اعتماد> مداحان سیاسی و سیاست مداحی

اعتماد نوشت: صوت حزيني دارد. ذاکرالحسينش مي خوانند و در رسانه ها دبيرکل حزب مداحان ناميده مي شود؛ حزبي که هرگز از مجراي وزارت کشور نگذشته و وجود فيزيکي ندارد اما چند سالي است در سپهر سياست ايران قد برافراشته است - سالش به 60 نمي رسد.
 
انقلاب که پيروز شد او 25ساله بوده پس مي توان او را جوان انقلابي خواند. جوان انقلابي ديروز که امروز خود در ميان هم مسلکانش انقلابي به پا کرده است. طريق و مسلکي، شهرتش از استاد بزرگ مداحان ايران يعني مرحوم کافي بسيار بيشتر شده است. منبر مسجد ارک تهران در مناسبت ها به نام اوست و جماعت زيادي را پاي اين منبر مي کشاند.
 
حاج منصور ارضي در ميان جوانان هياتي به «حاجي» معروف است؛ مداحي که اين روزها سياست پيشه ترين مداح ايراني است، آن هم از نوع سياست پيشگان حامي دولت که کمتر منبري را براي حمايت هاي سلبي از دولت از دست مي دهد. حمايت هاي او بمباران انتقاد و حمله و تازگي هم ناسزا به منتقدان دولت است. او ذاکر تاثيرگذاري است در ذهن آنها که مشتاقانه پاي منبرهايش مي روند.
 
منصور ارضي و مسلکي که به تازگي بنيان نهاده از همين رو قابل بررسي است، چه او برآيند تمام حرکت هاي سياسي مداحان ايراني در طول 30 سال گذشته قلمداد مي شود. 30 سال پس از اعدام تعدادي از مداحان دوران طاغوت که مداحان شاهي خوانده شدند حاج منصور ارضي جنجال آفرين شده است تا يک بار ديگر روند ورود و تاثيرگذاري مداحان در عرصه سياست به ميز عمل کشيده شود. گرچه عمر ورود مداحان به سياست مخلوط با تخريب، چند سالي بيشتر نيست.

آهنگران و کويتي پور، نغمه خوانان جنگ
بعد از گذشت شش ماه از آغاز جنگ تحميلي براي تقويت روحيه رزمندگان نوعي موسيقي در جبهه ها شکل گرفته که اگرچه نخست با فرم نوحه خواني ارائه شد اما به تدريج حالتي حماسي يافت. در اين زمينه قدم اوليه را صادق آهنگران برداشت. او با نوحه «اي شهيدان به خون غلتان خوزستان درود» پايه نوعي موسيقي حماسي و نوحه را بنا نهاد که با استقبال زياد مواجه شد چرا که ساختار موسيقايي و کلامي اين اثر و ديگر آثار اينچنيني گيرا بود و گوش هر شنونده يي را براي ايجاد نوعي آرامش خاطر به خود جلب مي کرد.
 
آهنگران در تمام طول جنگ با «اي لشگر صاحب زمان»، «با نواي کاروان» و... که براساس سروده هاي يک شاعر دزفولي شکل گرفت، نوعي موسيقي جنگي را خلق کرد. بعد از آهنگران، غلام کويتي پور با الهام و الگوبرداري از آهنگ هاي محلي بوشهر اين روند را ادامه داد و هر دو در کنار هم به ترويج چنين موسيقي در جبهه ها پرداختند. آهنگران بيشتر از ملودي هاي دزفول، شوشتر، بختياري و ديگر نواحي جنوبي ايران بهره مي گرفت و کويتي پور منحصراً به نغمات منطقه بوشهر توجه داشت. 

در کنار کويتي پور و آهنگران حسين فخري و حاج منصور اصفهاني نيز در اين زمينه فعاليت چشمگيري داشتند. نوحه هاي اينان و به خصوص حاج صادق آهنگران در فضاي جنگ مروج روحيه شهادت طلبي در ميان جوانان شد و آنچنان که عده يي باور دارند نوحه ها با ايجاد شور در جوانان، آنان را رهسپار جبهه هاي جنگ کرد؛ نوحه هايي که مدام در جبهه ها در شب هاي عمليات و... به گوش رزمندگان مي رسيد و آنان را براي رزم تهييج و تشويق مي کرد.
 
