علیرضا معزی، معاون ارتباطات و اطلاع‌رسانی دفتر رئیس جمهور پیشین با اشاره به اظهارات اخیر حسن روحانی درباره انتخابات اسفند ۱۴۰۲ نوشت:
در بیانات رهبر انقلاب بدیل انتخابات، دیکتاتوری و ناامنی عنوان شد؛ روحانی هم در ماه‌های گذشته بار‌ها عبور از دوگانه خانه و خیابان را مطرح کرده و از آزمودن دوباره انتخابات گفته. این گزاره‌ها می‌تواند نقطهٔ همگرایی میاندارانی باشد که هنوز دغدغه مشروعیت و مشارکت را دارند.
رأی ندادن نیز به مانند رأی دادن، یک کنش سیاسی با پیامد‌های چندساحتی است؛ گاهی می‌تواند کنشی معنادار، اعتراضی و فعال باشد و گاه کنشی از سر انفعالی یا حتی کم‌اثر. حرف روحانی این است که برای اقلیت حاکم، رأی ندادنِ اکثریت، نه تهدید که فرصتی برای بقاست و نمی‌تواند کنشی مؤثر باشد.
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعه‌بارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهت‌های قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
