فرادید- هفتاد سال از بمباران شهر "درسدن" آلمان در هفته های پایانی جنگ جهانی دوم گذشت؛ بمبارانی که با کشتن یکباره دهها هزار نفر به عنوان یکی از جنایات جنگی متفقین مطرح میشود.
به گزارش
مجله تاریخ فرادید، در فاصلۀ روزهای سیزدهم تا پانزدهم فوریۀ سال ۱۹۴۵، بمب افکن های ارتش بریتانیا و ایالات متحدۀ آمریکا، در چند نوبت، چندین هزار تن بمب انفجاری و آتش زا را بر فراز شهر تاریخی درسدن فروریختند. در این عملیات که به نابودی این شهر منجر شد، بیش از هزار بمب افکن، در مجموع ۴۰۰۰ تن بمب بر سر این شهر و ساکنان آن رها کردند.
بر اساس آمارهای رسمی اعلام شده از سوی متفقین، ۲۵ هزار نفر در اثر این بمباران ها جان خودشان را از دست دادند اما مقامات آلمان پس از جنگ از کشته شدن بیش از ۲۵۰ هزار نفر سخن گفتند. اجساد بسیاری از قربانیان بر اثر بمب های آتش زا سوخته و قابل شناسایی نبود و به گفتۀ مقامات آلمان، آمار اعلام شده از سوی متفقین تنها در مورد افرادی صدق می کند که شناسایی شدند.
"کرت ونه گات" نویسنده آمریکایی که در زمان جنگ خبرنگار بود و از نزدیک شاهد این بمباران ها میزان کشته شدگان را دست کم ۱۳۰ هزار نفر عنوان کرد. وی در زمان بمباران این شهر بعنوان اسیر جنگی در شهر درسدن بسر می برده و از این بمباران ها جان سالم بدر برده است.
در جریان بمباران درسدن، بیش از ۱۲ هزار خانه تخریب شد. در آن هنگام، دلیل بمباران این شهر تاریخی- صنعتی، وجود کارخانه های تولید سلاح و تجهیزات نظامی برای ارتش آلمان عنوان شد. به گفتۀ فرماندهی نیروهای متفقین، صد و ده کارخانه در این شهر وجود داشته که ۵۰ هزار کارگر در آنها اقدام به ساخت تجهیزات نظامی و پشتیبانی برای ارتش آلمان می کردند.
بیش از ۹۰ درصد شهر درسدن که به دلیل وجود کلیساها و بناهای تاریخی به "فلورانس بر کرانۀ الب" معروف بود طی سه روز و در چهار یورش هوایی، به کلی تخریب شد.
پس از اتمام جنگ جهانی دوم، بسیاری از جمله "گونتر گراس" نویسنده آلمانی، بمباران شهر درسدن را یک جنایت جنگی خواندند اما با پیروزی متفقین هیچ دادگاه بین المللی مساله جنایت جنگی در درسدن را مورد بررسی قرار نداد.
به تازه‌گی "گرگوری استنتون"، دبیرکل سابق سازمان دیده بان نسل کشی با انتقاد از عدم مسوولیت پذیری کشورهای عامل این قتل عام، گفته است: "هولوکاست فاجعۀ غیرانسانی و وحشتناکی است. این مساله جنایت جنگی شناخته می شود اما در مورد بمباران درسدن که هزاران نفر غیرنظامی را از بین برد، حرفی زده نمی شود. قتل عام مردم در شهر درسدن هم یک جنایت جنگی است."
گفته میشود "ژوزف گوبلز" وزیر تبلیغات آلمان نازی، پس از شنیدن خبر این بمباران ۲۰ دقیقه به شدت گریست و سپس حملهٔ شدیدی به "هرمان گورینگ" فرماندهٔ نیروی هوایی آلمان و وزیر هوانوردی کرد و گفت: اگر قدرت آن را داشتم قبل از دادگاه تو را دار می‌زدم.
همچنین پس از این بمباران برای نخستین بار مردم کشورهای متفق از نیروهای خود در مورد اقداماتشان برای شکست آلمان انتقاد کردند. عکس های باقی مانده از ویرانه‌های "درسدن" پس از بمباران هوایی متفقین را در زیر می‌بینید.
