فرارو- مهم نیست که پوکی استخوان بگیری، مهم نیست که در معرض ابتلا به سرطان و دیابت و هزار جور امراض دیگر باشی. اصلاً اهمیت ندارد که شیر باعث افزایش قدرت یادگیری میشود و از چاقی جلوگیری میکند. شاید محققان از سر بیکاری به این نتیجه رسیدهاند که شیر به رشد قد کودکان کمک میکند و چندین و چند اثر مفید و مطلوب دارد. چه فرقی میکند که محصولات لبنی چقدر برای سلامت افراد مهم و ضروریاند. اگر فرق میکرد، شاید ارگانی، وزارتخانهای یا مسؤولی به ارزش این محصولات در سبد خرید مردم پی میبرد و آن وقت نه قیمت شیر تا این حد متغییر بود و روز به روز گران میشد؛ نه کارخانههای لبنی از دولت طلبکار بودند که به زحمت دخل و خرجشان جور در بیاید و نه اوضاع دامداران چنین بود که امروز هست.
به گزارش سرویس اجتماعی فرارو؛ در چند ماه گذشته، قیمت محصولات لبنی به طور رسمی، 18 درصد گران شده و به صورت غیررسمی از این هم گرانتر شده است. دولت سرچشمه گرانی را از خوراک وارداتی دام میداند که سبب افزایش هزینه شیر خام و به تبع سایر محصولات لبنی میشود. اما در این میان، شیر تولیدی كشاورزان، هیچگونه افزایش قیمتی نداشته و حتی دامداران ناگزیرند شیرخام را کمتر از قیمت مصوب بفروشند.
دولت بر خلاف تمام وعدههایش، از تولید صنایع لبنی حمایت نکرد. یعنی آن طور که باید و شاید پشتیبان این صنعت نبود. همین دلیلی شد تا درست یک ماه پیش، تولیدکنندهها زنگ تعطیلی صنایع لبنی را به صدا در آورند.
یارانهها هدفمند شد، اما یارانههای بخش صنایع لبنی هدفمند نشده باقی ماند. به این ترتیب سیاستهای نادرست و ناهماهنگ یکی پس از دیگری ادامه یافت تا میزان تولید شیر و لبنیات کم شود.
در نیمه دوم سال، موج جدیدی از تغییرات بازار را فرا گرفت و قیمت برخی محصولات لبنی، به طور خودسرانه افزایش یافت. دولت پی در پی اعلام میکرد که با افزایش قیمتها موافقت نکرده، اما هر روز قیمتهای درج شده روی برخی اقلام لبنی، بیشتر میشد.
قیمت خامه از 500 تومان به 600 تومان رسید. ماست 1500 گرمی، 2170 تومان شد. شیر بطری 3 درصد چربی، که 920 تومان بود، به 1050 تومان افزایش یافت و شیر کیسهای نیز 620 تومان شد. پنیر 500 گرمی هم از این افزایش بیبهره نبود و قیمت خود را به 2400 تا 2600 تومان رساند.
پس از افزایشهای خودسرانه، دولت در نهایت با شرایط موجود کنار آمد و برای جلوگیری از هرج و مرج سادهترین راه ممکن را برگزید. این گونه شد که با اتحادیهها و تشکلهای فرآوردههای لبنی، به توافق رسید و قرار شد قیمتها رسماً 6 تا 8 درصد دیگر، افزایش پیدا کند.
افزایش دوباره قیمتها آن هم به طور رسمی و کاملاً قانونی، مصرفکنندگان را شوکه کرد. بنابراین وزیر صنعت، معدن و تجارت خود را موظف دید که دلیل گرانی را برای مردم افشا کند. به این ترتیب مشخص شد که خوراکهای دام یعنی علوفه و یونجه و ... جزء محصولات وارداتی هستند و وقتی گران خریداری میشوند، قیمت شیر دام بالا میرود و شیر که گران شد، فرآوردههای حاصل از آن هم گران میشود.
در مدت کوتاهی، خرید محصولات لبنی به ویژه شیرهای رایانهای به شدت کاهش یافت و سرانه مصرف شیر که نسبت به آمارهای جهان کم بود، بازهم کمتر شد.
نارضایتی مردم و بی میلی نسبت به خود اقلام لبنی و شیر یارانهای یک سوی ماجرا بود؛ از سوی دیگر مشخص شد که تولیدکنندگان نیز یارانه شیر را دریافت نمیکنند و کارخانههای لبنیاتی، حدود 100 میلیارد تومان از دولت طلبکارند. بخشی از کارخانهها که از هزینههای بالای قیمت شیر گلایه دارند، سرمایه خود را برای تأمین هزینههای جاری مصرف میکنند و چندتایی هم دوام نیاورده و تعطیل شدهاند.
اما اتحادیه دامداران كشور، میگوید که صاحبان صنایع لبنی، شیر خام را كمتر از قيمت تمام شده ميخرند و هنوز ميانگين خريد شير از دامدار، به قيمت مصوب 520 تومان نرسيده است.
پزشکان و متخصصان علوم تغذیه سالهاست که به اهمیت این محصولات غذایی در رژیم روزانه افراد پی بردهاند و دائم ضرورت مصرف لبنیات متذکر میشوند. اما در حال حاضر تمام افرادی که به نوعی با محصولات لبنی درگیرند، از جمله دامدار، کارخانهدار، مغازهدار و خریدار همه و همه ناراضی هستند و منتظرند بهبودی در شرایط فعلی ایجاد شود.