ما و پدیدهٔ دوران ما

---

اگر اهل دیدن تلویزیون ایران باشی! قطعا تبلیغات تلویزیون را درباره شرکتی دیدی که شما را دعوت به همراهی می‌کند. درست است: پدیده-شاندیر. شهر رویایی شاندیز که در نوع خودش بی‌نظیر است و گامی مهم در توسعه زیرساخت‌های گردشگری در ایران را پی‌ریزی می‌کند، بولتن‌های خبری‌اش از تلویزیون گرفته تا تمام درو دیوارهای شهر و بنرهای روی پل عابر پیاده و غیره اغوایت می‌کند که تلفن را برداری و به شماره تماسی که نوشته شده زنگ بزنی تا دربارهٔ نحوهٔ سرمایه گزاری در این پروژه تماس بگیری. به همین راحتی.

از سال ۸۸ با قیمیت ۲۰۰ تومان شروع شد و تا همین دی‌ماه به ۱۲ هزارتومان رسید. مدیریتش معتقد است وقتی ساخت پروژه تعطیلی ندارد و سه شیفت دارد پیش می‌رود معلوم است که رشد قیمت سهامش هم باید سه برابر دیگر شرکت‌ها باشد.

اما درست در بزنگاهی که شرکت تصمیم گرفت که سود سهامش را بین شرکایی که نزدیک به ۱۲۰هزار نفر از مردم (از هر نوع قشر) توزیع کند، خبری می‌آید، خبری در راه است: تخلف در پدیده (فروش سهام، تصرف زمین، اخذ غیرقانونی مجوز). هلهله‌ای به پا شد. خیلی از سهامداران نگران و مات و مبهوت؟ چطور ممکن است بعد از ۵سال این ماجرا هویدا شود؟ دادستان کل خرید و فروش سهام را غیرقانونی اعلام کرد و یکی یکی دفا‌تر پدیده بسته شد.

کمی به عقب برویم. داستان از انجایی ابعاد جدید گرفت که شرکت ... و ... نیز به تقلید از پدیده دست به فروش سهام زدند و در این میان شرکت ... تنها در بیست روز توانست ۸۰۰ میلیارد تومان نقدینگی را در بازار مشهد جمع کند و به جیب بزند. از ... که نگو و نپرس! اما تمام نشانه‌ها به سمت پدیده رفت و کسی از این دو شرکت حرفی نزد.

نه دادستان کل نه دادستان و استاندار و مسئولین قضایی و نظارتی از آن شرکت‌ها چیزی گفتند! اما پدیده که تمام ملک و دارائی تجاریش مشخص است کجاست و چقدر پیشرفت داشته تیتر یک اخبار شد؛ از فارس نیوز تا انتخاب! دو سوی طیف سیاسی برای نخستین بار موضوع مشترک دربارهٔ یک موضوع گرفتند.

ماجرای پدیده و صدا و سیما
اما داستان صدا و سیما و پدیده داستان نمک خوردن و نمک شکاندن بود. داستان دستی که نمک دارد بشکند بود. بیست و سی که بار‌ها و صدبار‌ها گزارش‌هایش از عدم نظارت وزارت ارشاد درخصوص تبلیغات و آگهی‌های نیازمندی‌ها بود و وزارت ارشاد را مواخذه می‌کرد، این بار در اقدامی عجیب با اینکه هزاران بار تبلیغات پدیده را از آنتن‌هایش پخش می‌کرد در اقدامی عجیب دست به روی سوژه‌ای گذاشت که به قول خودش پدیده‌ای بود.

گزارشی که از تخلفات پدیده و طرح شکایت وزارت جهاد پرده برداشت و شروع به شانتاژ خبری ضد پدیده کرد. درست بعد از ۵ سال! داستان عجیبی است. نهادی که به کوچک‌ترین آگهی در یک نیازمندی که معلوم نیست چقدر تیراژ دارد گیر می‌داده که باید قبل از انتشار وزارت ارشاد بر آن نظارت کند حالا خودش دقیقا کاری کرده بوده که وزرات ارشاد را متهم به آن می‌کرد.

همهٔ نهادهای مسئول در ماجرای پدیده
وقتی برای نوشتن این گزارش با چند سهامدار صحبت کردم همگی به نقش صدا سیما و سهم آن در ترغیب به خرید سهام پدیده اذعان داشتند و یک کلام می‌گفتند ما به دلیل اعتمادی که به پخش آگهی در صدا و سیما داشتیم، این فکر به ذهنمان اصلا خطور نمی‌کرد که روزی برسد همین صدا سیما در نقش مدعی‌العموم وارد شود و شرکتی را متهم کند که خودش بار‌ها تبلیغاتش را می‌کرده است.

دوم نهادهای نظارتی که ۵ سال از فعالیت فروش سهام پدیده می‌گذشت و تبلیغاتش که دیگر همه جایی بود، مگر می‌شود بگویند که ندیدیم و خبر نداشتیم. مگر در یک شهر دورافتاده بوده که چشم بینایی نبیند؟ نهادهای دیگر را باید نمایندگان مجلس و مخصوصا استان خراسان رضوی باشند که چطور حاضر شدند برای این اتفاق مهم تنها به پرسش از وزیر وقت اقتصاد اکتفا کنند و آگهی رسانی نکنند و از اموال مردم حراست نکنند؟ مگر می‌شود؟

آیا ۵ سال زمان کمی بود برای تمامی نهادهای مسئول که یک نفر بگوید ایها الناس این فعالیت پدیده تخلف است؟

در کجای دنیا بعد از ۵سال فعالیت عمومی که حتی از صدا و سیمای ملی و دولتی نیز پخش می‌شده ناگهان همه یادشان می‌افتد که یکجایی دارد فساد رخ می‌دهد؟ اینجا که دیگر زیرمیزی و پنهانی نبود که کسی نبیند. همه می‌دیند و کسی حق ندارد شانه از مسئولیت خالی کند. پول مردم را نه شرکت پدیده که باید نهادهای مسئول و از جمله صدا و سیما پس بدهد که همه را به خریدن تشویق می‌کرد. همهٔ نهادهای درگیر باید پول مردم را بدهند!