زنان خیابانی، فراتر از کلیشه‌های سیاست‌مداران

فرارو- هرچند نمایندگان مجلس بر خلاف نظر کارشناسان زمینه شکل‌گیری پدیده زنان خیابانی را مسائل فرهنگی می‌دانند، اما رئیس پلیس کشور بر روی مسئله «کارگری جنسی» دست می‌گذارد. اینک که با هشدارهای کارشناسان سن روسپی‌گری در حال کاهش است، به نظر می‌رسد سیاست‌گذاران کشور با انجام پژوهش‌های جدی، اقدامات عاجلی را در این خصوص صورت دهند.

«در برخي مواقع زني را كه در كنار خيابان مي‌ايستد و ماشيني برايش بوق مي‌زند زن خياباني اطلاق مي‌كنند در حالي كه زنان خياباني به كارگران جنسي يا افرادي مي‌گويند كه تن‌فروشي مي‌كنند. البته اثبات همين موضوع نيز بسيار سخت است و نمي‌توانيم به اين تعريف هم برسيم». این‌ها اظهارات سردار احمدی‌مقدم، رئیس پلیس کشور درباره زنان خیابانی است.

به گزارش فرارو؛ در روزهای اخیر بسامد «زنان خیابانی» در موضع‌گیری‌های مسئولان افزایش یافته است. همین هفته پیش سردار ساجدی‌نیا، فرمانده انتظامی تهران بزرگ از بی‌متولی بودن زنان خیابانی خبر داد و گفت: «پلیس آمادگی دارد ظرف چند روز تمامی زنان خیابانی را از سطح شهر تهران جمع آوری کند اما انجام این اقدام مستلزم وجود یک نهاد برای نگهداری از این افراد است».

ساجدی‌نیا معتقد است که زنان خیابانی برای مردم تبدیل به یک نگرانی شده‌اند، اما چون برنامه‌ای برای پس از دستگیری آنان وجود ندارد، نمی‎توان آنان را دستگیر نمود. سیدجواد زمانی، سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس درباره این که چرا بهزیستی از زنان خیابانی نگه‌داری نمی‌کند، می‌گوید: «بهزيستي توانايي نگهداري و ارائه خدمات به همه اين زنان را ندارد و نگهداري از اين گروه، به رديف اعتباري و درآمد نياز دارد».

وی می‌افزاید: «اگر صرفا نگهداري اين زنان در مراكز بهزيستي، تاثيري در اصلاح آنها داشت، چرخه رفت و برگشت كنوني‌شان، بين مراكز ساماندهي و خيابان‌ها، پديد نمي‌آمد». جدای از درمان‌هایی که برای این معضل اجتماعی وجود دارد، بازگشت به ریشه و عوامل پدیدآرنده این معضل نیز می‌تواند راهگشا باشد.

بر اساس آماری که روزنامه خبر ارائه می‌دهد، بیش از ٦٠ درصد آنان در نوجوانی وارد این شغل می شوند.٦٢ درصد روسپیان زمینه خانوادگی داشته و با پدر و مادر زندگی می کرده اند .٢٢ درصد با خویشاوندان و ٢ درصد نیز با بهزیستی زندگی کرده اند. ‌٧٤ درصد این زنان معمولابا کسی ازدواج کرده اند که شکل پدرشان بوده است؛ یعنی معتاد. شش درصد از آنان از سوی شوهرانشان وادار به روسپی گری شده اند. 22درصد در زمان کودکی مورد سوء استفاده قرار گرفته اند.

خود زنان خیابانی عواملی نظیر «آشفتگی خانوادگی، اعتیاد شوهر یا خانواده، رانده شدن از کانون خانواده، خشونت شوهر یا والدین، قرار گرفتن در معرض تجاوز جنسی و رانده شدن از قوم و خویش، نیازهای شدید مالی و استیصال در تأمین معاش خود و فرزندان» را در تن‌فروش شدن خویش موثر می‌دانند.

اما کارشناسان در این باره می‌گویند فقر، بی کاری، حمایت نشدن از زنان، طلاق، بالا رفتن سن ازدواج، وجود درآمد فعال در روسپیگری، تقاضای بالقوه در جامعه از علل و عوامل رشد پدیده زنان خیابانی است. مسئولین امر تنها یک بار آمار این گروه‌ را اعلام کردند: «نزدیک به 300هزار نفر» و نیمی از آنان نیز مبتلا به ایدز شده اند. برای مداوای این معضل اجتماعی چه باید کرد؟ کارشناسان اجتماعی و مسئولین هر کدام برای این مسئله راهکاری ارائه می‌دهند.

هادی مقدسی، نماینده اصول‌گرای مجلس دست بر روی مسائل فرهنگی می‌گذارد: «علاوه بر مسائل اقتصادی که در ایجاد پدیده زنان خیابانی تاثیر بسیار دارد، مسائل فرهنگی که منجر به گرایش افراد به مدهای غربی و در نهایت ترویج بد حجابی در کشور است نیز باید مورد توجه قرار گیرد».

سیدمحمدحسین نقوی حسینی نیز دو عامل «تهاجم فرهنگی» و «مشکلات معیشتی» را فاکتورهای موثر در ایجاد پدیده زنان خیابانی می‌داند. البته وی به عامل مشکلات معیشتی اهمیت بیشتری می‌دهد. فرهاد بشیری نیز نظری کم و بیش شبیه همکاران خویش دارد: « درست است که بیشترین وظیفه در خصوص مبارزه با پدیده زنان خیابانی بر عهده نیروهای انتظامی و مسئولان قضایی کشور است ولی اقدام برای مبارزه کلی با این امر نیاز به کار در زمینه‌های فرهنگی دارد».

اما بر خلاف نمایندگان مجلس که وجه فرهنگی برای زنان خیابانی قائل می‌شوند، یک مددکار اجتماعی نظری متفاوت دارد: «فقر، تنهایی، بیهودگی، بیکاری و نبود پذیرش از سوی جامعه» عامل گرایش زنان به سوی روسپی‌گری است. تفاوت نگاه مجلس و کارشناسان نشان می‌دهد در زمینه علل و عوامل شکل‌گیری روسپی‌گری مطالعه دقیقی صورت نگرفته است.

هرچند نمایندگان مجلس بر خلاف نظر کارشناسان زمینه شکل‌گیری پدیده زنان خیابانی را مسائل فرهنگی می‌دانند، اما رئیس پلیس کشور بر روی مسئله «کارگری جنسی» دست می‌گذارد. اینک که با هشدارهای کارشناسان سن روسپی‌گری در حال کاهش است، به نظر می‌رسد سیاست‌گذاران کشور با انجام پژوهش‌های جدی، اقدامات عاجلی را در این خصوص صورت دهند.