واژه «هه لپه رکی» از کلمه «هه لپر» به معنی جنبش و در اصل به معنی حمله کردن است که نمادی از حرکات جنگی است. حرکات موزون کُردی کاملا حرکاتی آیینی و ریشه در مسایل دینی و نیز اجتماعیِ آریایی‌ها دارد. دستمال داشتن نفر اول و آخر نشانه برابری همه اعضای گروه، گرفتن دست نشانه اتحاد گروه، کوبیدن پا بر زمین تهدید مهاجم و اشاره به زمینی است که وطن گروه محسوب می‌شود، هورا و صدای جمعی برای ترساندن دشمن، نشستن در هنگام مراسم به معنی ترغیب دشمن و گروه منفور به تسلیم شدن، بلند کردن سر به معنی استمداد گرفتن از یزدان پاک، و اگر از دور به حلقه نگاه کنید و دست‌های به هم گره کرده را ببینید همانند حلقه زنجیر میباشند.