هدر دادن بیت المال با ساخت سریال های بی ربط

باکس های مناسبتی تلویزیون از ابتدا برای ترویج و تبلیغ یک مناسبت خاص طراحی شده است. اما همان قدر که در ایام ماه رمضان سریال ها هیچ ارتباطی به مذهب و معنویت نداشت، در روزهای عید باستانی نوروز هم سریال ها کوچک ترین توجهی به موضوع ایرانی بودن و سنت های کهن ملی نداشته است و به دلیل بی برنامگی محض مدیران و عدم پشتوانه مالی تهیه کنندگان به نتیجه ضعیفی منجر شد.
 
باکس نوروز که باید مهم ترین باکس ملی و ایرانی تلویزیون باشد، هیچ بویی از ملیت و ایرانیت نداشت و همه چیز، با عجله، فقر مالی و فقر موضوعی و در سردستی ترین شکل ممکن به قصد پرکردن آنتن ها فراهم شده بود. دو مجموعه «چاردیواری» و «زن بابا» گاهی به خاطر حضور بازیگران مجموعه و تجربه سازندگان و نویسندگان آنها قابل تحمل می شدند اما اتفاق عجیب و به نظرم کلیدی و قابل بحث امسال، پخش پدیده ای به نام «دارا و ندار» بود.
 
مجموعه تصاویر و جملات و حرکاتی که به هیچ شکل نمی شود اسمش را سریال، فیلم یا هرچیز دیگری گذاشت. در فیلم دیگر ده نمکی هم به اندازه سریال دارا و ندار مشکل فیلمنامه وجود داشت. یعنی هر دو قسمت اخراجی ها و هم دارا و ندار فقط یک خط قصه وسوسه انگیز و جذاب وجود داشت که در مرحله پرداخت داستان و درام، شخصیت پردازی و دیالوگ نویسی هیچ خلاقیت و ذوقی در آن وجود نداشت و فقط تکرار چند لطیفه بی مزه جدید و قدیم بوده است. منتها تفاوت اخراجی ها با سریال «دارا و ندار» در این است که در اخراجی ها بازیگر های باهوش تر و خلاق تری حضور داشتند.
 
بازیگری به این دلیل در این فیلم ها و سریال ها مهم است که عنصری به نام کنترل کارگردان در این کارها دیده نمی شود و همه چیز به بازیگر سپرده شده است. متاسفانه مجموعه بازیگران
« دارا و ندار» راه تکرار و کلیشه و لودگی بی حد و حصر را انتخاب کردند و به نتیجه وحشتناکی منجر شد. 

سازندگان «دارا و ندار»، با یک فلاش بک تاریخی، قصه پردازی و تصویرسازی ما را به یکباره، نیم قرن به عقب برگرداندند، گرچه از لحاظ کیفیت، فیلم های عامه پسند دهه 30 و 40 شمسی به مراتب شریف تر، جذاب تر و با کیفیت تر از «دارا و ندار» بودند. فکر کنم زمان آن رسیده باشد که مدیران تلویزیون تولید چنین مجموعه ای از خزانه بیت المال و پخش آن در ایام شیرین نوروز را مورد قضاوت کارشناسان و منتقدان قرار دهند. آقای ده نمکی با سند سازی و آماده سازی و نظر سازی نمی تواند موفقیت برای این مجموعه ایجاد کند. چون نظرخواهی های واقعی مثلاً در سایت سینمای ما یا خبرگزاری های داخلی و جهان چیز دیگری می گوید. پذیرش شکست گاهی لازم است.