صادق زیباکلام با نگارش نامه ای سرگشاده به حسین شریعتمداری مدیرمسئول روزنامه کیهان به یادداشت روز گذشته در رد تفاهم لوزان واکنش نشان داد.
یادداشت شریعتمداری درباره تفاهم لوزان را اینجا بخوانیدمتن نامه صادق زیباکلام را در ادامه می خوانید: جناب آقای حاج حسین شریعتمداری
مدیرمسئول روزنامه وزین کیهان دامت افاضاته
با سلام و عرض ادب، سرمقاله دیروزکیهان به خامه حضرتعالی تحت عنوان"دستاوردها یا از دست داده ها؟!" که در مخالفت تمام و کمال با توافق هسته ایی لوزان بود را خواندم. نه تعجب کردم و نه شگفت زده شدم. اتفاقا مشابه با مطالب پیشین تان بود. معتقدم بحث پیرامون جزییات آنچه در خصوص توافق هسته ایی می فرمایید عبث است. چرا که اگرغربی ها بجای مفاد آن توافقبه یکی از محضر خانه های رسمی لوزان می رفتند و شش دانگ مملکت سوئیس را هم بنام ما سند منگوله دارمیزدند بازهم جنابعالی آنر کافی نمی دانستید. چرا که اساسا جنابعالی در قضیه هسته ایی چندان بدنبال اینکه چه چیزی بخیر و صلاح کشور وآینده مملکت است نمی باشید.
هسته ایی، و یا درست تر گفته باشم مناقشه هسته ایی برای حضرتعالی صرفا ابزار یا مستمسکی بیش نیست برای گرم نگه داشتن تنورغرب ستیزی و استکبار ستیزی. اینکه کشور چه هزینه گزافی برای هسته ایی می پردازد و اینکه حاصل این هزینه ها برای مملکت چه بوده، خیلی برای جنابعالی اهمیتی ندارند.
مهم آنست که مناقشه هسته ایی کمک می کرد تا پرچم پیکار و دشمنی با غرب را می توانستیم برافراشته تر در اهتزاز در آوریم. مشکل جنابعالی با توافق هسته ایی این نیست که آیا "توافق" است یا "تفاهم"،"سند همکاری" است یا "بیانیه"؛ مشکل شما با لوزان این نیست که آیا تحریم ها در یک مرحله برداشته خواهند شد یا در چند مرحله؛ فردو قراراست دایر باشد یا بایر؛ "حق بازرسی" فقط محدود به تاسیسات هسته ایی شده یا جاهای دیگر را هم می توانند تفتیش نمایند و قس علیهذا. نه جناب شریعتمداری عزیز، همه دلخوری شما از توافق هسته ایی آنست که بخشی از فرش غرب ستیزی را دارد از زیر پاهایتان بیرون می کشد.
البته بنده جنابعالی را همچون تخم چشمانم مبرا از شائبه "کاسبان تحریم" می دانم. اما آیا به مردم حق نمی دهید که برخی مخالفت ها با توافق را متاثر از تعطیلی کاروکسب "کاسبان تحریم" تصور کنند؟ درعین حال از این واقعیت تلخ هم نمی توان گریخت که برای برخی مراکز قدرت مناقشه هسته ایی و لاجرم تحریم ها و بالا رفتن فضای تنش و دشمنی با غرب ابزار سیاسی مناسبی فراهم می آورد تا فضای سیاسی کشور را بسته نگه دارند. همچون احتمال تعطیلی "کسب و کار تحریمی ها" بعنوان انگیزه نیرومندی برای مخالفت با توافق هسته ایی، چرا نبایستی انگیزه های سیاسی در مخالفت با این توافق را هم محتمل ندانیم؟
می رسم به آخرین حرفم. مرقوم فرموده بودید که "متاسفانه نتیجه مذاکرات لوزان کام ملت را تلخ کرد". فکر نمی کنید اگر مردم همچنان خواهان تداوم مناقشه هسته ایی می بودند در آنصورت بجای رای دادن به آقای روحانی به آقای دکتر سعید جلیلی رای می دادند؟ آیا بنظر شما میلیونها نفر از هموطنانمان که با شور و اشتیاق همراه با بیم و امید ماه ها و هفته ها شبانه روز مذاکرات را دنبال می کردند چه می خواستند؟ آیا آن شور و نشاط حکایت از آن می کرد که آرزو می کردند توافق صورت بگیرد یا نه مایل بودند تا غل و زنجیری که هسته ایی بر دست و پای اقتصاد مملکت بسته بودهمچنان بسته می ماند؟ احتمالا جنابعالی شادی و پایکوبی ملت را شبی که توافق اعلام شد را نخواستید ببینید.
واقعا اگر همچنان باوردارید که" توافق لوزان کام ملت را تلخ کرد" یک نظر سنجی ساده می تواند به جنابعالی نشان دهد که چه کسر قابل توجه ایی از مردم خواهان رهایی کشور از مخمص هسته ایی شده بودند.
ایام بکام باد
صادق زیباکلام
شانزدهم فروردین ماه یکهزاروسیصدونودوچهار
قضاوت اگرهمراه با انصاف نباشد به بیراهه رفته ایم. به نظر میاد هم از بعضی از صحبتهای آقای شریعتی میتوان به نفع کشور استفاده کرد و هم از نظرات دکتر زیبا کلام. به هر حال امیدواریم این توافق خدای ناکرده باعث تحقیرما نشده باشد و به یاری خداوند با تلاشهای بیشتر و شجاعانه تیم محترم هسته ای راه بر پیشرفت کشور ورفاه مردم باز شود.
به گفته امام "میزان رای ملت است"