دیدار با آقای مشایی درباره مسائل کودکان بود

مهتاب کرامتی حدود یک دهه است که فعالیت خود را در سینمای ایران آغاز کرده و تاکنون آثار متعددی را در کارنامه خود به ثبت رسانده است. این بازیگر در بیست وهفتمین جشنواره فیلم فجر جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن را برای بازی در فیلم «بیست» دریافت کرد و توانست بعد از 10 سال جایگاه تازه ای را به دست آورد. اما امسال با وجود چنین دستاوردی در جشنواره فجر یکی از بازیگران چهره غایب بود. او البته در کنار این حرفه که اصلی ترین دغدغه وی محسوب می شود حدود چند سالی است که به عنوان سفیر حسن نیت یونیسف نیز در ایران فعالیت می کند. در این گفت وگو سعی شده به فعالیت های اخیر سینمایی وی و برنامه های آینده کرامتی با یونیسف نیز اشاره شود.

سال گذشته در بیست وهفتمین جشنواره فیلم فجر شما با چهار فیلم حضور داشتید و به عنوان پرکارترین بازیگر معرفی شدید. اما تا جایی که می دانم در سال جدید هم در دو فیلم بازی کرده اید و به دلایلی در جشنواره امسال هیچ اثری نداشتید.
پیش از این ما فقط کار می کردیم و در شرایطی تنها دغدغه اکران عمومی فیلم را داشتیم. من همیشه تلاش می کنم انتخاب های درستی انجام دهم، به همین دلیل فکر می کنم وقتی با چنین حساسیت هایی نقشی را انتخاب می کنم دلیلی ندارد نسبت به حضور آن در جشنواره تردید داشته باشم. وقتی یک سال کاری برای حضور در سینما وقت می گذارید و بعد نتیجه ای از آن حاصل نمی شود بسیار خسته کننده به نظر می رسد. من پارسال در چهار فیلم همکاری کردم که هنوز دو اثر از آنها اکران نشده است. امسال دو فیلم کار کردم که هیچ کدام در جشنواره حضور نداشت.
 
فکر می کنم مشکلات اکران فیلم و دیده شدن آن توسط مخاطب روزبه روز پیچیده تر می شود و با معیارها و اصولی که من در نظر دارم، همخوانی ندارد. به همین دلیل دچار تردید شدم و نمی دانم آیا باید در انتخاب هایم تجدیدنظر کنم یا شاید اصلاً مدتی به کار کردن در سینما فکر نکنم. اصولاً جشنواره فیلم فجر باعث می شود سینما در تمام 10 روز برگزاری زنده و پرهیجان باشد. من قبل از اینکه وارد سینما شوم هم همین حس را نسبت به این رویداد داشتم، اما حالا فکر می کنم دیگر آن حس و حال وجود ندارد. 

این موضوع به این معنی نیست که انگیزه خودتان را از دست داده باشید؟
من عمدتاً بازیگر پرکاری نبودم. گزیده کار می کنم زیرا دغدغه های دیگری هم دارم اما به هر حال در کنار کارهای دیگری که انجام می دهم بازیگری همیشه برای من جایگاه خاص خود را دارد. اما فکر می کنم در این شرایط امکان اینکه فیلمنامه ای پیشنهاد شود که با معیار ها و اصول کار نزدیکی داشته باشد، روزبه روز سخت تر می شود. اما انگیزه ه من اصلاً از بین نرفته است. 

شما امسال در دو فیلم متفاوت بازی کردید، «آدمکش» فیلمی از رضا کریمی که تقریباً متعلق به سینمای بدنه است و «چیزهایی هست که نمی دانی» فردین صاحب الزمانی که اثری متفاوت و تجربی از یک کارگردان جوان سینما است که قطعاً فیلم متفاوتی محسوب می شود. حضورتان در این دو اثر یعنی شما دو انتخاب کاملاً متفاوت انجام دادید؟
دغدغه هایی زیادی برای تصمیم گیری دارم. خیلی دوست دارم فیلمی را بازی کنم که قشر بیشتری از مردم مخاطب با آن ارتباط برقرار کنند. البته از طرفی دلم می خواهد اگر شرایط متفاوتی ایجاد شود، دوباره به تلویزیون برگردم و تجربه خوبی مانند «خاک سرخ» را دوباره پشت سر بگذارم. 