صادق آهنگران از همين رو «بلبل خميني» نام گرفت و در مسيري افتاد که اگرچه سياسي به معناي امروز آن نبود اما با توجه به شرايط دوران جنگ دور از سياست هم برشمرده نمي شد. شايد به همين دليل بود که کامنت منتسب به پسر صادق آهنگران در وبلاگ محمد نوري زاد که صادق آهنگران را نگران از وقوع حوادث پس از انتخابات توصيف کرده بود بلافاصله طيفي از حاميان دولت را برآشفت زيرا آنها آهنگران را مداحي سياسي مي دانند که او نيز به تبع ساير مداحان بايد مشي حمايت از دولت را برگزيده باشد.

سياست مداحي، مداحان سياسي
پس از پايان جنگ و ماموريت کساني همچون آهنگران و کويتي پور ديگر به نظر نمي آمد مداحان بکوشند پا را از عرصه مناسبت هاي مذهبي فراتر بگذارند. چه در دوران دولت سازندگي نيز چنين بود اما به ناگاه از سال هاي مياني دهه 70 و با آغاز کار دولت اصلاحات، استفاده ابزاري از منابر و هيات هاي مذهبي در تعداد مشخصي از جلسات مذهبي که در واقع به گروه هاي غيررسمي خاصي هم وابستگي داشتند، رواج يافت.
 
اين اتفاق هر چند اسباب نگراني بسياري از دلسوزان سياسي و مذهبي کشور را فراهم ساخت، اما به سبب اصرار برخي محافل بر تخريب چهره هاي مورد نظر خود در مجالس مذهبي ادامه يافت. اين وضعيت نه تنها باعث شد فضاي سياسي به سبب تخريب و تهمت ها آلوده شود، بلکه به خاطر استفاده ابزاري به خود جلسات مذهبي نيز ضربه زيادي وارد کرد و اين جلسات را مورد انتقادات زيادي قرار داد به طوري که نه تنها محتواي اين جلسات گهگاه تحت الشعاع بازي هاي سياسي قرار گرفت، بلکه حتي از تعداد مخاطبان جلساتي نيز که مورد استفاده ابزاري قرار مي گرفت، کاسته شد.
 
البته طي سال هايي خواه به دليل مصلحت انديشي گردانندگان اين جلسات و خواه به خاطر مشاهده تبعات منفي استفاده سياسي از احساسات مذهبي مردم، حجم اين گونه رفتارها در هيات ها و جلسات مذهبي کاهش يافته بود. اما بعد گروه اندکي از روحانيون منبري و نيز تعدادي از مداحان معروف در تلاش براي احياي اين سنت در جلسات خود برآمدند. نخستين قرباني حملات پيروان اين سنت اکبر هاشمي رفسنجاني بود که در سال هاي پس از رياست جمهوري اش بارها و بارها مورد حمله قرار گرفت و در کمتر جلسه يي که طيفي خاص و مداحي خاص در آن حضور داشتند نامي از هاشمي برده نمي شد.

آغاز جنبش مداحان
سال هاي آغازين اصلاحات، سال هاي رونق مداحان سياست پيشه و آغاز جنبش آنان بود. آنها که کارشان ذکر مصيبت بر پيشوايان بزرگ ديني بود اين بار در زمان دولت اصلاحات به هر منبري رسيدند به تخريب دولت پرداختند و تنها کافي بود تا محرمي يا ماه رمضاني دست دهد. اکثر منتقدان معتقدند از زماني که مداحان به عنوان يک طيف مذهبي مورد حمايت بخشي از راستگرايان قرار گرفتند و به گود قدرت وارد شدند از مسير اصلي خويش دور افتادند. نقطه آغازين اين دگرگوني محرم سال 77 بود.
 
