دکتر محمدمهدی تفرج؛ کرونا به ایران ما هم رسیده است، مدتی هست که رسیده و جا خوش کرده است. با شوق هم قربانی می‌گیرد. چرا شوق نداشته باشد وقتی همه آن را کوچک شمرده‌اند؟
این کوچک منحوس، به دموکراسی هم بسیار پای‌بند است. پیر و جوان، فقیر و غنی، مسئول و غیرمسئول را هم به یک میزان گرفتار می‌کند و به خطر می‌اندازد. ترسناک‌تر از ویروس، ساده‌انگاری و دست‌کم گرفتن قدرت سرایت آن از سوی بخش‌های عمده‌ای از مردم است.
اما، تو گویی بسیاری از مسئولین و به ویژه مردم عادی، هنوز هم آن را جدی نگرفته‌اند. دنیا را بی‌خیال، نمی‌دانم آیندگان در خصوص ما چگونه قضاوت خواهند کرد. به ما خواهند خندید یا با عصبانیت، از رفتار‌های امروز ما افسوس خواهند خورد؟ اما، یقینا می‌دانم که هیچ‌کس نخواهد پذیرفت که امروز به دلیل کم‌کاری عده‌ای یا همکاری نکردن بخش‌های دیگر، مسئول یا غیرمسئولی به وظیفه‌ی فردی و اجتماعی خود عمل نکند. ما را چه کار به این‌که کسی همکاری می‌کند یا نه، وظیفه‌اش را انجام می‌دهد یا نه؟ کاش هر کس با نهایت توان و انرژی، هر آنچه را که می‌داند و می‌تواند به کار گیرد.
امروز، حتی پایین‌ترین اقشار جامعه هم به اندازه‌ی بالاترین رده‌های حاکمیت مسئولیت دارند. بیائید حتی برای دشمن‌مان هم دل بسوزانیم، چه رسد به عزیزانمان، که اگر دشمن هم مبتلا شد،ای بسا ما و عزیران‌مان هم درگیر شویم. به چهره‌ی عزیزانمان یک بار دیگر خوب نگاه کنیم. تصور این‌که در اثر اهمال و بی‌مبالاتی ما، در آینده یکی از آن‌ها گرفتار این بلا شوند و خدای ناکرده کسی را از دست دهیم، چقدر ممکن است دردناک باشد؟
معلوم است که معیشت بخش زیادی از جامعه هم در این وانفسا به مشکل خورده است، اما، امروز می‌توان کمتر خورد و پوشید و گشت، جان‌ها را دریابید.
در کنار سایر اقدامات درستی که انجام آن‌ها بر عهده‌ی مسئولین است، هر نوع برخورد قهری از سوی دولت و کل مجموعه‌ی حاکمیت با مردمی که در نهایت بی‌ملاحظگی کلیه‌ی ارکان کشور و جان سایر هموطنان را به خطر می‌اندارند، در این روز‌ها پذیرفتنی است و آیندگان نیز قطعا از آن به نیکی یاد خواهند کرد؛ ای بسا ظلم این گروه از افراد، از ظلم محتکران ماسک و دستکش و الکل، کمتر که نباشد هیچ، بیشتر هم باشد.
هر چه زودتر کسب و کار‌هایی که ضرورت آن‌ها خیلی بالا نیست باید تعطیل شوند. اگر جان در امان باشد، چه باک که چند روزی پوشاک، اسباب‌بازی، طلا و جواهر، موبایل، لپ‌تاپ و لوازم جانبی آن‌ها خرید و فروش نشود یا این‌که نهایتا به خرید و فروش اینترنتی آن‌ها بسنده شود؟ چه باک اگر نمایندگی‌های بیمه و ... موقتا تعطیل شوند و سازمان‌های مربوطه تمهیداتی بیندیشند که مردم از راه دور مسائل مرتبط با این کسب و کار‌ها را پیگیری و حل نمایند؟
سخنی هم با صاحبان تمام کسب و کار‌ها بویژه فروشندگان مواد غذایی و بهداشتی: امروز روزی است که مرز بین خوبی و پلشتی روشن خواهد شد. امروز، مشخص خواهد شد آیا همانطور که اغلب ما هر روز می‌نالیم، مشکلات کشور فقط ناشی از عملکرد نامطلوب برخی از مسئولین است، یا این‌که مساله‌ی اصلی (خوب یا بد)، رفتار‌ها و هنجار‌های ریشه‌دوانده در وجود تک‌تک ما مردم است. از خون هموطنان ارتزاق نکنیم. این روز‌ها یقینا با هر مشقتی خواهند گذشت، کاش همه روسفید بمانیم.
سخن آخر با رسانه‌ها: شما را به خدا، یک چند روز دست از حمله به رسانه‌های مخالفتان بردارید. بخش زیادی از این مشکل ناشی از بی‌اعتمادی مردم به همه‌ی رسانه‌های داخلی است که همه‌ی رسانه‌های داخلی (بدون استثنا)، کم یا زیاد در ایجاد این بی‌اعتمادی نقش دارند...
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
طرز تهیه کباب لاهماجون، خوشمزهترین کباب ترکی
سالاد فیله مرغ سوخاری با سس رنچ، جذابترین سالادی که تابهحال خوردهاید
