احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت: درباریان زمان قاجار بعضاً به دو دستهٔ روسوفیل و انگلوفیل یعنی دوستداران روسیه و دوستداران انگلستان تقسیم شده بودند و به جای آنکه منافع ایران را در نظر داشته باشند، برای تأمین منافع دو همسایهٔ زورمند و قلدر کوشش می‌کردند.
نمونه‌ای از این رسوایی ملی و اخلاقی را مرحوم علی حاتمی در فیلم سلطان صاحب‌قران به صورتی هنرمندانه به تصویر کشیده است.
با این همه، رجال وابستهٔ دربار قاجار معمولاً علایق بیگانه‌گرایی خود را پنهان می‌کردند و از افشای آن شرم داشتند.
در روزگار ما، اما پس از چند دهه شعار نه شرقی نه غربی، پای قدرت‌های بیگانه به سیاست داخلی کشور چنان باز شده است که برخی محافل و رسانه‌ها حتی شرم دفاع از یک قدرت بیگانه را نیز از یاد برده‌اند و در روز روشن سینه‌چاک رهبران قدرت‌های جهانی شده‌اند!
طبعاً گریبان چاک دادن برای امثال ترامپ و بایدن همانقدر ننگ است که برای پوتین و شی‌جین پینگ!
محافل رسمی در ایران هرگونه گرایش به غرب را مذموم می‌دانند و کتمان نمی‌توان کرد که بخشی از مخالفان نظام نیز به جای دفاع از توازن در سیاست خارجی کشور، نوعی شرق‌ستیزی را توصیه می‌کنند و پاره‌ای هم ثناگوی دار و دستهٔ ترامپ و نتانیاهو شده‌اند.
این حرکات، اما از ننگ و سخافت حمایت مطلق و عریان از پوتین در محافل سیاسی کشور ذره‌ای نمی‌کاهد.
اینکه گریبان دریدن برای رهبر روسیه از سوی برخی رسانه‌ها و صاحب‌منصبان تا این اندازه عادی و راحت شده است، در تاریخ ایران سابقه ندارد.
گویی برای عده‌ای کار از دفاع از یک رابطهٔ گرم و دوستانه و حتی اتحاد استراتژیک با رژیم پوتین هم گذشته و به دریوزگی کشیده است!
این عده به هموطنان خود دشنام می‌دهند که چرا نسبت به پوتین دلبستگی قلبی ندارند و از بروز مشکل برای او عزا و ماتم نمی‌گیرند؟
حقا که روسوفیل‌های دربار قاجار هم پیش اینان یک پا ملی‌گرا بوده‌اند!
چگونه اقتدار کلیسای کاتولیک و نفوذ روحانیت در فرانسه از بین رفت؟
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