آن ايام با سالگرد دوم خرداد 76 مقارن شده بود و به همين مناسبت، «طرح غيرعلني محرم» با هدف گيري دولت اصلاحات در دستور کار مداحان قرار گرفت. البته طرح مزبور به دليل فاش شدن مفاد آن اجرا نشد، اما مداحان سياسي را به يکديگر نزديک تر کرد. سخنراني هاي آنان در مساجد، تکايا و حسينيه هاي بزرگ تهران و ديگر نقاط کشور با محوريت جلوگيري از ترويج انديشه هاي اصلاح طلبانه و تخريب برخي چهره هاي شاخص مانند خاتمي و هاشمي انجام مي شد. مداحان با استفاده از سکوت محافظه کاران و حمايت هاي غيرآشکار راستگرايان جوان که بعدها طيف دولت نهمي ها از دل آن برآمدند، انتقادات سنگيني را متوجه اصلاح طلبان کردند. اين جريان با تشکيل جلسات مداوم و هماهنگي برنامه ها به تدريج سازماندهي شد و قدرت قابل توجهي کسب کرد؛ قدرتي که به آنها اين امکان را داد که بتوانند بر نتيجه انتخابات تاثير بگذارند.
 
پس در آستانه هر انتخاباتي مداحان سياسي دوباره ظهور مي کردند. فعاليت سياسي مداحان چندان بدون هزينه هم نبود چرا که با گسترش سخنراني هاي غيرمذهبي مداحان، جايگاه مداحي ها و نوحه خواني ها کمرنگ شد و همين موضوع منجر به آن شد که بسياري از عوامل و نهادهاي ديني درباره خطر انحراف مداحي هشدار دهند. جمعي از مراجع تقليد نيز در قالب سخنراني يا صدور بيانيه از مداحان خواستند از امکانات هيات هاي مذهبي در جهت تبليغ به نفع جناحي خاص استفاده نکنند. آيت الله ناصر مکارم شيرازي يکي از همين مراجع تقليد بود.
 
وي در ديدار با مداحان سراسر کشور در واکنش به کمرنگ شدن حضور جوانان در هيات هاي مذهبي به دليل اجراي پروژه هاي غيرديني گفت؛ «آينده نظام و اسلام و تشيع به وسيله جواناني که در هيات هاي مذهبي با برنامه ريزي دقيق و شور و عشق خاصي شرکت مي کنند، بيمه است و هرگاه جوانان از هيات هاي مذهبي دور شدند، بايد احساس خطر کرد. مداحان، نبايد به مردم در عزاداري چراغ سبز براي گناه کردن نشان داد، بلکه بايد آنها را از عذاب روز قيامت آگاه ساخت.» اين مرجع تقليد خطاب به مداحان و سخنرانان تاکيد کرده بود؛ «قداست ماه محرم و مجالس عزاداري را حفظ کنيد و با برخي گفته ها مجلس عزاداري را به انحراف نکشانيد.» 

در همين حال نيروي انتظامي نيز با هدف مقابله با تحريفات عاشورا اطلاعيه يي صادر کرد و صدا و سيما هم از پخش مراسم عزاداري که طي آن برخي مداحان به بيان جملات غلوآميز مي پرداختند، جلوگيري کرد. اعتراض به اقدامات جنبش مداحان تا آنجا پيش رفت که نمايندگان مجلس هفتم هم طرحي را براي «ساماندهي مداحان» ارائه کردند که البته هيچ گاه اعلام وصول نشد و به بايگاني سپرده شد. اما نفس اقدام مجلسيان هفتم که همفکر و تحت حمايت مداحان بودند، نشان از آن داشت که مداحان بيش از حد داخل منازعات سياسي شده اند.
 
پس از آن بود که در آبان ماه سال 84، حاج منصور ارضي در واکنش به انتقاد برخي علما به نحوه عزاداري ها گلايه کرد و گفت؛ «اينکه مي خواهند به مداحان گير بدهند اگر به ما دستور دهند نخوانيد، ديگر نمي خوانيم، اما اگر به مداحان بگوييد اعتصاب کنيد، مداحان هم کار را روي زمين مي گذارند و مجالس شما مي خوابد.» البته او بعدها از آيت الله مکارم شيرازي که اظهاراتش را در پي انتقادهاي اين مرجع تقليد ابراز کرده بود، دلجويي کرد اما موضع گيري وي نشان از آن داشت که مداحان جرياني منسجم هستند که مانند يک حزب، تصميمات شان سازماني و هماهنگ است.

حمله به نهادهاي مدني
سال هاي اصلاحات گذشت و البته دولت و دولتمردان اصلاحات نيز هيچ گاه از حمله برخي مداحان صاحب نام و بانفوذ در امان نماندند. يکي ديگر از مهم ترين موارد مورد انتقاد اين گروه اندک اما بانفوذ، فعاليت احزاب و نهادهاي مستقل مدني بود. اين انتقادها به نحوي آشکار شد که حتي نگراني و اعتراض احزاب اصولگرا را نيز برانگيخت اما دولت نهم چندان وقعي به اين اعتراضات نمي نهاد و مداحان مورد وثوق را همواره در کنار خود داشت.
 
