یاسمین مقبلی باعث افتخار است یا خیر؟

این روز‌ها سفر یاسمین مقبلی به فضا در صدر اخبار جهان است و او روز گذشته به همراه ۴ فضانورد دیگر وارد ایستگاه ایستگاه فضایی بین‌المللی شد.

به گزارش عصر ایران، فضاپیمای آرتمیس-۷ چهار فضانورد دارد که علاوه بر یاسمین مقبلی به عنوان فرمانده، آندریاس موگنسن دانمارکی به عنوان خلبان و دو نفر دیگر در آن حضور دارند.

پیش از این انوشه انصاری با هزینه شخصی و به صورت توریستی به فضا رفته است و تاکنون هیچ کسی در رده مقبلی به فضا سفر نکرده است. اینکه یاسمین مقبلی زن ایرانی الاصل به عنوان فرمانده این فضانورد از سوی ناسا انتخاب شده، یک اتفاق جالب توجه است.

یاسمین مقبلی فرزند کامی و فرشته مقبلی است که در سال ۱۳۵۷ به آلمان مهاجرت کرده و یاسمین در ۲۴ ژوئن ۱۹۸۳ (۳ تیر ۱۳۶۲) در باد نائوهایم آلمان به دنیا آمده است، سپس همراه خانواده به آمریکا رفته و در شهر بالدوین، ایالت نیویورک ساکن شدند.

مقبلی در دبیرستان بالدوین تحصیل کرد و در دوران دانش‌آموزی، در دوره‌ی آکادمی پیشرفته فضایی در کمپ فضایی هانتسویل آلاباما نیز شرکت کرد. مقبلی کارشناسی مهندسی هوافضا خود را از دانشگاه ام‌آی‌تی اخذ کرده است.

دوره آموزشی یاسمین مقبلی در ناسا از سال ۲۰۱۷ آغاز شد. او در سال ۲۰۲۰ به همراه ۱۲ فضانورد دیگر جزو اولین گروه از فارغ‌التحصیلان برنامه آرتمیس ناسا بود. هدف اصلی برنامه آرتمیس سفر دوباره انسان به ماه و فرود بر قطب جنوب ماه است.

شاید برخی بگویند که این موفقیت و دستاورد یاسمین مقبلی هیچ ارتباطی به ایرانی بودن و اسم و فامیل او ندارد و او حتی متولد ایران نیست و چهل سال قبل در «بادنائوهایم» آلمان غربی متولد شده است و در دانشگاه MIT آمریکا تحصیل کرده است. با نگاه سیستمی به پدیده‌ها، انسان رشد یافته و نتیجه سیستم است و نه خون و نژاد.

اما آنچه برای من جالب توجه است عکسی از او در ۱۰ سالگی است که یک لباس فضانوردی مامان دوز بر تن دارد و بعد در ۴۰ سالگی با یک لباس واقعی فضانوردی به سفر فضا رفت.

بزرگترین درسی که در این اتفاق یاسمین مقبلی وجود دارد تحقق یافتن رویا است، رویایی حتی به این بزرگی و شاید دور از دسترس بودن که او توانسته آن را محقق کند.

این افتخار یاسمین مقبلی نه تنها برای خود او، خانواده و کشورش آمریکا بلکه برای تمامی دختران و زنان جهان است که او زمانی که یک دختربچه ۱۰ساله بود و با لباسی که مادرش برای او دوخته، خود را فضانورد تصور می‌کرد حال این تصور رنگ واقعیت گرفته است.

حال اگر هم هیچ ربطی به ایران و یا ایرانی بودنش نداشته باشد، اما این اسم ایرانی نوید بخش یک نکته مهم برای تمام کودکان و فرزندان ایران و دیگر کشور‌های جهان است که آن‌ها هم می‌توانند رویای خود را داشته باشند، هر اندازه این رویا دور از دسترس و سخت به نظر بیاید به هرحال کسی قبل از آن‌ها توانسته به آن دست یابد و آن‌ها هم می‌توانند.

طبیعتا هر کسی رویای خود را دارد و همه نمی‌خواهند فضانورد شوند، اما مهم داشتن رویا و تلاش برای رسیدن به آن است. رسیدن به رویا هر چه باشد و برای هر کس باشد افتخارآمیز است.

رویاهایمان رو دنبال کنیم و به فرزندانمان هم همین قضیه را یاد بدهیم و امیدوارم که موفق باشید.