پاسخ به رحیم‌پور ازغدی

فرارو- غلامرضا ذکیانی، رئیس دانشکده ادبیات دانشگاه علامه طباطبایی در گفت و گو با فرارو از اظهارات رحیم پور ازغدی انتقاد می‌کند و می‌گوید: امیدوارم این همه عصبانیت و تاختن به حساب و کتاب به رئیس جمهور به خاطر شکستی نباشد که در انتخابات خورده اند.

ذکیانی با اشاره به انتقادات حسن رحیم پور ازغدی به سخنان روحانی به فرارو می‌گوید: آقای رحیم پور به سخنان رئیس جمهور درباره انتخابی یا انتصابی بودن ولایت معصوم اشاره کرده و می‌گوید این به شما ربطی ندارد. شما مسئول اجرایی هستید و باید پاسخ گوی مسائل اجرایی باشید. ایشان همچنین پا را از این فراتر گذاشته و می‌گوید: آقای روحانی در این یکی دو سال هرچه درباره کلام، فلسفه و تاریخ انقلاب گفت؛ ولو اینکه بگوید قرآن نازل نشده است، یا ما با ولایت فقیه مشکل داریم یا نظر امام درباره آقای منتظری چه بوده است چیزی نگویید، بگویید همین درست است، اما از نظر اجرایی چه کار کردید؟ نکته دیگری که ایشان درباره رئیس جمهور گفته اند این بود که ایشان به گونه‌ای صحبت می‌کنند که از یک طرف به امام بخورد و هم به نهضت آزادی و منافقین.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه این نوع برخورد با رئیس جمهوری که با ۲۴ میلیون رای بر سر کار آمده است، آن هم از ناحیه کسی که عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی است اصلا قابل دفاع نیست، ادامه می‌دهد: اولا آقای رحیم پور ازغدی برخلاف آموزشی که به مخاطبین خودشان داده اند که گفته اند در برابر این حرف‌ها سکوت کنید نه تنها سکوت نکرده اند و به تحلیل دقیق رئیس جمهور نپرداخته اند بلکه به چند اتهام دست زده اند. یکی از اتهامات ایشان این بود که گفتند حتی اگر رئیس جمهور گفتند قرآن نازل نشده است و ولایت فقیه هم مشکل دارد شما سکوت کنید. آیا نسبت دادن این سخنان به رئیس جمهور تهمت به حساب نمی‌آید؟ اگر شما مخاطبین خود را به سکوت توصیه می‌کنید چرا چنین اتهاماتی را وارد می‌کنید. نیازی به سکوت کردن نیست. بیایید جواب دهید. اما اگر می‌خواهید سکوت کنید لااقل اتهام نزنید. کجا رئیس جمهور این حرف‌ها را زده است که شما به مخاطبین خود القا می‌کنید؟

ذکیانی ادامه می‌دهد: ایشان همچنین گفته اند آقای روحانی دوپهلو حرف می‌زند. وسط صندلی نشسته است و گاهی به این سمت می‌خورد و گاهی به آن سمت. این حرف یعنی آقای روحانی اعتقادات درستی ندارد. آقای رحیم پور رئیس جمهور را به نهضت آزادی، منافقین و آمریکا منتسب می‌کند. این سخنان اتهاماتی است که آقای رحیم پور باید پاسخ گوی آن‌ها باشد. این اتهام وابستگی رئیس جمهور تنها به شخص آقای روحانی نیست بلکه به ۲۴ میلیون نفری است که به ایشان رای داده اند. اقای روحانی از فیلتر‌هایی مثل فیلتر شورای نگهبان عبور کرده است. این اتهام در واقع توهینی به نهاد‌های نظارتی جمهوری اسلامی است نه به شخص رئیس جمهور.

این استاد دانشگاه می‌گوید: وقتی ما می‌پذیریم که دیانت ما عین سیاست ماست و از ابتدای انقلاب این موضوع را تبلیغ می‌کنیم، چطور به رئیس جمهوری که در کسوت روحانیت است می‌گویید وارد این مقولات نشود و فقط درباره بحث‌های اجرایی توضیح بدهد. آیا بقیه مسئولین این مساله را رعایت می‌کنند؟ هرچند این حرف درست است که ما باید از آقای روحانی انتظار داشته باشیم که درباره مسائل اجرایی کشور توضیح دهد، اما نمی‌شود ایشان را از ورود به مسائل نظری و تئوریک منع کرد. اتفاقا بیشترین مسائل ما در حوزه مسائل نظری و تئوریک است. اول این مسائل باید اصلاح شوند تا ما بتوانیم به دوستان بگوییم اختلافات بعد از انتخابات تمام شد. این همه هزینه‌های کشور را پای اختلافات و جناح‌بندی‌ها نریزید. لحظه شماری نکنید تا این سال‌ها تمام شود. به هرحال این یک اختلاف تئوریک است که دوستان افراطی اصولگرا ظاهرا نمی‌دانند که با این همه مخالفت و سیاه نمایی به ویژه در رسانه ملی چه ضربه‌ای به اصل نظام وارد می‌کنند. در خود آمریکا هم وقتی دو جناح با هم مخالفت می‌کنند مخالفت شان در حد ۲۰ درصد است. ۸۰ درصد با هم اشتراک دارند. هیچ جناحی مسائل ملی را قربانی مسائل جناحی نمی‌کند. ما تا کی قرار است منافع ملی کشور، نظام و انقلاب مان را فدای منافع جناحی خودمان کنیم؟

او با اشاره به نامه‌های ۷۱ و ۴۴ نهج البلاغه که خطاب به منذر بن جارود عبدى و زیاد بن ابیه نوشته شده است به رحیم پور توصیه می‌کند: اگر سوال رئیس جمهور برای آن‌ها خیلی سنگین بوده است یا آن را نمی‌فهمید این نامه‌ها را بخوانید. منذر بن جارود عبدى و زیاد بن ابیه کسانی هستند که حضرت علی (ع) آن‌ها را منصوب و سپس عزل‌شان می‌کند. خوب است دوستان این دو نامه را بخوانند تا متوجه شوند چرا دکتر روحانی وارد این بحث شده است. امیدوارم این همه عصبانیت و تاختن به حساب و کتاب به رئیس جمهور به خاطر شکستی نباشد که در انتخابات خورده اند.