احساس می کنم این وظیفه من است به عنوان بازیگر با سلیقه های مختلف ارتباط برقرار کنم. ولی چیزی که همیشه آن را دنبال می کنم، کار کردن با کارگردانانی است که فیلم اولی هستند،زیرا این نسل جدید نگاه تازه ای را وارد سینما می کنند و سینمای ایران به سبک های جدید و ایده های تازه نیازمند است. من در کارنامه کاری ام تجربه خوبی با این کارگردانان داشتم، به طور نمونه فیلم «آدم» عبدالرضا کاهانی. من هرگز از کار کردن با این کارگردان خسته نمی شوم و فکر می کنم همیشه ایده های بکر و تازه ای دارد یا کیوان علی محمدی و امید بنکدار... من این مسیر را ادامه خواهم داد. البته دوست دارم در کنار کار کردن با جوانان همکاری با پیشکسوتان سینمای ایران را نیز دنبال کنم. 

به نظر می رسد با توجه به ترکیب بازیگران و سابقه کاری که از فردین صاحب الزمانی می دانیم، «چیزهایی هست که نمی دانی» فیلم متفاوتی باشد که به دلیل مسائل فنی امسال در جشنواره به نمایش درنیامد و قطعاً منتقدان زیادی منتظر دیدن این اثر هستند.
پیشنهاد کار برای این فیلم توسط آقای واجد سمیعی به من شد که پیش از این با ایشان در پروژه هایی مانند «آدم» و «بهشت از آن تو» همکاری داشتم. به همین دلیل مطمئن بودم ایشان سلایق من را می دانند. صاحب الزمانی را از قبل می شناختم و می دانستم جوان بااستعدادی است و قطعاً تفکر تازه ای برای این فیلم در نظر دارد. وقتی فیلمنامه را خواندم متوجه شدم چیدمان بسیار خوبی دارد و متن کاملی است. این فیلم پربازیگر بود و کارگردان به شدت تاکید داشت حتی برای نقش های کوتاه نیز از بازیگران حرفه ای استفاده کند. 

هنگام فیلمبرداری همه چیز با برنامه ریزی انجام می شد، بیشتر فیلمبرداری در شب بود و عمده سکانس ها نیز خیابانی بودند. البته من نقش کوتاهی دارم و نقشم را بسیار دوست دارم. شخصیت اصلی این فیلم علی مصفا است که راننده آژانس است و به هر حال به واسطه شغلی که دارد با مسافران زیادی در روز روبه رو می شود. در فیلم روی بعضی از این مسافران تمرکز بیشتری وجود دارد و فکر می کنم مطمئناً نتیجه بسیار خوبی خواهد داشت. 

در فیلم «آدمکش» هم به نظر می رسد نقش متفاوتی بازی کردید و فکر می کنم با توجه به انتخاب هایی که طی چند سال اخیر انجام دادید، تلاش می کنید از سینمای بدنه فاصله بگیرید. چطور بازی در این فیلم را قبول کردید؟
خیلی دلم می خواهد هر سال این امکان به وجود آید که انتخاب های درست، صحیح و حساب شده ای داشته باشم. اما به هر حال باید شرایط سینمای ایران را در نظر گرفت. «آدمکش» فیلمنامه بسیار خوبی داشت و رضا کریمی دوباره این متن را بازنویسی کرد. ما جلسات متعددی را قبل از شروع کار برای رسیدن به نقش برگزار کردیم و زمان مناسبی نیز در اختیار داشتیم تا به نقش نزدیک شویم تا این شخصیت ابعاد مختلفش ته نشین شود و به نتیجه خوبی برسیم.
 
