فراروـ از آنجا که شکر مهم‌ترین ماده در پخت انواع شیرینی است، می‌توان گفت شروع این هنر به زمان رضا شاه و سلطنت پهلوی بر می‌گردد که کارخانه‌های قند راه اندازی شدند و بعد از آن کافه قنادی‌ها یکی یکی سر بر آوردند. هرچند ناصرالدین شاه قاجار در اقدامی ملی تصمیم گرفته بود به جای وارد کردن قند و شکر از روسیه و بلژیک به تولید داخلی قند وطنی اقدام کند، بخت با او یار نبود.

دولت‌های فخیمه بیگانه که از جریان توتون و تنباکو دل خوشی نداشتند و از طرفی می‌دانستند ایرانیان چای‌شان را با مویز و توت خشک می‌خوردند، پس با فتوای «الیوم استعمال قند و شکر بای نحو کان محاربه با امام زمان است» به راحتی قندان‌ها را می‌شکنند و کک‌شان هم از کمبود قند نمی‌گزد. القصه وارد میدان شدند و جوری تاختند که توانستند کارخانه قند و خط تولید ملی را طی فقط دوازده روز به تعطیلی بکشانند. ما در این ورق از کتاب تاریخ‌مان فقط یک میرزای شیرزای کم داشتیم!