در ماه هاي آغازين عمر دولت نهم موارد متعددي از انتقادات عليه موجوديت احزاب مطرح شد اما نمونه آشکار اين گونه مواضع سخنراني مرتضي آقاتهراني استاد اخلاق جلسات هيات دولت و عضو هيات علمي موسسه امام خميني(ره) که (رياست آن را آيت الله مصباح يزدي برعهده دارد)، بود. وي فعاليت حزبي را از آفات جامعه اسلامي برشمرده و گفته بود؛ «اگر کسي با حزب گرايي و آرمان گرايي خود در جامعه رفتار کند، نخواهيم توانست در ميان ملت ها و کشورهاي جهان عملکرد قابل توجهي داشته باشيم.»
 
صفارهرندي وزير ارشاد دولت نهم نيز با تخطئه احزاب از بسيج و روحانيت به عنوان نهادهاي جايگزين احزاب نام برده بود که اين اظهارات وي نيز با انتقاد بسياري حتي از ميان روحانيت اصولگرا مواجه شد. اما همين اظهارنظرها کافي بود تا مداحان بانفوذ و سياست پيشه چراغ سبزي بگيرند تا آنها نيز وارد مسير حمله و انتقاد از شخصيت ها و احزاب سياسي شوند.

قدرت بيش از پيش حزب مداحان
دولت نهم اما سرآغاز حيات سياسي مداحاني شد که مي خواستند از يک منبري بيشتر و بانفوذتر باشند و حتي گاهي طعم قدرت اجرايي را نيز بچشند. چه محمود احمدي نژاد نخستين رئيس جمهوري بود که يک مداح - حاج منصور ارضي- را در کنار خود اينچنين عزيز مي داشت و او را با خود به سفر استاني مي برد تا در برخي سفرها روضه يي نيز خوانده شود. جنبش مداحان شايد از همين رهگذر هر روز قدرت و نفوذ بيشتري يافت و احساس مصونيت کرد تا هر چه مي خواهد انجام دهد و هر چه مي خواهد بگويد. منصور ارضي نماينده طيف سنتي مداحان ايراني بود که حالا دبيرکل حزب مداحان خوانده مي شود.
 
اين در حالي است که احد قدمي داماد پروين احمدي نژاد خواهر رئيس دولت طيف جوان تر اين مداحان را نمايندگي مي کند. پيشينه حاج منصور ارضي بي شک مشخص تر است اما شنيده ها حاکي از اين است قدمي که چند سالي است با روي کار آمدن دولت نهم شهرت يافته پيشينه چندان مشخصي ندارد و مشخص نيست به کدام طيف سياسي تعلق خاطر داشته است، سمت هايي نظير مدير حراست يک شرکت خودروسازي و مديرکلي حراست سازمان شهرداري ها و دهياري هاي کشور را بعد از انتخابات شوراها و انتخاب خانم پروين احمدي نژاد در اين شورا تجربه کرده است.

انتخابات هيزم تنور تخريب
حزب مداحان در دولت نهم به بالندگي دلخواه بانيان خود دست يافت و از نفوذ و قدرت حداکثري بهره مند شد. انتخابات مجلس خبرگان و پيروزي معنادار اکبر هاشمي رفسنجاني در آن نخستين سبب بود تا منصور ارضي به کار تخريب او مشغول شود. 

دور تازه تخريب هاشمي رفسنجاني در حالي آغاز شد که وي در آن ايام طرف مشورت شخصيت ها و احزاب سياسي مختلف کشور بود و همگان از وي خواسته بودند براي خارج کردن کشور از مشکلات داخلي و خارجي چاره انديشي کند. هاشمي پيش از آن چند بار اوضاع کشور را بحراني توصيف کرده بود، منصور ارضي اما همه سوابق او را ناديده گرفت و به تاثيرگذارترين چهره انقلاب اسلامي تاخت. بعد از آن بود که محمد عطريانفر عضو برجسته حزب کارگزاران و از نزديکان هاشمي بر سياست پيشگي مداحان خرده گرفت که با واکنش سعيد حداديان ديگر مداح حامي دولت نهم و شاگرد حاج منصور ارضي واقع شد؛ «زندگي تمام مداحان معلوم است. 

