خطرناک‌ترین ورزش حرفه‌ای جایی که ناک اوت‌ها عادی قلمداد می‌شوند

فرارو- مرگ غم انگیز او پرسش هایی را در مورد ایمنی این ورزش ایجاد کرده است. ورزش هاکی روی یخ پس از مرگ غم انگیز آدام جانسون ستاره ناتینگهام پانترز در پایان هفته در کانون توجه قرار گرفت. در جریان بازی مقابل شفیلد استیلرز بریده شدن گلوی جانسون با تیغه اسکیت حریف اش هشت هزار تماشاگر بازی را وحشت زده ساخت. انجمن هاکی روی یخ بریتانیا پس از مرگ جانسون استفاده از گاردهای گردن را از سال 2024 میلادی برای محافظت از تمام بازیکنان به عنوان تصمیمی سریع اتخاذ نمود و "توصیه اکید" کرده که بازیکنان هاکی روی یخ پیش از آن تاریخ نیز از گارد گردن استفاده کنند اما آیا هنوز کارهای بیش تری می توان برای ایمن تر ساختن آن ورزش انجام داد؟ در هر حال همان طور که یکی از طرفداران آن ورزش روز شنبه در توئیتر نوشته بود: "هاکی روی یخ احتمالا خطرناک ترین ورزش روی زمین است".

به گزارش فرارو به نقل از دیلی میل؛ بیایید ابتدا نگاهی به نقش "اجراکنندگان" آن بازی بیاندازیم. این بازیکنان علاوه بر "اجراکننده" گاهی اوقات با عنوان "مبارز" نامیده می شوند زیرا این دقیقا همان کاری است که آنان انجام می دهند. آنان وظیفه دارند از طریق مبارزه یا چک کردن حریف به بازی ناشایست او پاسخ دهند و اغلب برای درگیر شدن نیازی به دعوت دوم ندارند! بازیکنان هم چنین برای بهبود مهارت های خود در زمین بازی دروس بوکس را نیز می گذرانند و نشان می دهند که تا چه اندازه نقش شان را جدی قلمداد کرده اند. سپس بازیکنانی حضور دارند که اصطلاحا "آفَت" درون زمین نامیده می شوند که نقش مزاحم را دارند. آن بازیکنان حریف را از طریق بازی بیش از اندازه فیزیکی یا آزار کلامی عصبانی می کنند. اگر حریف را به حدی عصبای کنند که از خود واکنش نشان دهد، نشان دهنده آن است که کارشان را خوب انجام داده اند. وقتی آفاتی دارید که به دنبال آغاز دعوا هستند و اجراکنندگانی که خیلی خوشحال هستند که بخشی از دعوای راه اندازی شده توسط آنان باشند، درگیری های فیزیکی در زمین بازی اجتناب ناپذیر است. تقریبا در هر ورزش دیگری درگیری به طور خودکار باعث اخراج بازیکن می شود. حتی قرار دادن دست در مقابل حریف در فوتبال نیز ممکن است منجر به دریافت کارت قرمز شود. با این وجود، وضعیت در هاکی روی یخ کاملا متفاوت است.

پاسخ استاندارد به دعوا صدور یک پنالتی بزرگ پنج دقیقه ای است. با این وجود، خبری از اخراج خودکار بازیکنان به دلیل مبارزه در میان نخواهد بود. البته قوانینی وجود دارند که باید در زمین بازی رعایت شوند. برای مثال، بازیکنان نمی توانند از چوب هاکی خود به مثابه سلاح استفاده کنند. هم چنین، آنان باید کلاه خود را به سر داشته باشند. هم چنین، بازیکنان هنگام آغاز دعوا باید دستکش های شان را بر روی زمین بیندازند.

چراکه چرم سخت و پلاستیک دستکش ها ممکن است در حین مبارزه به بازیکنان صدمه وارد کند. اگر یک بازیکن در یک مسابقه سه پنالتی بزرگ دریافت کند که شامل دعوا می ‌شود، اخراج خواهد شد . با در نظر گرفتن این موضوع جای تعجبی ندارد که دعواها مرتبا از کنترل خارج شوند.

در هاکی روی یخ از اصطلاح "خشن" برای  دعواهای جزئی استفاده  مب شود که با دستکش در جاهایی از زمین که احساس می شود آزاد عملی  بیش تری وجود دارد، رخ می دهد. این دعواها معمولا منجر به یک پنالتی دو دقیقه ای می شود اما برخی دعواها بسیار جدی ‌تر می‌شوند و مشاهده این که یک یا چند بازیکن روی زمین رها شوند و نیاز به مراقبت پزشکی داشته باشند امری غیرمعمول نیست. به همین خاطر است که برچسب "خطرناک ترین" برای هاکی روی یخ انتخاب شده است.

بازیکنان ممکن است بر اثر درگیر شدن در دعوا ناک اوت شوند یا با افتادن روی زمین آسیب های جدی دیگری ببینند. به یاد داشته باشید این ضایعات فیزیکی همگی روی یخ روی می دهند که خود باعث افزایش خطر برای بازیکنان می شود.

"رادنی دنگرفیلد" کمدین مشهور آمریکایی یک بار به طعنه گفته بود: "دیشب به دعوا رفتم و یک بازی هاکی شروع شد". این شوخی نشان می دهد که مبارزه در هاکی روی یخ تا چه اندازه رایج است.

این وضعیت باعث طرح این پرسش مهم می شود: آیا زمان تغییر قوانین هاکی روی یخ فرارسیده است؟ پس از مرگ جانسون توجه به سوی لزوم ایمنی بخشی به آن ورزش جلب شده است. دعواهایی که در هاکی روی یخ رخ می دهد به یک امر عادی تبدیل شده و جمعیت تماشا می کنند تا ببینند چه کسی بر حریف فائق می شود.اما آیا این مبارزه ارزش دارد؟ آیا مبارزه واقعا در ورزشی ضروری است که بازیکنان خود را با مسابقه دادن روی یخ با سرعتی غیرقابل باور جابجا می کنند و در معرض خطر قرار می دهند؟