من خودم فیلم را ندیدم و فقط صحنه هایی از آن را در مرحله صداگذاری دیدم و امیدوارم نتیجه خوبی داشته باشد. بارها قرار بود من با رضا کریمی کار کنم ولی شرایط آن فراهم نشد که امسال خوشبختانه این اتفاق افتاد. جالب است شرایط سینمای ایران به گونه ای شده که کار ما به عنوان یک بازیگر در مراحل فیلمبرداری به پایان نمی رسد، بلکه تا زمان حضور آن در جشنواره یا اکران عمومی درگیر آن می شویم و به نوعی نگران زمان آن هستیم. «آدمکش» یک اثر جنایی نیست و کاری روانشناختی محسوب می شود. من در فیلم «حس پنهان» نقش روانپزشک را بازی می کردم اما در «آدمکش» در واقع یک بیمار هستم و بهرام رادان نقش دکتر را دارد. به همین دلیل جلساتی با دکتر معین داشتم تا بتوانم زوایای مختلف این شخصیت را مورد تحلیل قرار دهم و سعی کردم به نقش نزدیک شوم. در این فیلم نیز درباره انتخاب تک تک عوامل و بازیگران حساسیت وجود داشت و همه حرفه ای بودند. 

از اینکه امسال برخلاف سال گذشته فیلمی در جشنواره فجر نداشتید چه احساسی دارید؟ فکر نمی کنید از جریان سینمای ایران دور بودید؟
شاید همه ما به عنوان بازیگر عنوان کنیم که زحمت خود را کشیدیم و جشنواره اصلاً مهم نیست. ولی من همیشه دوست دارم نتیجه کار خود را در این رویداد ببینم زیرا منتقدان، روزنامه نگاران و به نوعی مخاطبان حرفه ای سینما در این رویداد به دیدن آثار می روند و این امکانی است که در طول سال و حتی زمان نمایش عمومی اتفاق نمی افتد. به هر حال دادن جایزه هم برای هر بازیگری لذتبخش است و نمی توان این موضوع را کتمان کرد. به همین دلیل من این 10 روز سینمای ایران را خیلی دوست داشتم و امیدوارم دوباره به آن زمان برگردیم. 

فکر می کنید برای سال آینده چند فیلم در نوبت اکران داشته باشید؟
امسال من به نوعی به طور محدود در حوزه بازیگری فعالیت داشتم. ولی اگر خوش شانس باشم و فیلم هایی که از سال گذشته در نوبت اکران مانده و این دو کار به نمایش عمومی درآیند، شاید بیشتر شما از من فیلم ببینید. 

یکی از موضوعات جالبی که امسال درباره شما مطرح شد، برگشتن به حوزه بازیگری در حوزه تئاتر بود که مدت هاست از آن دور شده اید. به هر حال این اتفاق خوبی است که قطعاً برای شما نیز تجربه جالبی محسوب می شود و این همکاری با رضا کاهانی است که پیش از این در دو فیلم سینمایی از وی بازی کردید.
امیدوارم این اتفاق بیفتد و من خودم بی صبرانه منتظر فراهم شدن این شرایط هستم تا به صحنه تئاتر بازگردم. البته این کار با کارگردانی که به خوبی او را می شناسم و نگاه و سلایق وی را قبول دارم، قطعاً تجربه بسیار خوبی است. 

من این جسارت را نمی کنم و خودم را یک تئاتری نمی دانم ولی خوشحالم از ابتدای کارم و از زمانی که تازه کلاس های بازیگری را تمام کرده بودم در یک کار تئاتر کارگاهی با عنوان «شاعر» به کارگردانی مسعود کرامتی بازی کردم و بعد از چند سال دوری از این حوزه پس از همکاری با مجموعه تلویزیونی «خاک سرخ» احساس کردم می خواهم یک کار تئاتر انجام دهم و با آقای جعفری دوباره در این حوزه همکاری کردم. به همین دلیل احساس می کنم در حال حاضر زمان خوبی است که دوباره به صحنه تئاتر بازگردم. 

