سیر تحول شعر در ایران براساس رویکرد شناختی
سرواد به مرور زمان به مثنوی تغییر شکل داد و پس از مشروطه به صورت رمان نقش اجتماعی خود را ایفا کرد، ترانک در ایران باستان به رباعی تغییر شکل داد؛ همچنین شعر حجم -به دلیل حفظ منطق ساختاری رباعی- ریشه در ترانک دارد. شکلگیری قصیده و از پی آن انشعاب غزل از قصیده و سپس تغییر شکل امروزین آن به صورت غزل چندوزنی، ریشه در تغییرات چکامک دارد که همه این تغییرات نشانگر چگونگی ساختار سلسلهمراتبی تحول شعر در ادبیات ایران و نیز کاربرد الگوهای جهان پیرامون در ذهن و فرافکنی آن به صورت محصولات فرهنگی است.