عارف و لاریجانی و حزب باد!

یادداشت دریافتی- حمید نجف؛ با پیروزی لیست امید در دهمین دور انتخابات مجلس شورای اسلامی و مسجل شدن موضوع ریاست دکتر عارف در مجلس؛باز هم تفکری که تا دیروز به دنبال سر لیستی یک اصولگرا برای لیست اصلاحات بود؛ حرکت جدیدی را برای انتخاب دکتر لاریجانی به عنوان رئیس مجلس آغاز کرده است.

البته موضوع این یادداشت به هیچ عنوان تاثیر گذاری و حمایت از یک کاندیدای خاص نیست؛ تنها بیان واقعیات سیاسی این ایام است و نشان دادن چهره نظریه پردازان حزب باد.

این تفکر معیوب که گاهی خود را تئوریسن و روشنفکر جریان اصلاح طلب هم تلقی میکند برای کسب قدرت؛ همواره روشهای نا متعارفی را پیش می گیرد؛ روشهایی که بعضا ضمن بازی با آبروی نداشته خود؛ می تواند ضربات جبران ناپذیری را هم به پیکره کل احزاب و جامعه وارد نماید.

اندیشمندان این تفکر پوسیده بر این باورند که برای رسیدن به قدرت می توان به هر ریسمانی چنگ زد و با هر ترفندی کار را به پیش برد.

در انتخابات اخیر؛ این تفکر بیمار با علم به ضریب بالای رای آوری اصلاح طلبان؛ ابتدا به آن سمت غش نمود و پس از انتخابات و اخذ نتیجه مطلوب؛ زیر بیرق گروه دیگری قرار گرفت؛ این بازی دو گانه و نخ نما شده که همان سوءاستفاده از رای مردم برای کسب منافع خاص گروهی است؛ اینقدر تکراری شده که خود عقلای هر دو جریان سیاسی کشور هم دیگر توجهی به آن ندارند و در محافل سر بسته از این اظهارات تحت عنوان طنز سیاسی یاد می کنند.

شاید با یک تحقیق ساده بتوان؛ بخش عمده نگاه بدبین مردم به موضوعات سیاسی را هم ناشی از رفتار و کردار دو گانه و حربه های این حضرات دانست؛ تفکر که همه چیز را در پس منافع خود جستجو می کند؛ این جماعت؛ نه اصلاح طلبند و نه اصولگرا این تفکر بیشتر تابع حزب باد است؛ حزبی که مشت آن سالهاست برای مردم و جریانات سیاسی کشور رو شده و خاصیت تاثیر گذاری خود را تا حدود زیادی از دست داده است.

توصیه این حقیر به اعضای این حزب و تفکر خاص؛ تنها یک چیز است؛ به حق رای نمایندگان و منتخبین مردم احترام بگذارید و بیش از این از اعتبار نداشته خود خرج نکنید.

چه عارف بیاید چه لاریجانی چیزی عاید شما نخواهد شد؛ این دو بزرگوار در مواقع مختلف ثابت کرده اند؛ که توجه به منافع ملی کشور را با هیچ چیزی عوض نخواهند کرد.

رای مردمی در هر انتخاباتی حاوی یک پیام است و در انتخابات اخیر هم پیام آن تغییر بود؛ حال اینکه نمایندگان تا چه اندازه به نظر موکلین خود عمل خواهند کرد به خودشان مربوط است و صلاح و مصلحت کشور؛ نه به نظر من و شما