آزمایشات بعدی روی حیوانات نشان داد که مصرف این نانوذرات در جلوگیری و حتی معکوس شدن زوال شناختی مؤثر است. گفته میشود که کورکومین با سرکوب استرس و التهاب اکسیداتیو و کمک به از بین بردن پلاکهای آمیلوئید مرتبط با آلزایمر در مغز، این کار را انجام میدهد.
اگر غذاهای ادویه دار را دوست دارید، احتمالاً از خاصیت ضد التهابی زردچوبه آگاه هستید. دانشمندان اکنون روشی مؤثرتر برای انتقال بیولوژیکی "کورکومین" که ترکیب فعال زردچوبه است،ارائه کردهاند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، "کورکومین"(curcumin) یا "دی فرولوئیل متان" جزء فعال ادویه زردچوبه و دارای خواص ضد التهابی است. کورکومین موجود در زردچوبه ماده مؤثری است که پلاکهای مغزی را از بین میبرد. کورکومین در صورتی که بتواند وارد سلولهای سرطانی شود میتواند باعث راه اندازی مسیرهای مرگ برنامهریزی شده سلولی یا Apoptosis شود.
کورکومین همچنین یک آنتی اکسیدان قوی است که خواص فراوانی دارد. از جمله اینکه گفته میشود به درمان مشکلات مزمن سلامتی مانند بیماریهای قلبی، سرطان و آلزایمر کمک میکند.
با این حال هنگامی که زردچوبه به شکل پودری رایج خود مصرف میشود، فقط مقدار محدودی از کورکومین موجود در آن توسط بدن جذب میشود. بنابراین محققان دانشگاه "ساوث استرالیا" با همکاری محققان دانشگاه "ای اند ام تگزاس و دانشگاه "مک مستر" کانادا اقدام به ایجاد یک روش جایگزین برای جذب حداکثری کورکومین در بدن کردند.
آنها فرآیند جدیدی را برای تولید نانوذرات حاوی کورکومین ایجاد کردند که آزمایشات آزمایشگاهی نشان میدهد میزان "زیستفراهمی"(bioavailability) خوراکی کورکومین را به میزان 117 درصد افزایش داده است و ترکیب را مستقیماً وارد سلولهای انسانی میکند.
فراهمی زیستی یا زیستفراهمی، درصدی از دارو یا سم است که در گردش خون وارد میگردد. به بیان دیگر عددی متعارف برابر با درصد یا بخشی از یک دوز دارو میباشد که به صورت فعال به گردش خون سیستمیک میرسد.
آزمایشات بعدی روی حیوانات نشان داد که مصرف این نانوذرات در جلوگیری و حتی معکوس شدن زوال شناختی مؤثر است. گفته میشود که کورکومین با سرکوب استرس و التهاب اکسیداتیو و کمک به از بین بردن پلاکهای آمیلوئید مرتبط با آلزایمر در مغز، این کار را انجام میدهد.
اکنون در آخرین مرحله از مطالعه، نانوذرات کورکومین به عنوان ابزاری برای جلوگیری از شیوع تبخال تناسلی مورد آزمایش قرار میگیرند.
این مطالعه در مجله بین المللی Molecular Sciences منتشر شده است.