خارش ژوک؛ علل، علائم و درمان‌ها

فرارو- خارش ژوک که به نام Tinea curis شهرت دارد، یک نوع عفونت قارچی پوست در کشاله ران و اندام تناسلی است. این بیماری مربوط به گروهی از عفونت‌های قارچی است که tinea نام دارد. محیط گرم و مرطوب مکانی عالی برای رشد این قارچ‌هاست. خارش ژوک مانند دیگر عفونت‌های tinea به علت قارچ شبه کپکی به وجود می‌آید که به عنوان درماتوفیت شناخته می‌شود. این‌ها قارچ‌های میکروسکوپی هستند که روی پوست، مو و ناخن‌ها زندگی می‌کنند.

به گزارش فرارو، آن‌ها به طور معمول بی‌ضرر هستند؛ اما می‌توانند به‌سرعت تکثیر پیدا کنند و هنگامی که در محیط گرم و مرطوب تکثیر شوند، موجب عفونت می‌شوند. به همین دلیل است که در پوست اطراف ران، کشاله ران و باسن رشد می‌کنند. خارش ژوک در میان مردان و پسران نوجوان رواج بیش‌تری دارد. این عفونت موجب بثورات می‌شود که با خارش یا سوزش همراه است. نواحی مبتلا شده نیز قرمز، پوسته پوسته یا فلسی شکل هستند.

خارش ژوک با وجود اینکه می‌تواند خسته کننده باشد، معمولا یک عفونت ملایم است. درمان آن به‌سرعت علائم را به حداقل خواهد رساند و از تکثیر عفونت پیشگیری خواهد کرد. بسیاری از افراد با استفاده از دارو‌های ضد قارچ موضعی و تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه آسیب دیده به‌راحتی بهبود پیدا می‌کنند.

نشانه‌ها و علائم خارش ژوک
علائم شایع خارش ژوک در نواحی آلوده شده عبارت‌اند از:
• قرمزی
• خارش مداوم
• احساس سوزش
• پوسته پوسته شدن و یا ترک خوردن پوست
• بثوراتی که با ورزش یا فعالیت بد‌تر می‌شوند.
• تغییر در رنگ پوست
• بثوراتی که بهبود نمی‌یابند، یا بد‌تر می‌شوند یا با کرم هیدروکورتیزون بدون نسخه (ضد خارش) تکثیر می‌یابد.

خارش ژوک معمولا به صورت بثورات خفیف در ناحیه کشاله ران و معمولا در هر دو طرف ران‌ها ایجاد می‌شود. در صورتی که بثورات از نظر اندازه بزرگ‌تر شوند، به سمت داخل ران پیشرفت می‌کنند.

علت خارش ژوک چیست؟
خارش ژوک با یک گروه از قارچ‌ها به نام درماتوفیت ایجاد می‌شود. این قارچ‌ها به طور طبیعی روی پوست زندگی می‌کنند و به طور طبیعی سبب ایجاد مشکلی نمی‌شوند. به هر حال زمانی که لباس‌ها پس از ورزش و در طولانی مدت با رطوبت عرق بمانند یا در فضای مرطوبت نگهداری شوند، می‌توانند محیطی برای عفونت‌های قارچی یا تکثیر سریع آن‌ها فراهم آورند. هنگامی که رشد درماتوفیت‌ها در ناحیه ران افزایش پیدا کند، سبب ایجاد عفونتی به نام خارش ژوک می‌شود.

قارچ‌هایی که موجب خارش ژوک می‌شوند؛ به شدت مسری است. زمانی که با یک فرد که دچار عفونت قارچی شده است، در ارتباط نزدیک قرار بگیرید یا با لباس فرد آلوده تماس داشته باشید، این احتمال وجود دارد که دچار عفونت قارچی شوید.

اصطلاح "خارش ژوک" ممکن است این تصور را ایجاد کند که تنها ورزش‌کاران دچار عفونت می‌شوند؛ اما این نوع عفونت می‌تواند برای هر فردی اتفاق بیفتد. افرادی که دارای اضافه وزن هستند، به احتمال بیش‌تری در معرض خارش ژوک قرار دارند، به این دلیل که این قارچ می‌تواند در شکاف‌های چین خورده پوست که مستعد عرق‌سوز شدن است، رشد کند. در یک اقدام پیش‌گیرانه بسیار مهم است که روزانه با آب و صابون نواجی کشاله ران و قسمت چین خورده پوست را بشویید.