تئاتر علاوه بر انرژی مضاعفی که به بازیگر می دهد این امکان را فراهم می کند که دوباره بیاموزید. به نوعی می توانم بگویم کار در تئاتر بازیگر را به لحاظ بدن و بیان می پرورد. به هر حال ارتباط با مخاطب در تئاتر به گونه ای است که می تواند بازیگر را برای ادامه کار خود بهتر آماده کند. هر بازیگری به عقیده من به این شرایط نیاز دارد و من خوشحالم این امکان برایم فراهم می شود. 

آیا فکر می کنید حضور شما در تئاتر فقط به همین یک بار منتهی شود یا ممکن است در کنار بازی در سینما این موضوع را نیز دنبال کنید؟
همیشه فکر می کنم در آینده قرار است چه کاری انجام دهم.به هر حال همه ما می دانیم عمر بازیگری خصوصاً برای خانم ها محدود است و بازیگری اتفاقی است که هیچ وقت نمی توان آن را ترک کرد زیرا همیشه ذهن شما را به خود درگیر می کند و نبودن آن حفره بزرگی در زندگی به وجود می آورد. من حتی با وجود تمام مشغله هایی که در یونیسف دارم اما همیشه بخش عمده از زندگی من درگیر حرفه بازیگری است. البته کار کردن در تئاتر همیشه نیاز به برنامه ریزی دارد ولی بسیار دوست دارم این کار را ادامه دهم. شاید اگر زمانی نتوانم در سینما و تلویزیون کار کنم یا نقش هایی که به من پیشنهاد می شود را دوست نداشته باشم، مطمئنم تئاتر این اجازه را به من می دهد چون محدودیت سنی در آن وجود ندارد. تئاتر همیشه بازیگر را زنده نگه می دارد و اجازه نمی دهد فکر، بیان و بدن او پیر و فرسوده شود.
 
با توجه به اینکه در ماه های اخیر تعدادی از بازیگران با رئیس کمیسیون فرهنگی دولت دیدارهایی کردند و حاشیه هایی نیز به همراه داشت شما نیز به عنوان بازیگر و سفیر حسن نیت یونیسف حضورتان در یکی از این جلسات، پرسش های زیادی مطرح کرد. به هر حال برخی از بازیگران مشکل ممنوع الکاری داشتند و شاید به همین دلیل در این جلسات شرکت کردند، شما که درگیر چنین موضوعاتی نبودید، چرا تصمیم گرفتید با رحیم مشایی دیدار کنید؟
دیدار من با آقای مشایی به عنوان سفیر حسن نیت یونیسف به این دلیل بود تا درباره مسائل کودکان در ایران گفت وگو کنیم. مثل هر کشور دیگری که سازمان ملل یا صندوق کودکان ملل متحد حضور دارد، برنامه های این سازمان نیز با دعوت، توافق و میزبانی دولت آن کشور انجام می شود. به همین ترتیب دولت ایران شریک اصلی و میزبان برنامه های همکاری یونیسف برای کودکان ایران است. 

در زمینه این مشارکت دولت ایران و یونیسف به طور مداوم گفت وگوهایی دارند تا پیشرفت ها و چالش های مرتبط با حقوق کودکان و رفاه آنان در ایران را بررسی کنند. این گفت وگوها از فعالیت های هنری من کاملاً منفک هستند و باید در چارچوب فعالیت من به عنوان سفیر حسن نیت یونیسف در نظر گرفته شوند و هیچ ارتباطی هم به برنامه کمیسیون فرهنگی دولت ندارند. 

یکی دیگر از دغده های شما فعالیت در یونیسف است، کمی درباره این موضوع و برنامه های آینده خود صحبت می کنید.
یونیسف و جمهوری اسلامی ایران همکاری دیرینه ای در خدمت به کودکان داشته اند که پیشینه آن به سال 1963 میلادی (1342شمسی) بازمی گردد. در آغاز، طرح های یونیسف بیشتر به مسائل مربوط به سلامت و تغذیه معطوف بود؛ با گسترش حیطه کار، اینک طرح های یونیسف علاوه بر اینها، کمک به افزایش دسترسی به آموزش، ارتقای آگاهی نسبت به اچ آی وی در میان گروه های پرخطر، حمایت از کودکان در برابر خشونت و تبعیض و دفاع از قوانین حامی حقوق کودک را نیز شامل می شود. 