من، حاج منصور، آقاي طاهري و ديگران در نظام جمهوري اسلامي ايران هيچ وقت نشده که مورد حمايت مالي دولت قرار بگيريم. بنده تا الان يک بار هم از بسيج وام نگرفته ام. البته صاحب خانه و زندگي هستم ولي از دولت کمک نگرفته ام، از دوستان قرض کرده ام ولي از نظام قرض نگرفته ام، از نظام خرج خودم نکرده ام پس ما آدم هايي که دنبال مسائل مادي باشيم، نبوده ايم. 

حالا من چند سوال از آقاي عطريانفر دارم يکي اينکه ارتباط شان با نهضت آزادي را براي مردم روشن کنند، دوم نظرشان واقعاً در مورد ولايت فقيه چيست و آيا واقعاً امام را قبول دارند و نظرات مقام معظم رهبري را صددرصد مي پذيرند؟ بعد هم مي خواهم به اين آقايان بگويم اگر از امام حسين(ع) حيا نداريد و اين گونه به جامعه مداحي توهين مي کنيد خودتان را چگونه صاحب نظري مي دانيد که بدون ادله و پيروي از اصول نظريه پردازي به راحتي مي گوييد ما يک جريان سياسي هستيم؟» به اين ترتيب بود که حداديان نيز اوج سياسي گري خود را با پاسخي اينچنين نمايان کرد.

قاليباف عمرسعد شد
ارضي در ادامه اما به اصلاح طلبان يا افراد بزرگي همچون هاشمي بسنده نکرد و اصولگرايان شاخصي مثل محمدباقر قاليباف رقيب انتخاباتي احمدي نژاد در انتخابات رياست جمهوري نهم را نيز از دم تيغ نقد و بي حرمتي خويش گذراند. حاج منصور که در دور دوم سفرهاي استاني رئيس جمهور را همراهي مي کرد در دعاي روز عرفه در حسينيه صنف لباس فروشان با اشاره به واقعه کربلا گفت؛ «به عمر بن سعد گفتند با قتل امام حسين(ع) به ملک ري نمي رسي که با تمسخر پاسخ داده بود اگر به گندمش نرسم به جوي طويله اش که خواهم رسيد.»
 
وي افزود؛ «برخي ابن سعدهاي دوران ما هم اين گونه اند و اگر به گندم رياست جمهوري نرسيدند به جوي شهرداري که رسيده اند و اين برايشان کافي است.» او تاکيد کرد؛ «مداح که نبايد فقط مداحي کند. من هم مي خواهم حرف هاي خودم را درباره مسائل روز بيان کنم.» ارضي در ادامه با اشاره به شهرداري تهران گفت؛ «فکر مي کنند از کارهايشان بي خبريم و نمي دانيم در حال جمع آوري ميليوني پول هستند تا در موقع مناسب خرجش کنند.»
 
اين مداح نزديک به دولت نهم حتي پا فراتر نهاد و به مجلس اصولگراي هفتم نيز حمله ور شد؛ «بايد مراقب بود و فريب تحصيلات و سوابق را نخورد و با غربال کردن، فقط افرادي را که درد دين دارند، به مجلس فرستاد.» اين اقدام او البته بلافاصله با واکنش اعتراضي همفکران و نزديکان قاليباف مواجه مي شود.
 
بازتاب اظهارات ارضي تا آنجا بود که گروهي از فرماندهان ارشد دفاع مقدس در نامه يي به آيت الله هاشمي شاهرودي رئيس وقت قوه قضائيه خواستار رسيدگي قانوني به اظهارات اين مداح حامي دولت نهم شدند. به جز اين يکي از پايگاه هاي اينترنتي نيز در يادداشتي ارضي را مستحق «حد شرعي» ارزيابي کرد. ولي به رغم انتقادات تندي که از سوي طيف حاميان قاليباف مطرح شد، حاج منصور ارضي در جلسه يي با حضور جمعي از مداحان در مهديه تهران به منظور آمادگي براي دهه محرم، نه تنها از موضع خويش عقب نشيني نکرد، بلکه از ساير مداحان خواست در خصوص مسائل روز جامعه و کشور در برنامه ها و جلسات شان صحبت کنند.

