باورهای رایج، اما نادرست زیادی درباره‌ی حیوانات وجود دارد که همه‌ی ما آن‌ها را شنیده ایم و با آن‌ها بزرگ شده ایم.
به گزارش روزیاتو، مانند ما انسان‌ها که هر کدام اثر انگشت منحصر به خودمان را داریم، خطوط روی بدن هر گورخری هم منحصر به او است، بنابراین هیچ دو گورخری را پیدا نمی‌کنید که دقیقاً یک شکل باشند. پوست سیاه و سفید آن‌ها خطای دیدی برای گیج کردن و ترساندن دشمنان کلیدی شان است: حیوانات شکارچی و حشرات مزاحمی مانند مگس‌های تسه تسه یا خرمگس ها.
باور رایج نادرست درباره‌ی کور بودن خفاش‌ها از تصوری قدیمی درباره‌ی ضعیف بودن قدرت دید آن‌ها نشأت می‌گیرد. در گذشته مردم به دلیل شکل نامتعارف پرواز کردن خفاش‌ها تصور می‌کردند این موجودات کورند.
گرچه بسیاری از خفاش‌ها از شیوه‌ی پژواک یابی برای مسیریابی استفاده می‌کنند، اما همه‌ی آن‌ها از بینایی برخوردارند.
در کارتون‌ها زیاد دیده ایم که لاک پشت‌ها هر زمان که می‌خواستند می‌توانستند از لاک خود خارج شوند، گویی که لاک آن‌ها نه جزئی از بدن شان، بلکه صرفاً خانه‌ای متحرک برای آن‌ها است. اما حقیقت این است که زندگی لاک پشت‌ها درون لاک شان مانند زندگی ما انسان‌ها درون پوست مان است.
لاک ِ لاک پشت‌ها یک فضای خالی جداگانه نیست که حکم یک لباس را برای آن‌ها داشته باشد. درست است که لاک پشت ما می‌توانند سر و دست و پای خود را درون لاک شان فرو ببرند، اما لاک یکی از اجزای جدایی ناپذیر از آناتومی آن‌ها است. لاک ِ لاک پشت‌ها به استخوان‌های اسکلت شان جوش خورده و زندگی بدون برایشان ممکن نیست.
شترمرغ‌ها در هنگام خطر سرشان را در ماسه فرو نمی‌کنند. در حقیقت، آن‌ها اصلاً سرشان را در ماسه فرو نمی‌کنند.
این پرندگان قدرت پرواز ندارند تا لانه‌ی خود را روی درخت بسازند، به همین دلیل چاله‌های بزرگی در ماسه حفر می‌کنند و از تخم‌های خود در آن‌ها مراقبت می‌کنند.
آن‌ها روش‌های دیگری برای فرار از خطر دارند. شترمرغ‌ها در هنگام مواجهه با یک تهدید، ناگهان خود را روی ماسه‌ها می‌اندازند و بی حرکت می‌مانند و در حقیقت وانمود می‌کنند زنده نیستند.
اگر بسیاری از اوقات برای توجیه فراموش کاری خود می‌گویید که حافظه تان مثل ماهی گلی است، باید بدانید که تحقیقات متعدد ثابت کرده ماهی گلی‌ها می‌توانند دست کم تا چندین ماه چیز‌ها را به خاطر بسپارند.
قدرت تشخیص رنگ گربه‌ها و سگ‌ها بسیار بهتر از چیزی است که ما تصور می‌کنیم. این باور نادرست احتمالاً شکل غلو شده‌ی این حقیقت است که درک حیوانات از رنگ با انسان‌ها متفاوت است. تحقیقات نشان داده هم سگ‌ها و هم گربه‌ها می‌توانند رنگ‌های سبز و آبی را ببینند.
آن‌ها همچنین در مقایسه با ما انسان‌ها سلول‌های تشخیص نور بیشتری در چشمان خود دارند. این بدان معنی است که گربه‌ها و سگ‌ها در فضا‌های کم نور دید بسیار بهتری دارند. سلول‌های تشخیص نور در چشمان سگ‌ها کمتر است. به همین دلیل دانشمندان معتقدند قدرت تشخیص سگ‌ها یک هفتم انسان‌ها است.
بر اساس باور رایج، کوسه‌ها تنها حین حرکت می‌توانند نفس بکشند، چون شنا کردن به آن‌ها کمک می‌کند آب را از روی آبشش‌های خود عبور دهند. گرچه بسیاری از گونه‌های کوسه اینگونه هستند، اما بسیاری از انواع کوسه هم مانند کوسه‌های پرستار کف زی برای عبور دادن آب مملوء از اکسیژن از روی آبشش‌های خود نیازی به شنا کردن ندارند.
با این حال، همه‌ی انواع کوسه فاقد کیسه هوا هستند (یک اندام داخلی و کیسه‌ای شکل در بدن برخی گونه‌های ماهی که درون آن پر از نوعی گاز است و ماهی‌ها به وسیله‌ی آن بدون صرف انرژی اضافی تعادل خود را در عمق‌های مختلف آب حفظ می‌کند)؛ بنابراین اگر دست از شنا بردارند، احتمالاً به عمق دریا فرو می‌روند.
پرندگان والد جوجه‌های خود را از بوی آن‌ها نمی‌شناسند؛ بنابراین این باور صحت ندارد.
این باور قدیمی احتمالاً به این دلیل به وجود آمده که قورباغه‌ها و وزغ‌ها برآمدگی‌هایی روی پوست خود دارند. این برآمدگی شاید یادآور زگیل باشند، اما تنها چند غده هستند که هیچ ماده‌ای که باعث زگیل در انسان شود ترشح نمی‌کنند. هیچ دوزیستی وجود ندارد که بتواند به شما زگیل منتقل کند، اما با دست دادن با انسان‌های دیگر شاید این اتفاق برایتان رخ دهد.
لابستر‌ها اصلاً تک همسر نیستند. در حقیقت، لابستر‌های نر با چندین لابستر ماده جفتگیری می‌کنند.
