فرارو- ناصر فریادشیران حاضر نیست جایزه تیم اخلاق را به مسئولان فعلی نفت تهران بدهد.
در مراسم بهترین‌های لیگ برتر، نفت تهران جایزه تیم اخلاق را بدست آورد. ناصر فریادشیران مربی قدیمی نفت که چند سال قبل در این تیم سمت داشت و این روزها نقشی در این تیم ندارد روی سن رفت و این جایزه را گرفت اما حاضر نشد آن را به مسئولان باشگاه بدهد.
دیروز بابازاده مسئول روابط عمومی نفت علیه فریاد شیران مصاحبه کرد و گفت نباید در حضور مسئولان باشگاه به عنوان نماینده نفت جایزه را دریافت می‌کرد.
فریادشیران در گفتگو با «فرارو»، جواب حرف‌های بابازاده را داده است. او قسم می‌خورد هیچکدام از مسئولان نفت در مراسم نبودند: «این حرف‌های بابازاده نیست. بالاسرش ایستاده‌اند و گفته‌اند این‌ها را بگو. این بنده خدا هم بخاطر موقعیت شغلی و شرایطی که دارد مجبور است این صحبت‌ها را بگوید. این جایزه را خدا به من داد. من را به این مراسم دعوت کردند و پشت سر رئیس و مسئولان فدراسیون نشستم. انصافا مراسم با شکوهی هم بود. کار خدا بود که من در این مراسم باشم و از مسئولین نفت حتی یک نفر هم به این مراسم نرفته باشد. آقای بابازاده هم از منزل مراسم را تماشا می‌کردند اما حالا می‌گویند در این مراسم بوده‌اند. به قرآن و همه مقدسات قسم هیچکس از نفت آنجا حضور نداشت. اگر دروغ می‌گویم همین امروز بمیرم. خدا شاهد است با اینکه دعوت نامه چند روز زودتر به باشگاه نفت داده شده بود حتی یک نفر از این باشگاه به مراسم نرفت. آقای احمدی چند بار مسئولین نفت را صدا زد، چون هیچکس نبود از من خواست رو سن بروم. من نمی‌خواستم بروم اما با اصرار آقای فرکی و دیگر دوستان رفتم تا جایزه‌ای که متعلق به همه اعضای باشگاه نفت است را بگیرم. من به عنوان نماینده باشگاه نفت نرفتم. من و پدرم مجموعا 60 سال در شرکت نفت کار کرده‌ایم. من با افتخار به عنوان کارمند بازنشسته شرکت نفت روی سن بودم. از همه شهرستان‌ها به این مراسم نماینده فرستاده بودند اما مسئولین نفت در شهر خودشان به مراسم نرفتند.»
فریادشیران بعد از گرفتن جایزه با وجود اصرار مسئولین فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ حاضر نشده جایزه را به بابازاده بدهد: «مسئولین نفت وقتی من را توی تلویزیون دیدند انگار برق 220 ولت بهشان وصل شد. همان لحظه آقای بابازاده سه بار زنگ زد و به او گفتم خودت را وارد ماجرا نکن. اواخر مراسم او را فرستاده بودند و آمد کنارم نشست و با من صحبت کرد. به من گفت قنبرزاده مدیرعامل باشگاه پیگیر ماجراست و بیخیال نمی‌شود. آقای عزیز محمدی را واسطه کردند اما به ایشان هم گفتم همه این اتفاقات وسیله بود و این جایزه را خدا به من داد. آدم هدیه خدا را به کسی نمی‌دهد. بعد آقای تاج و خیلی‌های دیگر آمدند اما جایزه را ندادم. موقع شام جایزه را زیر پاهایم گذاشتم و یک خبرنگار برایم شام و نوشابه گرفت آورد. تکان نخوردم چون می‌دانستم جایزه‌ام را برمی‌دارند. متاسفانه کمی هم آسیب دید اما جوش دادم و درستش کردم. نگذاشتم کسی دست به آن بزند. این جایزه هدیه خدا به من بود. بهترین شب عمرم را پشت سر گذاشتم. این را من نمی‌گویم، خیلی‌ها به من زنگ زدند یا پیام دادند و گفتند به حقت رسیدی. تا ساعت دو شب آقای بابازاده زنگ می‌زد. امروز صبح هم زنگ زد و گفت می‌خواهد علیه من مصاحبه کند.»
او از مسئولین فعلی نفت دل پری دارد: «آن زمانی که بحث انتقال نفت بود من یک نفری جلوی دولت و مجلس و همه آقایان ایستاده‌ام. جلوی جریان انحرافی که می‌خواست تیم را به اراک ببرد. حالا ته مانده‌های همان جریان در هیئت مدیره نفت هستند و این کارها را می‌کنند. شده‌اند صاحب باشگاه. من که نفتی نیستم. به قول آقای مدیری من از اول هم اشتباهی بودم. سال‌ها به عنوان کارمند شرکت نفت کار کردم. زمانی که نفت در دسته دوم باشگاه‌های تهران بود مربی این باشگاه شدم و در سه سال دو قهرمانی داشتیم. فقط 4 بازی را باختیم. با زحمت و به کمک افرادی مثل علیپور، دکتر نعمت اللهی، میرشیبانی و ایرانیان توانستیم نفت را به لیگ دو سراسری برسانیم. بعد من را اخراج کردند و آن آقایی را آوردند که 3 ماه بعد ثابت کردم منشوری است. قانون گذاشتند بازنشسته‌ها نمی‌توانند در نفت کار کنند. بعد که دوباره با آقای فرکی برگشتیم بعد مدتی من را اخراج کردند و هیچ اثری از من در سایت باشگاه باقی نگذاشتند.»
فریادشیران فقط حاضر است این جایزه را به دو نفر بدهد: «این جایزه متعلق به باشگاه نفت است نه این افراد. متعلق به کسانی که برای این باشگاه زحمت کشیده‌اند. از مرحوم دهداری و شیرزادگان گرفته تا من و آقای فرکی. من این جایزه را فقط به دو نفر تحویل می‌دهم. یکی آقای زنگنه بزرگ و پیشکسوت کابینه دولت تدبیر و امید و یکی مهندس جوادی مدیر شرکت نفت. بقیه برای گرفتن آن تلاش نکنند.»