رشد و تکامل یکپارچه خردسالی به چه معنی است و یونیسف در این زمینه چه کارهایی می کند؟
برنامه رشد و تکامل کودکان خردسال،اقدامات مربوط به سلامت، تغذیه و مراقبت های کودکان خردسال را در هم ادغام می کند چون ما اعتقاد داریم باید رویکرد یکپارچه ای به امر رشد و تکامل خردسالان داشته باشیم. رشد و تکامل یکپارچه خردسالی شامل سه طرح سلامت و بهداشت کودک، ثبت تولد و مراقبت های دوره خردسالی است. استراتژی کلی برنامه عبارت است از کاهش نابرابری ها بین مناطق و گروه های اجتماعی مختلف از طریق تمرکز بر بهبود مراقبت ها در سطح خانوار و اجتماع. 

در سطوح استانی و کشوری ارتقای توانمندی های مسوولین هم برای ارائه خدمات در اولویت قرار می گیرد. نظام شبکه بهداشت و مراقبت های اولیه در ایران از استقرار و بنیان خوبی برخوردار است و حمایت یونیسف از آن در واقع به صورت تقویت کارآمد همکاری های بین بخشی است. این حمایت به معنی دخیل شدن والدین و دیگر مراقبان اصلی کودک در پیشگیری از مشکلات سلامت است. در برخی مناطق ایران سوءتغذیه کودک کماکان معضلی جدی است. در این رابطه یونیسف اقدام گسترده ای را به منظور ایجاد شبکه ای از خدمات تغذیه ای، مشاوره و امداد سیار پی ریزی کرده است.
 
یک چالش دیگر نیز در رابطه با روش های مراقبت مطلوب از کودکان وجود دارد: در سطح اجتماع کم وزنی، لاغری و کوتاهی قد کودکان امری شایع محسوب می شود. استراتژی کلی طرح ثبت تولید عبارت است از افزایش ثبت به موقع موالید و کاهش آمار عدم ثبت تولد با تمرکز ویژه بر مناطق روستایی. وقتی تولد کودکی ثبت نمی شود یعنی او در آینده با انبوهی از مشکلات مواجه خواهد بود. ساده ترین آن اینکه برای ثبت نام در مدرسه دچار مشکل می شود. طرح سلامت و تغذیه کودک موفقیت قابل توجهی به دست آورده است زیرا رویکردهای تغذیه جامعه- محور مورد تاکید یونیسف در ایران بسیار موثر از کار در آمده اند. 

گسترش روستامهدها یکی از موفقیت های بارز برنامه همکاری های کشوری محسوب می شود. سال 2007 یونیسف از تاسیس 69 روستامهد در شهرستان های منتخب استان های سیستان و بلوچستان، کرمان و هرمزگان خبر داد. طرح روستامهدها که ابتدا با حمایت یونیسف به عنوان طرحی آزمایشی به اجرا درآمد اینک در سطح وسیعی به نقاط مختلف کشور گسترش یافته است. در حال حاضر 5500 روستامهد در ایران وجود دارد. من در سفری که به آذربایجان غربی داشتم از نزدیک از روستامهدها دیدن کردم. بچه ها در این روستامهدها از سنین پایین آموزش پیش دبستانی می بینند، بازی می کنند، یک وعده غذای گرم می خورند و فرصت دارند که برای چند ساعت در روز کودکی کنند و آموزش ببینند. 

