برنده سیاست‌های این دولت آنانی هستند که بچه‌هاشان پورشه 750 میلیونی سوار می‌شوند

فرارو- یک استاد دانشگاه و کارشناس مسائل اقتصادی گفت: «شما امروز می توانید ببینید که برنده های سیاست های این دولت از زمانی که روی کار آمده چه کسانی هستند. برنده ها کسانی هستند که بچه هاشان سوار پورشه 750 میلیون تومانی می شوند و بازنده ها نیز در همین خیابان ها به وفور دیده می شود. بازنده ها همین لشکریانی هستند که در سطل های زباله جستجو می کنند و این فقر و نکبتی است که در انظار عمومی روشن است و کسانی که در صف فروش کلیه ایستاده اند.»

روز گذشته عنوان شد که هیات دولت برای جلوگیری از گرانی های اخیر تصویب کرده که 24 میلیارد دلار واردات در کشور صورت گیرد. این در حالی است که «فائو» در تازه‌ترين گزارش خود نیاز ایران به واردات مواد غذایی و کالاهای اساسی را سالانه 2/6 میلیارد دلار برآورد کرده است.

از سوي ديگر معاون اول رییس‌جمهور این حرکت دولت را موجب ايجاد «تحولي بزرگ» در بازار كشور قلمداد کرده و معتقد است كه اختصاص اين مبلغ به واردات كالا نه تنها موجب کوتاه شدن دست سوء‌‌استفاده‌کنندگان از بازار در شرایط گرانی‌های اخیر می‌شود، بلکه تا پایان سال هیچ دغدغه‌ای برای تامین کالاهای اساسی در کشور وجود نخواهد داشت.

بنا به مصوبه هيات دولت، کالاهای اساسی وارداتی 20 قلم از جمله گندم، گوشت قرمز و مرغ، برنج، روغن، شکر، نهاده‌های دامی و کشاورزی شامل کنجاله سویا، دانه‌های روغنی، جو و ذرت، کود، سم و بذر و همچنین دارو و واکسن را در برمي‌گيرد.

آیا این واردات گسترده راهکاری علمی و صحیح جهت کاهش تورم و گرانی ها می باشد؟

واردات گسترده تکمیل پروژه دولت برای نابود کردن تولید داخلی
دکتر حسین راغفر استاد دانشگاه و کارشناس مسائل اقتصادی در گفتگو با فرارو گفت: «به اعتقاد من این واردات گسترده تکمیل پروژه دولت برای نابود کردن تولید داخلی است.»

وی ادامه داد: «اگر دولت این 24 میلیارد دلار را به تولید کننده داخلی یارانه بپردازد آن تولیدکننده داخلی می تواند تمام بازار گوشت و غیره ایران را برای چند سال آینده تضمین کند در حالی که این واردات گسترده عملا به معنای تکمیل پروژه نابودسازی تولید ملی است و این عمل در سالی انجام می شود که سال حمایت از تولید ملی لقب گرفته است.»

سیاست های دولت در راستای منافع طبقه خاصی است
این استاد دانشگاه اظهار داشت: «این سیاست دولت در راستای حفظ منافع طبقه خاصی صورت می گیرد. این دولت از ابتدا منافع طبقات خاصی را نمایندگی کرده است. اینکه دولت چه می گوید و من طرفدار چه کسانی هستم مهم نیست؛ مهم این است که ببینیم برنده ها و بازنده های سیاست های دولت چه کسانی هستند.»

برنده ها و بازنده های سیاست های دولت
وی ادامه داد: «شما امروز می توانید ببینید که برنده های سیاست های این دولت از زمانی که روی کار آمده چه کسانی هستند. برنده ها کسانی هستند که بچه هاشان سوار پورشه 750 میلیون تومانی می شوند و بازنده ها نیز در همین خیابان ها به وفور دیده می شود. بازنده ها همین لشکریانی هستند که در سطل های زباله جستجو می کنند و این فقر و نکبتی است که در انظار عمومی روشن است و کسانی که در صف فروش کلیه ایستاده اند.»

وی افزود: «زنان و بچه های خیابانی بخشی دیگر از این بازنده ها هستند در حالی که برنده های سیاست های دولت یک گروه قلیلی هستند که از ارتباط هایی که با دولت و توزیع این منابع داشتند بیشترین استفاده را کردند.»

وی خاطرنشان ساخت: «نباید این موضوع را فراموش کرد که طبیعی است هر دولتی که به دنبال منافع یک گروه خاصی است سعی می کند با توضیح و توجیه مناسبی که ارائه می کند و یا حداقل با ظاهرسازی مسئله خود را طرح کند. یعنی هیچ دولتی نمی آید بگوید که تولید را نابود می کند بلکه می گوید قصد داریم بازار را تنظیم کنیم و برای تنظیم بازار اقدام به واردات می کنیم و این همین حرفی است که دولت کنونی می زند.»

وی تاکید کرد: «تمامی دولت هایی که حافظ منافع طبقات خاصی هستند چیزی جز این نخواهند گفت و بنابراین ما نمی توانیم انتظار چیز دیگری جز این داشته باشیم.»

این کارشناس مسائل اقتصادی گفت: «قرار بوده این دولت در ظرف این چند سال تنظیم بازار کند ولی متاسفانه مسئله اصلی که در استفاده از منابع عمومی وجود دارد گزینه هایی است که شما می توانید از این سرمایه گذاری ها استفاده کنید. یکی از این گزینه ها این است که هزینه - فرصت سرمایه گذاری چیست؟ این پولی که قرار است دولت صرف واردات کند می تواند مصروف تولید در داخل کند و این 24 میلیارد دلار که چیزی حدود 45 هزار میلیارد تومان می شود می تواند تولید ملی ما را حداقل در بخش هایی که دولت قصد واردات دارد به شدت متحول کند.»

وی ادامه داد: «بنابراین دولت با پرداخت کمک به این بخش های تولیدی می تواند مطمئن شود که بسیاری از تولیدکنندگان ما نیازهای بازار داخلی را تضمین خواهند کرد.»

راغفر در پایان گفت: «من فکر می کنم بهتر از تولیدکننده داخلی کسی دیگری نیست که بتوان به آن اتکا و اعتماد کرد تا که آنها این تضمین بازار را برای کشور انجام دهند. این اقدام بنیان های تولید در کشور را تقویت می کند؛ کاری که این دولت در ظرف 7 سال گذشته به نابودی آن کمر همت بسته است و این واردات عملا تیر خلاصی به پیشانی بسیاری از بخش های تولیدی کشور است.»