می‌خواهم زنده بمانم

فرارو- قریب سه سال پیش، سایت فرارو گزارشی نوشت با موضوع «میزان امید به زندگی در ایران»، که چنین آغاز می‌شد: «در خبرها آمده است، یک دانشجوی دکترا، پس از سؤال استادش که می‌پرسید: چرا زنده‌ای؟، خود را با سیانور کشت.» از آن سال تا به امروز، خبرها حاکی از افزایش امیدواری مردم ایران به زندگی است. به این ترتیب بر اساس آمار، انتظار می‌رود، درصد خودکشی، تصادفات، انواع بیماری‌ها، مشکلات اقتصادی و معیشتی و ... بهبود یافته باشد.

به گزارش سرویس اجتماعی فرارو؛ اگر ریشه‌ بسیاری از آسیب‌های اجتماعی را در عدم امیدواری به زندگی بدانیم، پس می‌توانیم دل خوش داریم که مجمع جهانی اقتصاد در تازه‌ترین گزارش خود، سن امید به زندگی را در ایران 71.7 سال اعلام كرده است. این در حالی است که در رده‌بندی قبلی این سن، 71.4 سال اعلام شده بود.

واضح است که بر اساس آمار، سن امید به زندگی در کشور، چند سالی افزایش یافته است، اما این الزاماً به معنی قرار گرفتن در جایگاه مطلوب جهانی نیست. بر اساس گزارش مجمع جهانی اقتصاد، از میان 142 كشور جهان، ایران توانسته است به طور مشترك با گرجستان، در رده 86 قرار گیرد؛ در حالی که وزیر بهداشت پیش از این خبر داده بود: «کشور ایران، از نظر امید به زندگی، در نیمه بالای جدول جهانی قرار گرفته و از وضعیت خوبی برخوردار است.»

پس از پیروزی انقلاب در ایران، اولین آمارگیری در این زمینه، نشان می‌داد که میزان امیدواری زنان 53 سال و برای مردان 51 سال است. سال 1382 این سن در زنان به 73 سال و در مردان به 70 سال رسید و بر اساس گزارش‌های وزارت بهداشت، امروزه سن امید به زندگی مردان، با یک سال رشد به 71 سال رسیده ولی در خصوص زنان تغییری نکرده است.

برخی کارشناسان آمار ارائه شده را تنها یک شاخص اندازه‌گیری می‌دانند که دارای نواقصی نیز هست. برای نمونه، بر اساس نظر دکتر فریبا تیموری، متخصص طب سالمندی، جدا از سنی که برای امید به زندگی مردان و زنان ایرانی عنوان شده، امید به زندگی سالم مردان ۵۶ سال و برای زنان ۵۹ سال است.

البته میزان امیدواری در سراسر کشور به یک اندازه نیست و گفته می‌شود مردم استان‌های تهران و گیلان، بیشترین میزان امیدواری را دارا هستند، و مردم استانی همچون سیستان و بلوچستان، کمترین میزان امید را دارند.

در گزارشی که مجمع جهانی اقتصاد منتشر کرد، ژاپن با سن امید به زندگی 82.9 سال در صدر قرار گرفت و کشورهای هنگ كنگ و سوییس رتبه‌های دوم و سوم را از آن خود ساختند. استرالیا، اسپانیا، ایسلند، ایتالیا، سوئد و سنگاپور نیز در رده‌های بعد قرار داشتند.

گفته می‌شود زنان ژاپنی با میانگین ۸۶.۳۹ سال طولانی‌ترین عمر جهان را دارند. میانگین طول عمر مردان ژاپنی نیز به ۷۹.۶۴ سال رسیده است. زنان کشور هنگ کنگ نیز به طور متوسط 86 سال عمر می‌کنند و زندگی مردان این کشور هم بیش از 78 سال طول می‌کشد. سن امید به زندگی در سوئیس برای مردان به ۸۱ و برای زنان تا حدود ۸۵ سال افزایش یافته است. میانگین سنی مردان سوئیس نیز نزدیک به 80 سال و زنان این کشور حدود 84 سال است.

با این وجود سن امید به زندگی در کشور ما از مصر، مراكش، اندونزی،‌ اوكراین، تایلند، روسیه و هند بیشتر است. بنابر نظر کارشناسان شاخص‌های بسیاری وجود دارند که با توجه بیشتر به آن‌ها سن امید به زندگی و همچنین امید به زندگی سالم افزایش می‌یابند. 

محققان براین باورند که در برخی از کشورهای پیشرفته، امید به زندگی بالاتر از 82 سال است و با ایجاد تمهیداتی می‌توان فاصله 10 ساله ایران با این کشورها را جبران کرد؛ و این امر با ارتقای سلامت شهروندان، مبارزه با افسردگی، ایجاد شادی و نشاط، کنترل جرایم و آسیب‌های اجتماعی، بهبود وضعیت اقتصادی و چندین مورد دیگر امکان‌پذیر خواهد بود.