یونیسف در زمینه حمایت از کودکان چه کارهایی انجام می دهد؟
برنامه حمایت از کودکان بر مراقبت از کودکان در مقابل آزار، خشونت و بهره کشی تاکید دارد و امیدوار است این امر از طریق تشویق اصلاحات قانونی، تدوین سیاست ها، ترویج استانداردها و روش های برتر در دادرسی ویژه نوجوانان و تقویت خطوط تلفن یاری کودک، مددکاری و بهداشت روان در شناسایی و رسیدگی به کودک آزاری و نیز بهبود ظرفیت سازی در حمایت از کودکان در شرایط اضطراری اتفاق بیفتد. یونیسف برای قضات و افسران و روسای پاسگاه های پلیس در تهران و 12 استان کار ظرفیت سازی در حیطه های حقوق کودک و نظام عدالت برای کودکان انجام داده است. نخستین کارگاه تربیت مربی در زمینه دادرسی ویژه نوجوانان با موفقیت توسط آموزش دهندگان پلیس محلی در تهران به اجرا درآمد.
 
همچنین نخستین دوره آموزش تخصصی مددکاران اجتماعی در مورد نظام عدالت برای کودکان و نقش مددکاران در نظام قضایی دوستدار کودک است. فعالیت های ترویجی در زمینه حقوق کودک، اصلاحات قضایی و حمایت از کودکان قربانی و در معرض خطر، به طور جدی پیگیری شده است و با حمایت یونیسف و با همکاری قوه قضائیه پیش نویس لایحه همه جانبه حمایت از کودکان تدوین شده است.
 
مجموعه ای از دستورالعمل های رفتاری از سوی وزارت بهداشت برای کارکنان بخش بهداشت تدوین شده است و مجموعه های مشابهی برای مددکاران اجتماعی و معلمان توسط سازمان بهزیستی و وزارت آموزش و پرورش در دست تهیه است. یونیسف از آموزش مهارت های توانمندسازی، ارتباط گیری و مشاوره برای کارکنان خطوط تلفنی یاری کودک و مددکاران نظام ارجاعی مربوطه حمایت می کند. خط یاری یک تلفن مشاوره و کمک رسانی است که بچه ها و بزرگ ترها می توانند با آن تماس بگیرند و موارد خشونت یا کودک آزاری را اطلاع بدهند. 

درباره اچ آی وی چطور؟
پس از دو سال سرمایه گذاری در خدمات دوستدار نوجوانان، این طرح که در حال حاضر در شهر و 18 منطقه پرخطر در حال اجراست رفته رفته اثرات خود را نمایانده و در زندگی نوجوانان و خانواده های آنان تغییراتی ایجاد شده است. جوانان از خدمات مشاوره استقبال می کنند و در جلسات هفتگی مراکز خدمات دوستدار نوجوان موضوعات آموزشی جدیدی را از مهارت های زندگی گرفته تا مسائل مربوط به جنسیت برای گفت وگو مطرح می کنند. آموزشگران همسان که خود عمدتاً از کودکان، جوانان و زنان در معرض خطر هستند با به کارگیری روش های بدیعی چون بحث های گروهی، انتشار مجله و تئاتر خیابانی در مکان هایی که وقوع رفتارهای پرخطر در آنها شایع است به انتشار پیام های مربوط به اچ آی وی می پردازند. 

در ارتباط با اطلاع رسانی برای تغییر رفتار، یونیسف و وزارت بهداشت در همکاری تنگاتنگ با برنامه مشترک سازمان ملل متحد برای اچ آی وی/ ایدز و علمای دینی، یک کتاب راهنمایی عملی در مورد نقش رهبران دینی در مبارزه علیه اچ آی وی تدوین کرده اند که در سال 2008 در سطح وسیعی پخش و به عنوان ابزار مهمی برای جلب مشارکت موثر رهبران دینی در اقدامات همه جانبه علیه اچ آی وی مورد استفاده قرار گرفت. 

