احتمالا خوشبین‌ترین طرفدار پرسپولیس هم، توقع نداشت تعداد موقعیت‌های دربی تا این حد به نفع این تیم باشد. آن هم مقابل استقلالی که مهاجمان فوق‌العاده‌ای در اختیار دارد. پرسپولیس این فصل، در گلزنی مشکل داشت و هفته‌های قبل، در موقعیت ساختن هم به مشکل خورده بود. در بازی مقابل استقلال، اما آن‌ها با سرعت بالا، توانستند صاحب انواع موقعیت‌ها روی دروازه حریف شوند و دو بار هم، دروازه رشید مظاهری را باز کنند. موضوعی که نشان می‌دهد یحیی بالاخره کلید خط حمله تیمش را پیدا کرده است.
پرسپولیس این فصل در خط حمله، تغییرات زیادی داشت، اما موضوع ثابت، حضور امیری به عنوان مهاجم بود. گل‌محمدی فقط دو بازی لیگ، بخاطر آمادگی برای بازی در فینال لیگ قهرمانان بدون امیری، او را روی نیمکت گذاشت. بقیه بازی‌ها، امیری در ترکیب قرار گرفت و همیشه هم، به عنوان مهاجم به میدان رفت. حتی وقتی گل‌محمدی عبدی را روی نیمکت فرستاد و نوراللهی به خط حمله رفت، باز هم امیری از جایش تکان نخورد. امیری در خط حمله نه گل می‌زد، نه پاس گل می‌داد و نه نمایشی امیدوار کننده داشت. در دربی دیروز اما، یحیی سرانجام تصمیم گرفت پست امیری را عوض کند تا شاید، خط حمله تیمش راه بیفتد. استراتژی که باعث شد روند دربی، با پیش بینی‌های قبل آن کاملا متفاوت باشد.
در دربی پرسپولیس برای اولین بار، با آرایش ۱-۳-۲-۴ بازی کرد. عبدی به تنهایی، در خط حمله قرار گرفت و امیری سمت راست، پهلوان سمت چپ و نوراللهی، پشت سر تک مهاجم به میدان رفتند. همین تغییر، فضای زیادی در اختیار امیری قرار داد و او توانست بارها، با پا به توپ و جابجایی‌های پیاپی مدافعین حریف را وادار به اشتباه کند. روی یکی از همین حرکات سریع هم، گل دوم پرسپولیس را وارد دروازه استقلال کرد.
پهلوان هم در این چینش جدید، یکی از بهترین بازی‌هایش با پیراهن پرسپولیس را انجام داد و هر دو گل این تیم را ساخت. حتی نوراللهی با وجود از دست دادن موقعیت‌های زیاد و انگشت اتهام بخاطر ناکامی در بردن مسابقه، تاثیر پررنگی در حملات سرخپوشان داشت. موقعیت‌هایی که نصیب او شد، نشان می‌دهد پرسپولیسی‌ها در باز کردن دفاع حریف کاملا موفق عمل کردند.
با توجه به موفقیت این سبک در دربی، بعید است گل‌محمدی در بازی‌های بعد، دوباره به سیستم بازی گذشته برگردد. فقط موضوع اینجاست که پرسپولیسی‌ها، تا چه حد می‌توانند این کیفیت را در بازی‌های آینده هم حفظ کنند. در قدم اول، امیری روز بازگشت به پست وینگر آنقدر خوب عمل کرد که نشان دهد چقدر، محبوس کردن او در خط حمله اشتباه بوده است.
