فارن پالسی: آمریکا شکست خورده است!

فرارو- حملات بی شرمانه به موصل و کراچی تازه ترین نشانه ها از تشدید اقدامات مردان بد است.

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از فارن پالسی، حقیقت محض گسترش تروریسیم مسئله ای است که هضمش برای بسیاری از آمریکایی ها پس از 13 سال جنگ پرهزینه دشوار خواهد بود. تروریسم در سطح جهانی رو به گسترش است. دشمنان آمریکا در مقابل ضربات ما مقاوم و سازگار شده اند و در حال رشد هستند. پیامد این اتفاقات دو سوال است: ما کجا اشتباه کردیم و حال باید چه کنیم؟

تیترها اخیر و مطالعات جدید از این ایده حمایت می کنند که تروریسم جهانی در مسیر به مراتب وحشتناک تری نسبت به گذشته قرار گرفته است. گزارشی که موسسه رند اوایل ماه جاری میلادی منتشر کرد، نشان می دهد در سال 2007 گروه های سلفی- جهادی مانند القاعده 28 گروه بودند. سال گذشته این رقم به 49 گروه رسیده است. در سال 2007 این گروه ها 100 حمله به اهداف مختلف داشتند، سال گذشته 950 حمله.

این مطالعات نشان می دهد تعداد این گونه فعالیت های تروریستی هفت سال پیش حدود 18 تا 42 هزار بود اما پائین ترین رقم برآورد شده برای سال گذشته 44 هزار فعالیت است که بالاتر از بالاترین حد سال 2007 است و بالاترین برآورد امروز 105 هزار فعالیت تروریستی است. دولت اوباما به درستی اعلام کرده که «هسته اصلی القاعده» آسیب های جدی را متحمل شده است اما «هسته اصلی القاعده» دیگر تهدید اصلی سرزمین آمریکا محسوب نمی شود.   

براساس گزارش موسسه رند: «از سال 2010 با افزایش 58 درصدی تعداد گروه های جهادی، دوبرابر شدن جنگجویان جهادی و سه برابر شدن حملات گروه های وابسته به القاعده روبرو بوده ایم.» این گزارش نتیجه می گیرد که مهمترین تهدید برای آمریکا از سوی گروه های تروریستی فعال در یمن، سوریه، افغانستان و پاکستان است.

زمانیکه ما از پیروزی و پایان جنگ عراق خبر دادیم، این جنگ نه پایان یافته بود و نه ما پیروز شده بودیم. جنگ علیه تروریسم نیز برنده ای نداشته و با کنار گذاشتن این اصطلاح یا تاکید بر اینکه هدف ما صرفا ضربه زدن به بخش جزئی از تروریست هایی بوده که به حملات 11 سپتامبر مربوط می شدند، نمی توان گفت که تهدیدات تروریسیم نیز به پایان رسیده است. واقعیت این است که ما هنوز در حال مبارزه در جنگ با تروریسم هستیم حتی اگر مجموعه جدیدی از خطرات نمایان می شوند و به دلیل آنکه ما برداشت های آنها از اهداف سیاسی را دست کم می گیریم، بدتر و بدتر می شوند.

براساس گزارش موسسه رند تهدیدات نسبت به سرزمین آمریکا رو به کاهش بوده است. بر اساس گزارش وزارت خارجه نیز تعداد حملات علیه آمریکایی ها بسیار کاهش یافته و روندی نزولی دارد. اینکه امروز تعداد کمتری از آمریکایی ها کشته می شوند و تروریست های کمتری خاک آمریکا را هدف عملیات های خود قرار می دهند، جای خوشنودی دارد. این مسئله اعتبار بیشتری را نصیب جامعه اطلاعاتی و ارتش آمریکا می کند اما خطرناک تر این است که روندهای جاری را با دیدی مثبت تفسیر کنیم تنها به این دلیل که یکی از دشمنان سابق ما رو به افول قرار گرفته یا در حال حاضر خطری که آمریکایی ها در خاکشان را تهدید می کند به اندازه خطری که بن لادن پیش از حملات 11 سپتامبر متوجه ایالات متحده می کرد، به همان اندازه پائین است.

این دام خطرناکی است که ممکن از در آن گرفتار شویم. با تمرکز بیش از اندازه بر پرداختن به تهدیداتی که به واسطه حملات 13 سال پیش شناسایی شدند، ما دقیقا همان شرایطی را ایجاد می کنیم که منجر به آن حملات شد و در ادامه توجهی به دیگر تهدیدات که به مراتب جدی تر و نوظهور هستند نداریم.

11 سال پس از آنکه آمریکا وارد جنگ با عراق شد، می توانیم ببینیم که این کشور چطور میان سنی های افراطی و طرفداران شیعی گرفتار شده و شاید این بدترین نتیجه ای بود که می شد پیش بینی کرد. سوالی که مطرح می شود این است که چه چیز مخالف «ماموریت انجام شد» است؟ و سوال دیگر اینکه چه کسی عراق را از دست داد؟

این مسائل نشان می دهد که ایجاد تهدیدات تروریستی در کشورهای ویران شده ای مانند سوریه یا کشورهای ضعیفی مانند عراق، یمن یا لیبی مطمئنا نسل جدیدی از جهادی ها را شکل می دهد که خیلی زود به تهدیدی جهانی تبدیل می شوند. این نوع گروه ها که توانسته اند پایگاه های مهمی در لیبی، مالی، نیجریه و شاخ آفریقا ایجاد کنند، باید برای ما بسیار نگران کننده باشند. با وجود آنکه این کشورها در ظاهر فاصله زیادی با خاک آمریکا دارند و آسیبی که می رسانند امروز متوجه آمریکایی ها نیست، اما هزینه فعالیت های این گروه ها در ثبات منطقه ای، دسترسی به منابع حیاتی، جریان های مهاجران و پناهندگان به کشورهای جدیدی که امکان میزبانی از آنها را ندارند، چقدر خواهد بود؟