یادداشت دریافتی- ایمان رنجکش؛ تیرماه که فرا می‌رسد، آغازی است بر شیرین‌ترین دوران قشری خاص از جامعه. امتحانات به اتمام رسیده، کلاس‌های درس تعطیل شده و دانش آموزان وارد فاز جدیدی از تجربه‌های زندگی اجتماعی خود می‌شوند. این ایام فرصت خوبی است تا این قشر آینده ساز فردای جامعه با فراغ بیشتری به کشف استعداد‌ها و مهارت‌های زندگی خود بپردازدند.
ایامی که شاید بخواهیم بر طبق تحولات سیاسی و اجتماعی جامعه کنونی خودمان نامی برایش برگزینیم، می‌توان به دوران «پسا مدرسه» اشاره کرد!
البته تعطیلات تابستان یا همان دوران پسا مدرسه خودمان در شرایط حال دستخوش تغییرات بسیاری شده به نوعی که فراگیری رسانه‌های اجتماعی بخش وسیعی از این اوقات را به سیطره خود در آورده‌اند.
دورانی که یه قل دو قل به کلش آف کلنز، گل کوچک به ساکر استار، گفتگو و شوخی‌های محله‌ای به چت‌های تلگرامی و خیلی چیزهای دیگری که جایگزینی هوشمند در مقابلشان قرار گرفته‌اند تا جایی که حتی در دور دست‌ترین مکان‌ها هم که شاید فناوری و تکنولوژی طلوع چندانی نداشته، دیگر خبری از گل کوچک و تیرک دروازه وجود ندارد و به جایشان تبلت‌ها و آیپد‌ها و دیگر ابزارهای هوشمند قد علم کرده‌اند.
البته نگارنده به هیچ وجه قصد منفی جلوه دادن تحولات فناورانه در جامعه کنونی را ندارد چون چیزی است که از دانش آموز ابتدایی گرفته تا یک دکتر یا مهندس بالغ درجامعه از آن تاثیر می‌پذیرند. اما سوال اینجاست که آیا زمانش فرا نرسیده که نهادهای متولی آموزشی و پرورشی و سایر ارگان‌های تصمیم ساز برای این قشر نوپای کشور، برنامه‌ای جامع در مسیر آموزش چگونگی رفتار با رسانه‌های اجتماعی را به دانش آموزان بیاموزند؟
وجود بی‌سوادی محض رسانه‌ای در میان اعضای بالغ جامعه ایران امری است که با یکباره فراگیر شدن رسانه‌های اجتماعی به وجود آمد. چون پیش‌تر هیچ وقت فرصت آموزش و یادگیری به شهروندان و اعضای جامعه مانوجود نداشت! و بخش عظیمی از مردم تا پیش از این حضور در شبکه‌ها وفضاهای اجتماعی را بدلیل برخی سیاست‌های محدودگرایانه گذشته تجربه نکردند و به یکباره با فراگیری شبکه‌های رسانه‌ای موبایلی وارد میدان وسیعی از جنگ‌های پنهان رسانه‌ای شدند که نه راه فرار از آن را می‌شناسند و نه راه مقابله با آن را!
پس آیا فرصتش نرسیده که این گام آموزشی را با آگاهی بخشی به این زنجیره عظیم ۱۷ میلیونی اعم از نوجوانان و دانش آموزان برداریم؟
امید است تا با آگاهی بخشی و آموزش مهارت‌ها و دانش‌های رسانه‌ای و اجتماعی به این قشر آینده ساز فردای جامعه، شاهد باشیم تا پسا مدرسه‌ها هم همانند پسابرجام، فرجامی خوش داشته باشد!
