علي خرم در روزنامه اعتماد نوشت:
روز گذشته، دو نامه مختلف از سوي حسن روحاني، رييسجمهور و محمدجواد ظريف، وزير امور خارجه ايران، به سران و وزراي امورخارجه كشورهاي جهان ارسال شد كه يكي در مورد آغاز سال جديد ميلادي و ديگري پرونده هستهيي ايران است. اصولا مكاتبه و مراوده داشتن با همتايان خود در سطح بينالمللي، يك رويه است كه علاوه بر نزديكي قلوب، همواره راه را براي هرگونه تبادل نظر، سوال و جواب و رفع هرگونه سوءتفاهم باز ميكند.
به عبارت ديگر از طريق مراوده، ميتوان خيلي سريع ديگران را در همكاري با خود براي پيشبرد يك هدف منطقهيي يا بينالمللي قرار داد يا ميتوان قبل از اينكه سوءتفاهمات افزون و نيتهاي بد بعد از آن به عمل در صحنه بينالمللي تبديل شوند، آنها را سريع خنثي كرد. در جهان حاضر، ارتباطات و وابستگيها، آنقدر نزديك و پيچيده هستند كه بيتوجهي به احتمال سوءتفاهم براي ديگران، اشتباه محض است.
يعني هر كشوري براي پيشبرد اهداف، منافع و امنيت ملي خود آنقدر نيازمند حمايت و انرژي مثبت ديگران است كه نبايد غافل شود كه در اثر سوءتفاهم، دشمني بر دشمنانش اضافه شود. تبريك سال جديد از مقولاتي است كه در داخل كشور به نوعي و در خارج به نوعي ديگر، يك فرصت مهم محسوب ميشود كه سران كشورها، وزراي خارجه و سفرا از آن استفاده ميكنند تا يكبار با نوشتن و ارسال تبريك، سوءتفاهمات احتمالي را برطرف و مراودات جديد را بر مبناي دوستي شروع نمايند. اين رويه در خارج بسيار منضبط و دقيق انجام ميشود. در ايران برخي اوقات، برخي تصور دارند كه گويا يك نوع مرزبندي بين ما و برخي كشورها وجود دارد كه نبايد پيام تبريك سال جديد فرستاد در حالي كه اين تصور اشتباهي است كه نه در روابط بين الملل جايگاهي دارد و نه در مكتب و دين ما.
حسن روحاني از فرصتهاي گوناگون و از جمله فرصت سال جديد استفاده ميكند و با طرح ايران در اذهان عمومي كشورهاي خارجي نوعي توجه و علاقه در آن كشورها نسبت به كشور ما به وجود ميآورد و نشان ميدهد كه اهل روابط دوستانه و تعامل سازنده با همه كشورهاست و اگر در جايي هم با برخي اختلاف نظر سياسي دارد ولي در ابراز محبت به ديگران كم و كسري نميگذارد.
اين امــر بـــــاعث ميشـود ديـــگــر كشـورها هم بـراي مـــردم عزيزمان احترام قايل شده و ارتباطات بينالمللي ما تسهيل شود. نامهيي نيز كه دكتر ظريف، به همتايان خود در مورد آخرين نظرات جمهوري اسلامي ايران نسبت به مذاكرات هستهيي نوشته است، بسيار حايز اهميت است.
وزير امور خارجه كشورمان به صراحت به موضوعات پيش روي مذاكرات اشاره كرده و دو مساله اصلي در بنبست مذاكرات را مطرح ميكند. اول انتظارات گروه ١+٥ از ايران درمورد صلحآميز بودن فعاليتهاي هستهيي كشورمان و دوم انتظارات جمهوري اسلامي ايران از آن گروه براي لغو كليه تحريمها است.
طي اين نامه، دكتر ظريف بدون مجامله اظهار ميدارد كه آماده دادن تضمينهاي معقول و منطقي براي اثبات صلحآميز بودن فعاليتهاي هستهيي ايران است و اينكه كشورمان هيچ اعتقادي به توليد سلاح هستهيي ندارد. متقابلا ايران تضميني لازم را انتظار دارد كه طبق آن، تحريمهاي شوراي امنيت و تحريمهاي دو يا چند جانبه امريكا و اتحاديه اروپا بهطور كامل لغو شود. اين نامه از اين جهت كه برخي در سطح جهان تبليغ ميكنند كه ايران حاضر به همكاري و نشان دادن انعطاف نيست جايگاه مهمي دارد. همچنين اينكه جهان ميداند كه اگر تحريمها لغو نشوند، نبايد از ايران انتظار داشته باشند كه محدوديتي در زمينه فعاليتهاي هستهيي خود مشاهده كند.
اين نامه هم يقينا، مستمعين فراواني در جهان پيدا ميكند. شنوندگاني كه افكار عمومي ملل مختلف را تشكيل ميدهند و اجازه نخواهند داد حقيقت مذاكرات هستهيي كشورمان در تبليغات هدايت شده رسانهها گم و پنهان شود. هر عقل سليمي در جهان، وقتي قضاوت كند، استدلال دكتر ظريف را معقول و منطقي ميبيند و همين امر، كار گروه مذاكرهكننده ايراني را تسهيل ميسازد. اميد است تلاش وزارت امور خارجه در صحنه ديپلماسي عمومي بتواند به پيشبرد مذاكرات مساعدت كند.