در مورد سوریه، روسیه تا کجا پیش می رود؟

فرارو- یک کارشناس مسائل روسیه گفت: «در صورت حمله نظامی به سوریه واکنش روسیه دیپلماتیک خواهد بود و واکنش نظامی نشان نخواهد داد؛ اگرچه ممکن است به صورت غیرمستقیم پاسخی دهند اما به صورت مستقیم منافع آنها ایجاب نمی کند به خاطر سوریه با آمریکا وارد یک جنگ تمام عیار نظامی شوند.»

منابع آگاه در آمریکا تاکید کردند که اقدام باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا در به تاخیر انداختن حمله احتمالی به سوریه دلایل بی‌شماری داشته که یکی از این دلایل امید اوباما به امکان قانع کردن ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه برای پایان حمایت از سوریه و بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه در کنفرانس گروه 20 است.

نزدیکان اوباما همچنین اعلام کردند که به عقیده ‌آنها هرگونه دیدار وی با پوتین با توجه به شرایط کنونی و استقرار نظامی آمریکا در دریای مدیترانه متفاوت با سایر نشست‌های این دو رهبر جهان است و احتمال دارد که موفق شود پوتین را در خصوص لزوم برکناری فوری اسد و ‌آغاز سریع روند سیاسی و انتقالی در سوریه قانع کند.

حسن بهشتی پور کارشناس مسائل روسیه در گفتگو با فرارو گفت: «با توجه به اعتراض اوباما نسبت به روسیه درباره پناهندگی موقت اسنودن قرار شد ملاقاتی میان اوباما و پوتین در اجلاس گروه بیست انجام نشود. یعنی اوباما اعلام کرد در اجلاس گروه بیست شرکت می کند اما با پوتین ملاقات نخواهد کرد.»

وی ادامه داد: «پوتین در اظهارنظر اخیر خود درباره ادعای آمریکا نسبت به دولت سوریه درباره استفاده از سلاح شیمیایی اعلام کرده بود این ادعای آمریکا یاوه گویی سیاسی است و اگر اوباما اسناد و مدارکی دارد در جریان اجلاس گروه بیست تحویل دهد که به موازات این درخواست آمریکا مدارکی در اختیار روسیه قرار داد که آقای لاوروف اعلام کرد این مدارک قانع کننده نیست.»

وی افزود: «لذا قرار نیست ملاقاتی میان اوباما و پوتین در اجلاس گروه بیست صورت بگیرد. اگرچه پوتین درخواست این ملاقات را مطرح کرده اما اوباما اعلام نکرده حاضر است با پوتین ملاقات کند.»

بهشتی پور گفت: «حمایت روسیه از اسد و دولت سوریه بیش از آنکه حمایت از دولت سوریه باشد حمایت از منافع روسیه است. روسیه در بندر طرطوس و شرق مدیترانه منافعی دارد که قبلا در ماجرای کوزوو در سال 1999 با سازشی که صورت گرفت باعث شد روس ها عملا موقعیت خود را در آدریاتیک از دست بدهند؛ چون یوگسلاوی مهم ترین متحد روسیه در جنوب شرق اروپا بود.»

وی ادامه داد: «در سال 2010 در ماجرای قطعنامه ای که علیه لیبی صادر شد روس ها به دستور مدودف رای ممتنع دادند که باعث شد موقعیت روس ها در جنوب دریای مدیترانه تضعیف شود و لیبی به عنوان مهم ترین متحد خود را در این منطقه از دست بدهند.»

وی افزود: «حال در مورد سوریه آقای پوتین محکم ایستاده که حداقل در شرق مدیترانه موقعیتی را از دست ندهند. اما در این معادله روس ها تا آنجا پیش می روند که منافع روسیه در خطر قرار نگیرد.»

این کارشناس مسائل روسیه گفت: «اگر قرار باشد جنگی شکل بگیرد و روس ها به آمریکا پاسخ مستقیم بدهند آنگاه روسیه عملا باید وارد جنگ با آمریکا شود. این در حالی است که روسیه در شرایط فعلی امکانات ورود به جنگ با آمریکا را ندارد و در موقعیتی نیست که بتواند به صورت مستقیم وارد جنگ با آمریکا شود.»

وی ادامه داد: «لذا روسیه ترجیح می دهد در این زمینه دیپلماسی را به کار بگیرد و از طریق سازمان ملل آمریکا را وادار کند یکجانبه گرایی را کنار بگذارد و در چارچوب شورای امنیت عمل کند.»

وی افزود: «روس ها انتظار دارند دولت آمریکا قبل از هماهنگی با کنگره با شورای امنیت سازمان ملل هماهنگ کند و آنجا مجوز حمله به سوریه را اخذ کند. ضمن اینکه روس ها هنوز متقاعد نشدند حمله شیمیایی کار دولت سوریه باشد.»

بهشتی پور تاکید کرد: «لذا من معتقدم در صورت حمله نظامی به سوریه واکنش روسیه دیپلماتیک خواهد بود و واکنش نظامی نشان نخواهد داد؛ اگرچه ممکن است به صورت غیرمستقیم پاسخی دهند اما به صورت مستقیم منافع آنها ایجاب نمی کند به خاطر سوریه با آمریکا وارد یک جنگ تمام عیار نظامی شوند.»

بهشتی پور درباره احتمال وقوع جنگ علیه سوریه گفت: «اگرچه بعد از رای منفی پارلمان انگلیس به مشارکت در حمله نظامی به سوریه و نیز موضع منفی آلمان و ایتالیا، اکنون احتمال حمله به سوریه کمتر شده است، اما احتمال حمله نظامی تا دو هفته آینده بالای 70 درصد است.»

وی ادامه داد: «هرچند هدف اصلی آمریکا سرنگونی بشار اسد است اما این حمله محدود خواهد بود؛ چون این هدف فعلا قابل دسترسی نیست و اوباما نمی تواند این شعار را بدهد. لذا آمریکا فعلا حمله محدود می کند و امیدوار است این حمله باعث تقویت مخالفان سوری شود و اسد به وسیله مخالفان سوری سرنگون گردد.»

بهشتی پور گفت: «با فرض سرنگون شدن دولت اسد دو حالت می توان متصور شد. اگر یک دولت غربگرا در سوریه روی کار بیاید موقعیت روسیه به شدت تضعیف خواهد شد؛ اما اگر یک دولت بعثی روی کار بیاید و فقط رهبر آن اسد نباشد آنگاه این امکان وجود دارد که روسیه بتواند با این دولت کار کند و بعید نیست روسیه از ابتدا دنبال چنین طرحی بوده است.»