هم‌زمان با سالروز تولد هوگو چاوز، رئیس‌جمهوری فقيد ونزوئلا، محمود احمدینژاد با انتشار توییتی، تولد او را تبریک گفت و نوشت: همه ما برای تو دلتنگیم. البته رئیس سابق دولت مشخص نکرده که مقصود او از «ما» کیست؟! و او از جانب چند نفر و چه کسانی این «ما» را نمایندگی می‌کند.
به گزارش شرق، او دو سال پیش نیز در روزهایی که تازه به توییتر پیوسته بود، در توییت عجیبی هم‌زمان با سالروز درگذشت چاوز نوشت: «چاوز زنده است تا زمانی که انسانیت، آزادی و حقیقت زنده است. او بازمی‌گردد همان‌طور که آزادی و عدالت باز خواهد گشت».
هوگو چاوز، رئیس‌جمهوری ونزوئلا، در ١٤سالی که بر مسند ریاست‌جمهوری نشسته بود، ٩ بار به تهران، عسلویه و حتی مشهد سفر کرد. اولین سفر او به تهران، در دوره دولت اصلاحات انجام شد، اما هیچ‌وقت رابطه ایران و ونزوئلا به اندازه زمان احمدینژاد حاشیه‌ساز نبود.
سال 88 که چاوز به ایران آمده بود، احمدینژاد او را برای زیارت به مشهد برد. حضور او در حرم اعتراض‌برانگیز بود. سیدمحسن صالح، مدیر سیاسی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، گفته بود: «به نظر من این کار اصلا شایسته نبود. چون فردی که اساسا هیچ اعتقادی به خدا، ائمه معصومین(ع) یا پیامبر عظیم‌الشأن اسلام ندارد، گرچه شاید انسان خوب و وارسته‌ای باشد، اما مباحث شرعی و دینی ما جایگاه خود دارد و باید حریم‌ها را رعایت کرد. از سوی دیگر، نمیدانم چه پشتوانه فکری و دینی‌ای پشت آن خوابیده که ما فردی را که اساسا اعتقاد به خدا نداشته باشد، به زیارت امام رضا(ع) ببریم».
اما ماجرای دلدادگی محمود احمدینژاد و هوگو چاوز بعد از مرگ رئیس‌جمهوری ونزوئلا بیشتر حاشیه‌ساز شد. محمود احمدینژاد همان زمان در پیامی درگذشت چاوز را تسلیت گفت و هیئت دولت ایران یک روز عزای عمومی اعلام کرد. احمدینژاد علاوه بر این، چاوز را شهید راه پاسداری از ارزش‌های انسانی و انقلابی دانست، او را «حزب‌اللهی تمام‌عیار»، «مؤمن واقعی و انقلابی» خوانده و در پایان پیام تسلیت خود خطاب به نیکلاس مادورو، کفیل ریاست‌جمهوری ونزوئلا، آورده بود: «تردید ندارم او بازخواهد گشت و به همراه همه صالحان و عیسی مسیح و تنها باقی‌مانده از نسل پاکان، انسان کامل، خواهد آمد و جامعه بشری را در استقرار صلح و عدالت کامل و مهربانی و کمال یاری خواهد کرد».
واکنش‌ها به پیام احمدینژاد بسیار بود؛ به‌ویژه در میان چهره‌های اصولگرا. احمد خاتمی در حاشیه اختتامیه سیزدهمین اجلاس خبرگان درباره این پیام گفته بود: «من به‌صراحت نظرم را اعلام می‌کنم؛ آنچه ایشان در این پیام گفت، زیاده‌روی بود. می‌شد یک پیام دیپلماتیک داد و وارد حوزه‌های اعتقادی نشد. همتای یک رئیس‌جمهور در یک کشور دیگر از دنیا رفته است و طبیعی است که رئیس‌جمهور ما نیز باید پیام تسلیت بدهد، اما بنده ورود در مباحث اعتقادی در این پیام را درست نمیدانم. از ایشان تقاضا می‌کنیم از مواضع چالش‌زا و تنش‌زا پرهیز کند. رئیس‌جمهور حق دارد تسلیت بگوید، اما ورود در مباحثی که مورد اعتراض است، مشکل‌زا خواهد بود».
قرائتی هم گفته بود: «بر این اساس، امام زمان که برای ظهور 313 یار می‌خواهد، به گفته این آقا یکی از آن 313 نفر مشخص شده که کیست. این نشان می‌دهد وقتی انسان از ریل کتاب الله و عترت خارج شود، به کجا خواهد رفت. دین حساب‌وکتاب دارد، کسی حق ندارد از این صحبت‌ها کند و به‌طور مثال بگوید ظهور نزدیک است یا مراد از یمانی، مقام معظم رهبری یا مراد از دجال فلانی است، این اشتباه است. رسیدن به این مطالب نیاز به یقین دارد».
هنوز این اعتراض‌ها پایان نیافته بود که ماجرای سفر محمود احمدینژاد به ونزوئلا برای شرکت در مراسم خاک‌سپاری هوگو چاوز، دوباره حاشیه‌ساز شد. تصاویر منتشر شده از درآغوش‌گرفتن مادر چاوز در خبرگزاری‌ها و سایت‌های مختلف داخلی و خارجی منعکس شد.
انتشار آن عکس، بازخوردهای شدید و فراوانی را از سوی عوامل دولتی و غیردولتی، مراجع تقلید و افکار عمومی داخل و خارج مانند رسانه‌های مختلف به همراه داشت. گویا مسئولان دولتی و خبرگزاری‌های وابسته به دولت نیز که خودشان از مشاهده آن تصویر یکه خورده بودند، شروع به تکذیب کردند و آن را مونتاژ و استفاده از ظرفیت‌های فتوشاپی و نرم‌افزاری اعلام کردند و پشت‌بند آن تصویر دیگری منتشر کردند که نشان میداد احمدینژاد به‌جای مادر چاوز، البرادعی، رئیس وقت سازمان انرژی اتمی را در آغوش گرفته است.
با وجود اين، در نهایت مشخص شد تصویر نخست درست بوده است؛ چراکه رسانه‌های خارجی اعلام کرده بودند آن را از دفتر اطلاع‌رسانی کاخ ریاست‌جمهوری ونزوئلا دریافت کرده‌اند.
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
گویا به خودتون هم سرایت کرده. خرما خورده منع رطب نمیکنه دوست عزیزمن.