روزنامه بهار نوشت:
عصر یک روز زمستانی، سر در گریبان، خزیدن به گوشه‌ای دنج در ذهنتان به پا می‌شود، برای دقایقی آرامش و صرف پیاله‌ای بستنی. آرامش که باشد پرداخت 75هزار تومان برای سه اسکوپ بستنی خیالی نیست. خیالی نیست چون این‌جا آرامش را هم با پول می‌توان خرید.
می‌توان خرید چون اقتصاد ایران چرا ندارد؛ چرا ندارد چون خورشید همان‌جا می‌تابد که مدیران رانتی می‌خواهند. بستنی‌های برج میلاد را که به گوشه‌ای بگذاریم می‌توان گفت گران‌ترین بستنی در تهران به کیلویی 500هزار تومان سرو می‌شود.
اسکوپ 50گرمی 25هزار تومان و یک ظرف کوچک سه اسکوپی 75هزار تومان. شاید زیاد عجیب نباشد برای شمایی که درآمد چند‌میلیونی در ماه دارید. اما باور کنید گونه کارمندی با حقوق 500هزار تومان با دیدن قیمت‌ها و مغازه‌هایی که برای شما عادی است؛ سرخ می‌شود و شاید هم دست و پا بزند تا حواس فرزندش را بگیرد و پرتاب کند جایی که در آن سقف خواسته‌ها بستنی دوقلوی‌هزار تومانی است، تا دلبندش عدد فیش حقوقی پدر را روی یک ظرف بستنی نبیند.
برای همین این‌بار به شما می‌گوییم با ما همراه شوید تا برایتان بگوییم از جایی در این شهر که مثل همه‌جاست جایی که در آن بستنی دوقلو سقف خواسته بچه‌ها است و روزگاری نه چندان دور پراید، پورشه مردمان آن است. با ما در این کادر بمانید تا ببینید درآمد بالای یک‌میلیون تومان با سه شیف کار محقق می‌شود. شاید برایتان جالب باشد بدانید زندگی بدون کافه رفتن، بدون قلیان 120هزار تومانی و غذای 400هزار تومانی هم امکان‌پذیر است.
چشمانتان گرد می‌شود وقتی بدانید زیر پوست این شهر هستند مردمانی که حق عضویت استخرشان در طول سال 200هزار تومان هم نمی‌شود. اگر لمس کردن دنیای این مردمان را خواسته باشید عصر یک روز تعطیل خیابان‌های تهران را سرازیر شوید تا ببینید روز تعطیل هم می‌شود کار کرد یا در خانه ماند تا خورشید غروب کند.
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
