ویکتور هوگو درخشانترین شخصیت ادبی فرانسه در قرن نوزدهم در می 1885 پس از یک دوره بیماری در هشتاد و سه سالگی در پاریس درگذشت.
به گزارش مجله تاریخ فرادید، ویکتور هوگو برای فرانسویان چیزی فراتر از یک نویسنده و شاعر، بلکه یک قهرمان ملی است؛ زیرا وی در کنار خلق آثار ادبی، خود شخصا" به معنای واقعی درگیر مسائل سیاسی و اجتماعی جامعه ی خویش بود و این باعث شد وی در جامعه فرانسه جایگاه رفیعی بیابد. هوگو دارای لقبی چون "پر دو فرانس" بوده و علاوه بر آن از سالهای 1845 تا زمان مرگش نماینده ای فعال در مجلس ملی و مجلس سنای فرانسه بود.
وی در فعالیت های سیاسی و اجتماعی طرفدار اصلاحات به نفع طبقات محروم و رنجدیده بود و نقشی اساسی در تثبیت جمهوری سوم و دموکراسی در فرانسه ایفا کرد.
جایگاه خالق "بینوایان" در میان اقشار مختلف مردم به حدی بود که خطابههایش در موارد مختلف، انعکاس وسیعی پیدا می کرد و بر ملت فرانسه تاثیر می‌گذاشت. به روایت تاریخ در جشن تولد هشتاد سالگی او ششصد هزار تن از مردم پاریس و شهرهای دیگر فرانسه برای تبریک و گرامیداشت او در برابر خانهاش جمع شدند تا بزرگترین مراسم تولد یک نفر در زمان حیاتش را برگزار کنند. مراسم جشن از روز بیست و پنجم فوریه با اهدای گلدان سور (نوعی چینی فرانسوی) به وی آغاز شد و دو روز بعد بزرگترین رژه در تاریخ فرانسه برگزار شد. گفته می‌شود رژه رونده‌ها شش ساعت راهپیمایی کردند تا از مقابل هوگو که پشت پنجره اتاقش نشسته بود رد شوند. سربازان راهنما برای اشاره به ترانه "کوزت" در بینوایان گل‌های گندم به گردن خود آویخته بودند.
سرانجام خالق "گوژپشت نتردام" در 22 می 1885 پس از یک دوره بیماری در هشتاد و سه سالگی در پاریس درگذشت. در پی درگذشت او عزای عمومی در فرانسه اعلام شد و بیش از دو میلیون نفر در مراسم تشییع و خاکسپاری شرکت کردند. عکس های زیر معدود تصاویری است که از روز تاریخی فرانسه برجای مانده است و عکس جسد ویکتورهوگو آخرین تصویری است که از نویسنده بزرگ فرانسه برداشته شده است.
برای برگزاری مراسم تشیع جنازه 2 میلیونی آن هم در 100 سال قبل، می بایست به مردم و جامعه فرهنگ دوست فرانسه تبریک گفت
کتاب هایش را میشناختم اما اطلاعات کمی از زندگی اش داشتم .
عکس خوب و واضحی هم از ایشان نداشتم .
فرانسه زادگاه نویسندگان و متفکرین و هنرمندان بزرگ است و مردمش از بانیان دمکراسی در جهان است و دنیا بدون بزرگان فرانسه ، دنیایی خشن است . محمد کیانی 1396/6/22