پیش‌بینی آینده مرد‌ها با نگاه به هورمونی جادویی

محققان ارتباط جالبی را بین هورمونی حیاتی و یک سری بیماری جدی و کشنده در بدن مردان کشف کرده‌اند. بنا به گفته دانشمندان، این هورمون در ابتدا و در دوران بلوغ در بدن مردان ایجاد شده و ردیابی سطح این هورمون در بدن افراد، می‌تواند علت احتمالی مرگ آن‌ها را پیش‌بینی کند.

هورمون جادویی چیست؟

به گزارش خبرآنلاین به نقل از سان، این هورمون INSL ۳ نام دارد و توسط همان سلول‌هایی ساخته می‌شود که مسئول ساخت هورمون تستوسترون هستند. تحقیقات منتشر شده حاکی از آن است که با بالا رفتن سن مردان، ترشح این هورمون تنها اندکی کاهش می‌یابد و این درحالی است که افزایش سن، باعث افت شدید ترشح تستوسترون در بدن مردان می‌شود. از همین رو می‌توان این هورمون را به‌عنوان نشانگر سلامت مردان دانست.

در این مطالعه مشخص شده که سطح پائین INSL ۳ در بدن مردان جوان، احتمالا بدین معناست که سطح این هورمون در بدن این افراد، با بالا رفتن سن نیز پائین خواهد ماند.

کمبود هورمون INSL ۳ با چه بیماری‌هایی در ارتباط است؟

تحقیقات انجام شده در دانشگاه ناتینگهام حاکی از آن است که پائین بودن سطح هورمون INSL ۳ در بدن مردان، ارتباط مستقیمی با مشکلات در سنین بالاتر از جمله ضعف استخوان، اختلالات عملکرد جنسی، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی خواهد داشت.

راویندر آناند ایول، متخصص غدد تولیدمثلی در دانشگاه ناتینگهام معتقد است که این کشف بزرگ می‌تواند در مداخله زودهنگام برای تشخیص و درمان بسیاری از مشکلات موثر باشد: «درک اینکه چرا برخی از افراد، با بالارفتن سنشان مستعد ابتلا به ناتوانی و بیماری‌های مختلف هستند، نکته بسیار مهمی است. از همین رو به دنبال راهکار‌هایی برای مداخله زودهنگام هستیم تا اطمینان حاصل کنیم که مردم بتوانند تا علاوه بر داشتن عمری طولانی، با بالاتر رفتن سن‌شان، همچنان سالم زندگی کنند.»

او ادامه داد: «کشف ما در مورد این هورمون، گام مهمی در درک این مسائل است و مسیر را نه تنها برای کمک به افراد به‌صورت شخصی هموار می‌کند، بلکه به کاهش بحران مراقبتی که در جامعه با آن روبرو هستیم نیز کمک خواهد کرد.»

تاثیر این هورمون در مرگ و میر مردان

با به میان آمدن بحث مرگ و میر، در این راستا از مردان خواسته شد تا از طریق شرکت در یک نظرسنجی در مورد زندگی‌شان که تحت تاثیر ۹ بیماری مختلف قرار گرفته است، اعلام وضعیت کنند. برخی از این بیماری‌ها شامل سرطان، دیابت و بیماری‌های قلبی و عروقی بود و مشخص شد که سطح هورمون INSL ۳ با مرگ و میر در هشت دسته از این ۹ دسته مرتبط هستند.

البته وقتی فاکتور‌های موثر دیگر در سبک زندگی، از جمله شاخص توده بدن (BMI) یا سیگاری بودن یا نبودن فرد در نظر گرفته شد، میزان اهمیت ارتباط میان سطح این هورمون با مرگ و میرکاهش یافت؛ البته به جز در مورد پیوند‌هایی که این هورمون را با بیماری‌های قلبی و فشار خون مرتبط می‌کرد.

با بررسی اینکه آیا سطح هورمون INSL ۳ در نمونه‌های خون گرفته شده، می‌توان نتایج سلامت افراد در چهار سال آینده را پیش‌بینی کرد یا خیر، این جمع‌بندی حاصل شد که افرادی که سطح این هورمون در خون‌شان پائین‌تر بود، مستعد به ابتلا به ۷ تا از ۹ گروه از دسته‌بندی بیماری‌های مرتبط با مرگ قرار گرفتند. البته این نتیجه در شرایطی حاصل شد که دیگر فاکتور‌های سلامتی در نظر گرفته نشده بود.

برای دستیابی به این نتایج، محققان از بیش از ۲۲۰۰ مرد در هشت کشور مختلف در مناطق متفاوتی از قاره اروپا، نمونه خون گرفتند.

آن‌ها دریافتند که سطح پائین هورمون INSL ۳ در خون، ارتباطی با تعداد و کیفیت سلول‌های لیدیگ (Leydig) در بیضه مردان دارد و هر چه تعداد این سلول‌ها کمتر باشد، آن‌ها در آینده با مشکلات سلامتی بیشتری روبرو خواهند شد.

ریچارد ایول، متخصص غدد مولکولی دانشگاه ناتینگهام در این باره اعلام کرده که حالا آن‌ها تمرکزشان را بر روی این موضوع قرار داده‌اند که چه عواملی بر میزان هورمون INSL ۳ در خون افراد تاثیرگذار است. او در این رابطه گفته: «ما می‌دانیم که این هورمون چه نقش پررنگی در پیش‌بینی بیماری‌ها در افراد ایفا می‌کند و چطور میزان این هورمون در بین مردان متفاوت است. پس تمرکزمان را بر روی یافتن فاکتور‌هایی قرار داده‌ایم که بیشترین تاثیر را در میزان هورمون INSL ۳ در خون افراد داشته باشند. تحقیقات ابتدایی حاکی از آن است که تغذیه در سنین ابتدایی زندگی ممکن است در این راستا ایفای نقش کند، ولی فاکتور‌های دیگری از جمله ژنتیک یا قرار گرفتن در معرض برخی اختلالات غدد درون ریز محیطی نیز ممکن است بر میزان سطح این هورمون در بدن افراد تاثیرگذار باشد.»

در آینده، محققان قصد دارند تا درباره ارتباط میان هورمون INSL ۳ و سلامتی جنسی افراد تحقیقاتی را انجام دهند ودر عین حال در نظر دارند تا در بازه‌های زمانی طولانی‌تری به بررسی میزان هورمون INSL ۳ در افراد بپردازند تا تغییرات سطح این هورمون در بدن افراد در سنین جوانی‌شان را با سنین میانسالی‌شان مقایسه کنند.