این سازمان درباره اعدام کودکان چه فعالیتی انجام می دهد؟
مطابق پیمان نامه حقوق کودک، کودکان یعنی افراد زیر 18 سال نباید اعدام شوند. این بدین معنی است که کودکی که در سن زیر 18 سال مرتکب جرمی شده نباید پس از رسیدن به 18 سالگی اعدام شود. یونیسف ایران با قوه قضائیه در زمینه تدوین قانون دادرسی اطفال همکاری می کند و امیدوار است که براساس پیمان نامه حقوق کودک، هیچ کس به واسطه جرمی که در کودکی مرتکب شده اعدام نشود. ایران یکی از کشورهای امضا کننده این پیمان نامه است. 

شما به عنوان سفیر حسن نیت یونیسف چه فعالیت هایی در این سازمان انجام می دهید؟
یونیسف از افراد مختلف کمک می گیرد تا پیام خود در زمینه حقوق کودکان را به گوش تعداد بیشتری از افراد جامعه برساند. در جهان افراد مختلفی از فوتبالیست ها گرفته تا موسیقیدانان و بازیگرها به یونیسف کمک می کنند. یونیسف ایران هم از افراد زیادی برای برنامه هایش کمک گرفته مثل آقایان علی دایی و هادی ساعی. 

امسال هم به مناسبت بیستمین سالگرد تصویب پیمان نامه حقوق کودک چهار نفر از چهره های محبوب کودکان و نوجوانان مثل آقای مصطفی رحماندوست پیام دادند. من سفیر حسن نیت یونیسف هستم و سعی می کنم وقت بیشتری برای یونیسف بگذارم. حداقل سالی دو بار به پروژه های یونیسف در استان ها سر می زنم و در تمام برنامه های یونیسف حضور دارم. ارتباط با رسانه های جمعی و مطبوعات هم یکی از مهم ترین وظیفه های من است. 

سفر بعدی شما برای یونیسف به کجاست و برای آینده چه برنامه ای دارید؟
هنوز برنامه های سفرم برای این سال میلادی مشخص نیست ولی همانطور که گفتم حتماً حداقل به دو استان سفر می کنم و برنامه های من همراهی با برنامه های یونیسف است و از همه توانم استفاده می کنم تا بتوانم افراد موثر را برای کودکان ایران متحد کنم. من به عنوان سفیر یونیسف دست تمام کسانی را که علاقه دارند به کودکان ایران کمک کنند، می فشارم. 

بچه ها چطور می توانند به یونیسف کمک کنند؟
فعلاً بهترین راه کمک به یونیسف خرید محصولات آن است. محصولات یونیسف را می توانید در فروشگاه های بزرگ تهیه کنید. شاید باور نکنید اما با خرید حتی یک کارت یونیسف هزینه دو سری واکسن فلج اطفال را برای دو کودک فراهم کرده اید. 

از شما فیلمی در شبکه های عربی به همراه مشاهیر دیگر پخش می شود؛این فیلم درباره چیست؟
این فیلم به مناسبت بیستمین سالگرد تصویب پیمان نامه حقوق کودک تهیه شده و سفیران حسن نیت یونیسف در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا در آن درباره حقوق کودک برای همه کودکان صحبت می کنند. من هم به همراه بقیه آنها در سفری به لبنان در تهیه این فیلم شرکت کردم. این نسخه برای رسانه های عرب زبان تهیه شده اما یک نسخه فارسی از آن نیز در دست تولید است که من به همراه بچه های کار، بچه های معلول و دختران و پسران نوجوان درباره حقوق کودک صحبت می کنم و ظرف 40 روز آینده این نسخه هم در دسترس عموم قرار خواهد گرفت. 

بچه ها چگونه می توانند با یونیسف تماس بگیرند؟
یونیسف یک وب سایت دارد که به طور مداوم به روز می شود و همه اخبار و برنامه های یونیسف در آن منعکس می شود. همه کسانی که دوست دارند از برنامه های یونیسف باخبر شوند یا از منابع اطلاعاتی وگزارش های یونیسف استفاده کنند می توانند به آدرس WWW.UNISEF.OGR/IRAN/FA مراجعه کنند. آدرس و شماره تلفن یونیسف هم در این وب سایت هست.