دانشمند ايراني دانشگاه «كلرادو» به جنگ توفان‌هاي دريايي رفت!

 
سيستم ابداعي دانشمند ايراني دانشگاه «كلرادو» براي پيش‌بيني مسير و شدت توفان‌ها شامل مجموعه‌اي از هواپيماهاي مينياتوري در آمريكا تحت آزمايش قرار گرفتند. 

پژوهشگران دانشگاه كلورادو در بولدر وسايل نقليه‌ هوايي كوچكي طراحي كرده‌اند كه به يكديگر مرتبط شده و يك شبكه‌اي هوايي را تشكيل مي‌دهند كه به هواپيماها امكان مي‌دهد رفتارشان به طور مستقل از يك مركز كنترل هماهنگ كنند.

اين پژوهشگران از گيرنده‌هاي انتقالي راديويي كوتاه برد براي اتصال 5 هواپيماي كوچك هر كدام به وزن 250 گرم و طول بال نيم متر استفاده كردند.

دكتر كامران محسني كه مديريت اين پروژه را بر عهده دارد در اين باره اظهار داشت: از زمان تحقيقات اوليه ، هواپيماها كوچكتر شده و وزن آنها به 40 گرم و طول بالهايشان به 15 سانتيمتر رسيده است.

محسني مديريت تحقيقات در زمينه ايجاد يك شبكه مشابه براي وسايل نقليه زيرآبي و بدون سرنشين را نيز بر عهده دارد.

اين پژوهشگر ايراني خاطرنشان كرد: ايجاد چنين شبكه‌اي در زير آب بيشتر از هوا چالش برانگيز است چرا كه زيردريايي‌ها بايد با استفاده از امواج نسبتا آرام، صوتي با پهناي باند پايين با يكديگر ارتباط بگيرند و امواج راديويي در زير آب به خوبي عمل نمي‌كنند اما در نهايت مهندس محسني پيش‌بيني مي‌كند كه امكان ايجاد شبكه‌هايي از صدها وسيله نقيه زير دريايي براي جمع‌آوري اطلاعات اقيانوسي و انتقال اين اطلاعات به پايگاه ساحلي وجود دارد.

اين محقق ايراني براي انجام اين پروژه از جانوران اقيانوس‌ها الهام گرفته و اساس آن را در ماهي مركب و عروس دريايي پيدا كرده است كه با رانش جتي حركت مي‌كنند.

محسني و دستيارانش يك موتور كنترل كننده طراحي كرده‌اند كه به همين روش كار مي‌كند.

اين محققان به اين شيوه يك زيردريايي شبيه به اژدر به طور چهار و نيم فوت ساخته‌اند كه مجهز به چهار موتور كنترل كننده است كه دو موتور در جلو و دو موتور در پشت تعبيه شده‌اند.

اين وسايط نقليه زير دريايي در ايستگاه‌هاي الحاقي متوقف مي‌شوند تا اطلاع جمع آوري شده را بار زده و براي سفر بعدي سوخت خود را دريافت كند.

پژوهشگران در نظر دارند كه اوايل سال 2008 ، 10 هواپيما را با يكديگر به پرواز در آورند تا شاهد چگونگي و وسعت عملكرد اين شبكه باشند.