احياي دوباره منبرهاي حزب
ارضي و هواداران او اما بعدتر به اين توصيه ها توجه نکردند و با جنب و جوش هاي انتخاباتي اصلاح طلبان براي کسب کرسي رياست جمهوري دهم، دوباره گروه هايي احيا شدند که سر و کار اصلي شان با مداحان بود. اين بار اما تريبون مذهبي و سنتي مداحي کانون اعلام طرح هاي جلوگيري از فعاليت هاي سياسي رقيب شد و همچنين گروهي از حاميان تندرو دولت نهم تندترين انتقادها را نثار دولت هاي قبل و چهره هاي صاحب نام اصلاح طلب کردند.
 
البته در شکل جديد ديگر خبري از حضور گروه هاي انصار و ساير نيروهاي نزديک به اين جريان در مراسم سخنراني و برنامه هاي دانشجويي و امثال آن و حمله به منتقدان و فعالان جريان رقيب نبود بلکه منبرهاي مداحان محل انتقاد و حمله به رقيب بود.

حاج منصور در ماه هاي پاياني سال 87 و در آستانه انتخابات رياست جمهوري دهم در مراسمي به احتمال کانديداتوري عبدالله نوري وزير اسبق کشور در دولت اصلاحات واکنش تندي نشان داد. او در شب 21 ماه رمضان در ميان روزه داران مسجد ارک تهران گفت اگر نوري بخواهد کانديدا شود «مي دهيم حسابش را برسند». ارضي اين پيغام را براي کانديداهاي احتمالي اصلاح طلبان در انتخابات رياست جمهوري دهم فرستاد تا آغاز فعاليت هاي انتخاباتي مداحان را کليد بزند و تاييد کند که «تاريخ تکرار مي شود.» او در همين مراسم ضرب و شتم عبدالله نوري و عطاءالله مهاجراني وزراي دولت خاتمي در سال 77 را يادآوري کرد و گفت؛ «از طرف من به او بگوييد اگر جان خود را دوست دارد وارد اين ميادين نشود.»
 
او خاطره سال 77 را پيش روي نوري و ساير اصلاح طلبان آورد که گروهي خودسر بعد از پايان نماز جمعه تهران به عطاءالله مهاجراني و عبدالله نوري وزراي وقت ارشاد و کشور حمله کردند. بعد از آن هم چندين مرتبه خبرهايي مبني بر قصد مهاجمان براي مضروب کردن اين فعالان فرهنگي- سياسي منتشر شد که البته با زنداني شدن عبدالله نوري و سپس پيشه کردن سياست سکوت و گوشه گيري او پس از آزادي عملاً چنين طرح هايي فروکش کرد.

پس از انتخابات دهم و اوج گيري جنبش مداحان
انتخابات رياست جمهوري دهم آنچنان که پس از خود حرف و حديث هاي فراواني بر جاي نهاد و خود به خود محل حمله و انتقاد و به انزوا راندن فعالان سياسي اصلاح طلب شد محلي نيز شد تا بار ديگر جنبش مداحان از لفافه سکوت به در آيد و اين بار تندتر از هميشه به کار نقادي و حمله و هتاکي و افترا به بزرگان اصلاح طلب بپردازد. منصور ارضي در شب هاي قدر ماه رمضان امسال بار ديگر بر خاتمي، هاشمي، کروبي و اين بار ميرحسين موسوي شوريد و گفت برايشان آرزوي مرگ مي کند. 

او روزه داران را نيز به اين دعا نفرين فراخواند. ارضي حتي در مجلس سوگواري علي(ع) از افترا بستن به بزرگان نظام ابا نکرد و کروبي و موسوي را به مسائل عجيبي نظير ايجاد استخر مشروب متهم ساخت، تا کار به آنجا رسيد که دو شب بعد از سخنان وي مجيد انصاري عضو مجمع روحانيون مبارز و فعال اصلاح طلب در سخناني در واکنش به حملات ارضي گفت بوي جهنم از دهان اين مداح به آسمان مي رسد. با اين حال اما هنوز هيچ مقام و مرجع رسمي قضايي واکنشي به سخنان اين مداح نشان نداده است و به نظر مي رسد ارضي از حمايت ها و به تعبيري از مصونيت هاي ويژه يي برخوردار است.