چرا سیستم جدید یحیی جواب نمی‌دهد؟

استفاده از سیستم بدون مهاجم یحیی گل‌محمدی این روز‌ها حسابی سروصدا کرده است. سرمربی پرسپولیس که از گل‌زدن مهاجمانی مانند مهدی عبدی و آرمان رمضانی به نوعی ناامید شده بود تصمیم گرفت تا پیش از دربی بازی بدون مهاجم را تمرین کند. اگرچه شاید پرسپولیس یحیی از معدود تیم‌هایی باشد که در ایران روی به این سیستم آورده، اما در فوتبال دنیا این مدل از بازی بار‌ها وبار‌ها تجربه شده؛ تجربه‌هایی که بعضی از مواقع با پیروزی و بعضی از مواقع هم با شکست همراه بوده است. این سیستم از بازی که زمانی زیاد از آن استفاده می‌شد کم کم به دست فراموشی سپرده شده و یا با تغییرات اساسی مواجه شده است.

نمونه تیم‌های بدون مهاجم دراروپا

از نمونه تیم‌هایی که زمانی با سیستم ۰-۶-۴ بازی می‌کردند می‌توان به رم اسپالتی اشاره کرد. تیمی که چهره ویژه آن فرانچسکوتوتی بود. شماره ۹ کاذب که اسپالتی با او یکی از موفق‌ترین نمونه‌های بازی بدون مهاجم را ارائه داد. رم با کسب ۱۱ پیروزی متوالی در سری آ رکورددار شد و توتی هم خودش را به عنوان ستاره مطرح کرد. گفته می‌شود این رم، فرگوسن را ترغیب کرد که فصل بعد با سپردن وظایف توتی به کریستیانو رونالدو او هم از این سیستم استفاده کند.

با وجود بعضی از نمونه‌های موفق، اما این مدل بازی با استقبال زیادی مواجه نشد و یک دلیل بزرگ آن نیاز به یک شماره ۹ کاذب با تمام خصوصیات منحصربه فردش بود و هافبک‌هایی که در میانه میدان وظایف متفاوتی را برعهده داشته باشند. نداشتن این ابزار باعث شد تا کمتر مربی‌ای به سراغ تجربه آن برود و کم کم از دور خارج شود.

مشکل پرسپولیس برای بازی بدون مهاجم

حالا یحیی گل‌محمدی به دلیل نداشتن مهاجم خوب به سراغ این سیستم رفته، اما او هم همان مشکلی را دارد که مربیان دیگر به خاطر آن قید این سیستم را زدند. نداشتن بازیکنی با خصوصیات یک شماره ۹ کاذب. یحیی در سیستم جدید، وحید امیری را به عنوان مهاجم کاذب به کار گرفت. بازیکنی که اصلا چنین خصوصیاتی را ندارد. پرسپولیس علاوه بر نداشتن مهاجم یک هافبک هجومی تخصصی هم ندارد تا بتواند از او در این سیستم استفاده کند. بازیکنی که تا حدودی مشخصاتش به بشاررسن شباهت دارد و البته کوچکترین اشتراکی با وحید امیری ندارد. امیری که یک وینگر چپ است و تخصصش بیشتر در کناره زمین به کار می‌آید تا بازی در عمق. وحید امیری و احمد نوراللهی که در این ترکیب وظایف هجومی برعهده داشتند با عملکرد صفر حسابی یحیی را ناامید کردند. این دو بازیکن روی هم صفر گل، صفر شوت و یک پاس کلیدی را به نام خود ثبت کردند که بسیار ضعیف بود.

این آمار نشان می‌دهد که تجربه مجدد چنین سیستمی نمی‌تواند برای یحیی با اتفاقات خوبی همراه باشد به دلیل این که این مربی ابزار لازم برای این مدل بازی را در اختیار ندارد. لزوم نداشتن مهاجم خوب وآماده نمی‌تواند دلیل کافی برای استفاده سیستم بدون مهاجم باشد و باید ابزار لازم برای آن هم فراهم باشد. در غیر این صورت مثل بازی پرسپولیس و سپاهان نه تنها اتفاق مثبتی نمی‌افتد بلکه بازیکنان کارایی قبلی و همیشگی خود را هم از دست می‌دهند.