انتقاد گسترده روزنامه نگاران اصلاح طلب به مدیران حزبی

بیش از دویست و بیست تن از روزنامه نگاران ایران، نسبت به شرایط کاری نامساعد و نیز اخراج های اخیر همکاران خود با امضای بیانیه ای اعتراض کرده اند.

این در حالیست که طی هفته های اخیر روزنامه نگاران شاغل در برخی از روزنامه های اصلاح طلب، درگیر مشکلات حادی با مدیران این رسانه ها شدند و این منجر به بیکاری شماری چند از آنان شد.

تا پیش از این، پیکان تیز چنین بیانیه های، همچون بیانه ای با عنوان "ما روزنامه نگاریم" متوجه نیروهای امنیتی یا قوه قضائیه ایران بود که به نظر امضا کنندگان، عامل ناامنی شغلی برای روزنامه نگاران بودند، اما در این بیانیه انتقاد اصلی متوجه "رفتارغیرحرفه ای و غیر صنفی برخي از مدیرانی که بر مشکلات اجتماعی روزنامه نگاران می افزایند" شده است.

اخیرا مشکلات صنفی برخی از اعضای تحریریه روزنامه «اعتماد ملی» با مدیران این روزنامه که از اعضای ارشد حزب محسوب می شوند، باعث اخراج آنها شده بود. پیش از این هم در گیری های مشابهی درروزنامه اصلاح طلب و حزبی «کارگزاران» وجود داشته است و از برخی روزنامه های اصلاح طلب هم اخبار درگیری های صنفی بعضا به گوش می رسد.

متن کامل این بیانیه که به امضای بسیاری از روزنامه نگاران اصلاح طلب و یا روزنامه نگاران شاغل در رسانه های اصلاح طلب رسیده است به این شرح است:


حقوق صنفي ميزبانان خود را رعايت كنيد

بر کسی پوشیده نیست که در سالهای گذشته روزنامه نگاران ایران يكي از سخت ترین دوران تاریخ فعالیت حرفه ای خود را تجربه کرده اند. روزنامه نگارانی که تنها به دلیل داشتن اندیشه اصلاح گر همواره مورد عتاب قرار گرفتند و در این جریان بیشترین آسیب های صنفی را به نام خود ثبت کردند. بدون شک تاریخ این روزگار را فراموش نخواهد کرد و خاطره تلخ زندگی اجتماعی روزنامه نگاران را برای همیشه به یادگار خواهد گذاشت. این اما شاید تنها بخشی از ماجرای سالهای فراموش نشده گذشته باشد. روی دیگر این ماجرا حضور مداوم روزنامه نگاران برای حفظ سابقه روزنامه نگاری در ایران و تداوم گونه ای دیگر از نوشتن و بودن حرفه ای بوده است. اما به نظر می رسد که در این مسیر و در کنار عناصر شناخته شده مخالف با مطبوعات آزاد، جریانی نیز وجود دارد که در بطن روزنامه ها حاضرند و فقط به خاطر فقدان آگاهی از مسایل صنفی یا عدم تبعیت از حقوق شغلی افراد، تنگنای زندگی روزنامه نگاران را قوام بخشیده اند. می توان خوش بین بود و این باور را تلقین کرد که رفتار تعدادی از مدیران روزنامه ها سوء استفاده از وضع معیشتی و اجتماعی روزنامه نگاران نیست اما از سوی دیگر باید این پرسش را نیز برای سیاستمدارانی که چند صباحی میهمان روزنامه ها خواهند بود مطرح کرد که اگر شرایط اشتغال و اقتصاد روزنامه نگاران مدینه ای نه چندان فاضله را تجربه می کرد آیا باز شما برای استفاده از توان اجرایی و حرفه ای روزنامه نگاران حقوق صنفی آنان را نادیده می گرفتید؟ 

متاسفانه باید بپذیریم که امروز اهالی مطبوعات و در راس آنها روزنامه نگاران اصلاح طلب در جهت پیکانی دو وجهی قرار دارند و آن چه بیش از هر چیز کام را بر روزنامه نگاری تلخ می کند رفتارغیرحرفه ای و غیر صنفی برخي از مدیرانی است که بر مشکلات اجتماعی روزنامه نگاران می افزایند. اخراج خبرنگاران و روزنامه‌نگاران به بهانه‌هاي مختلف از جمله اعتراض نسبت به نادیده گرفتن قانون کار از سوی مدیران و اجحاف صنفی به کارکنان تحریریه و يا بهانه‌هاي سياسي و عقيدتي می تواند بهترین مثال برای این ماجرا باشد. این نامه هشداری صنفی به مدیرانی است که کنش و واکنش های سیاسی و اقتصادي آنها را میهمان مطبوعات کرده است. میهمانانی که بهتر است حقوق صنفی میزبانان خود را رعایت کنند. ما امضا کنندگان نیز فارغ از هر نوع گرایش سیاسی مدیران روزنامه های فوق را به خویشتن داری و احترام هر چه بیشتر به حقوق صنفی و قوانین کارگری دعوت می کنیم. تا باشد روزگاری که جریده های ایرانی مدیریت و عقلانیتی از جنس روزنامه نگاری و کارآمدی حرفه ای این شغل تجربه کنند. همچنين از "انجمن صنفي روزنامه‌نگاران ايران" مي‌خواهيم با توجه به تشديد موضوع اخراج و بي كاركردن روزنامه‌نگاران و بيم تبديل شدن اين مسئله به يك رويه ضمن بررسي ويژه در جلسه هيأت مديره انجمن، با برگزاري يك نشست عمومي، اين مسأله را مورد بررسي قرار داده تا تصميمات مقتضي براي دفاع از حقوق معيشتي صنفي روزنامه‌نگاران اتخاذ شود. {به طور قطع روزنامه نگاران متعهد نيز نسبت به حضور منفعت طلبان مطبوعاتي كه اين روزها با تنگ شدن فضا براي روزنامه‌نگاران متعهد امكان فعاليت بيشتري يافته‌اند واكنش نشان خواهند داد.}