شعری از محمدعلی بهمنی شاعر و ترانه سرای مشهور شعر‌های فارسی از زبان خودش می‌شنوید.
او این شعر را به مناسبت تولدش برای دکلمه کرده است.
باران پرنده‌ای ست که بی بال و بی پر است
باور نکرده - خاک برایش قفس‌تر است
بر عکس من که با همه رویای خاکی ام
رویای آسمانی ام از جنس دیگراست ...
و
حال من خوب است حال روزگارم خوب نیست
حال خوبم را خودم باور ندارم خوب نیست
آب و خاک و باد و آتش شرمسارم می‌کنند
این که از یاران خوبم شرمسارم خوب نیست...
چگونه اقتدار کلیسای کاتولیک و نفوذ روحانیت در فرانسه از بین رفت؟
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعه‌بارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