تشخیص
پزشک می‌تواند با انجام معاینه فیزیکی و بررسی ناحیه آسیب دیده پوست مسئله خارش ژوک را تشخیص بدهد. در بعضی از موارد نیز پزشک ممکن است بخش‌هایی از ضایعات پوستی را را برای تشخیص دقیق بیماری زیر میکروسکوپ قرار بدهد و تعدادی از تست و آزمایش‌ها را روی آن انجام بدهد.

چگونه خارش ژوک درمان می‌شود؟
در بیش‌تر ‌موارد خارش ژوک را می‌توان در خانه به شیوه موثری درمان کرد. برای خلاص شدن از این عفونت می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید که عبارت‌اند از:

• کرم ضد قارچی بدون نسخه، پودر یا اسپری برای ناحیه آلوده.
• شستشوی ناحیه آلوده به کمک صابون و آب گرم.
• ناحیه آلوده را به طور کامل بعد از حمام و ورزش بشویید و خشک کنید.
• لباس‌ها و زیر پوش‌ها را هر روز عوض کنید.
• لباس نخی گشاد بپوشید.
• هرگونه عفونت قارچی همانند بیماری پای ورزشکاران را درمان کنید.

 

چه موقع باید به پزشک مراجعه کرد؟
در صورتی که علائمتان پس از دو هفته درمان خانگی بهبود نیافت، باید با پزشک ملاقات کنید. ممکن است عفونت ثانویه‌ای ایجاد شود که نیازمند درمان پیشرفته باشد. اگر دچار خارش شدید ژوک شده‌اید و با استفاده از دارو‌های بدون نسخه و درمان‌های خانگی بهبود را در خود مشاهده نکرده‌اید، پزشکتان ممکن است چیزی قوی‌تر تجویز کند. دارو‌های ممکن عبارت‌اند از:

• دارو‌های موضعی
• اکونازول (اکوزا)
• اکسی کونازول (اکسیتات)
• دارو‌های خوراکی
• ایتراکونازول (اسپورانوکس)
• فلوکونازول (دیفلوکان)

دارو‌های ضد قارچ خوراکی می‌توانند عوارض جانبی ناخوشایند همچون ناراحتی معده و سر درد را به همراه داشته باشند. اگر دچار هریک از این عوارض شدید، حتما با پزشکتان مشورت کنید.

پیشگیری
سعی کنید پوست ناحیه ران را خشک نگه دارید. ناحیه تناسلی و داخل ران‌ها را پس از دوش گرفتن یا ورزش با یک حوله خشک کنید. از پودر در اطراف ران استفاده کنید تا از رطوبت اضافی جلوگیری کنید.
ناحیه الوده و یا مستعد به ابتلا به این عارضه را مرتب با آب و صابون بشویید. اگر زیاد عرق می‌کنید، لباس زیر خود را حداقل ۱ بار در روز یا بیش‌تر عوض کنید. لباس‌های ورزشی را پس از هر بار استفاده بشویید.

توجه داشته باشید که لباستان دقیق اندازه خودتان باشد، به‌خصوص لباس زیر، ساپورت ورزشی و یونیفرم‌های ورزشی. از پوشیدن لباس‌های تنگ که می‌تواند موجب ساییدگی و اصطکاک پوست شوند و شما را بیش‌تر در معرض ابتلا به خارش ژوک قرار بدهند، خود داری کنید. سعی کنید شورت‌های گشاد مخصوص بوکسور‌ها را بپوشید و از پوشیدن شورت‌های تنگ خودداری کنید.
استفاده شریکی از وسایل شخصی را ممنوع کنید. اجازه ندهید که دیگران لباس، حوله یا سایر وسایل شخصی شما را استفاده کنند. همچنین از قرض گرفتن این وسایل از دیگران اجتناب کنید.

هر نوع عفونت پای ورزش‌کاران را کنترل و درمان کنید تا از انتشار و تکثیر آن به ران جلوگیری شود. در صورتی که مجبورید از مکان‌های مرطوب عمومی مانند دوش باشگاه استفاده کنید، از حوله و صندل (دمپایی) خود استتفاده کنید تا از ابتلا به بیماری پای وزش‌کاران پیشگیری کرده باشید.

منبع: healthline