بحران تولید و مخاطب در صداوسیما

برخی برنامه‌سازان از ابلاغ دستوراتی مبنی بر پر کردن آنتن با برنامه‌های تکراری و کاهش تولیدات خبر می‌دهند؛ رویکردی که نتیجه‌ی آن روی آنتن تلویزیون هم مشهود است. روی دیگر این سکه، از دست رفتن نیروی انسانی و دلسرد شدن تولیدکنندگان سازمان صداوسیماست که در کنار کم شدن ضریب نفوذ رسانه‌ی ملی در بین مردم به یک دور باطل تبدیل شده است.

ولی در حالی که مشکل بودجه از سوی برخی برنامه‌سازان به شدت جدی گرفته می‌شود، برخی این مشکل را معضل همیشگی سازمان صداوسیما می‌دانند؛ یکی از این تهیه‌کنندگان می‌گوید: در این 17، 18 سال، سازمان صداوسیما هرچند وقت یک بار با مشکل بودجه مواجه شده اما هر بار از آن گذر کرده است؛ امیدوارم این بار هم همین طور باشد و بتوانیم از آن بگذریم تا به روند عادی تولید برگردیم.

روند تولید برنامه‌ها و سریال‌های مختلف در کنار توجه به ذائقه‌ی مردم، می‌توانست جایگاه قابل قبولی را برای رسانه‌ی ملی ترسیم کند، اما مدتی است این تنها نهاد تولید و پخش برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی، افت محسوسی در تولید داشته تا حدی که برخی برنامه‌سازان از ابلاغ دستوراتی مبنی بر پر کردن آنتن با برنامه‌های تکراری و کاهش تولیدات خبر می‌دهند؛ رویکردی که نتیجه‌ی آن روی آنتن تلویزیون هم مشهود است.

سریال‌هایی که با پایان پخش هم تسویه‌حساب نمی‌شوند
توقف بیشتر پروژه‌های در حال تولید و عدم تسویه حساب سازمان حتی با سریال‌ها و برنامه‌هایی که مدت‌ها از پایان پخششان می‌گذرد، نشانه‌ای از کاهش بودجه‌ی رسانه ملی است که مدیران شبکه‌ها حاضر به صحبت کردن درباره‌ی آن نیستند، اما به نظر می‌رسد مشکلی که معاون سیما از آن به عنوان پاشنه‌ آشیل سازمان صداوسیما یاد کرده، روز به روز، عمق و گستره وسیع‌تری در رسانه ملی پیدا می‌کند. تا جایی که حتی در ماه گذشته تعدادی از مراکز استان‌های سازمان صداوسیما قادر به پرداخت حقوق و مقرری برخی کارکنانشان نبوده‌اند.

فاجعه است که مردم تلویزیون را از خودشان ندانند
کاهش تولید و پخش آثار جذاب از تلویزیون، مساله‌ای است که نتیجه‌ی آن، بی‌توجهی مردم به رسانه ملی و گرایش هر چه بیشتر آن‌ها به شبکه‌های ماهواره‌یی است. به طوری که مسعود آب‌پرور، کارگردان تلویزیون از کم شدن همدلی و همکاری مردم با فیلمسازان گله می‌کند و می‌گوید:‌ شرایط سریال‌سازی، روز به روز در تهران سخت‌تر می‌شود؛ همکاری و همدلی که قبلا در مردم وجود داشته،‌ از بین رفته و اعتمادشان به رسانه سلب شده است.

او ادامه می‌دهد: خیلی بد است که مردم همکاری نکنند؛ این که مردم کارهای فیلمبرداری و تلویزیون را از خودشان ندانند فاجعه است. تا به حال دلمان خوش بود و چیزی که به ما انرژی می‌داد این بود که مردم ما را از خودشان می‌دانند و فکر می‌کنند اگر زحمتی می‌کشیم در راستای تامین نظر آنهاست و در واقع تامین یک محصول سرگرم‌کننده برای اوقات فراغتشان است اما واقعیت ظاهرا این طور نیست.


برنامه‌سازی که کشاورز شد!
اما روی دیگر این سکه، از دست رفتن نیروی انسانی و دلسرد شدن تولیدکنندگان سازمان صداوسیماست که در کنار کم شدن ضریب نفوذ رسانه‌ی ملی در بین مردم به یک دور باطل تبدیل شده است.

یک تهیه‌کننده‌ی تلویزیون، در این‌ زمینه به خبرنگار ایسنا می‌گوید:‌ یک وجه کم شدن بودجه‌ی سازمان، از دست رفتن نیروی انسانی است. وقتی در یک سازمان، کار نباشد، نیروهای آن هم به سمت کارهای دیگر می‌روند. خیلی از برنامه‌سازان هستند که مدت‌ها پیشنهاد کاری نداشته‌اند. حتی یکی از همکارانمان، با فروش تجهیزاتش، یک قطعه زمین کشاورزی در شمال خریده و به کشاورزی مشغول شده است.


مشکل بودجه، هر چند وقت یک بار تکرار می‌شود
ولی در حالی که مشکل بودجه از سوی برخی برنامه‌سازان به شدت جدی گرفته می‌شود، برخی این مشکل را معضل همیشگی سازمان صداوسیما می‌دانند؛ یکی از این تهیه‌کنندگان به خبرنگار ایسنا می‌گوید: در این 17 ، 18 سال، سازمان صداوسیما هرچند وقت یک بار با مشکل بودجه مواجه شده اما هر بار از آن گذر کرده است؛ امیدوارم این بار هم همین طور باشد و بتوانیم از آن بگذریم تا به روند عادی تولید برگردیم.