موحد، قهرمانی که به یادش نیستید

فرارو- مازیار ناظمی، گوینده اخبار ورزشی سیما، دروبلاگ خود خبری و یادداشتی از دیدارش با عبدالله موحد، قهرمان سال‌های دور کشتی ایران  نوشت:

افتخاري نصيبم شد به ديدار طلايي ترين کشي گير تاريخ ورزش ايران بروم ، مردي که در طول سالهاي پر افتخار قهرمانيش دست خالي که نه ، فقط با طلا آمد، عبدالله موحد ، بعد از مدتها پيگيري ، دعوت من را براي يک گفت وگوي تلويزيوني پذيرفت ، قهرماني که به قول همکاران خبرنگار از مصاحبه گريزان است ، نمي دانم شايد " هم اسم بودن " من با مازيار موحد فرزندش ، محبت من را به دل اين قهرمان نامي انداخت تا پذيراي گروه ما باشد.صحبتهاي برترين کشتي گير هفتاد کيلوگرم ايران و جهان در سالهاي ۱۹۶۵ منچستر تا ۱۹۷۰ ادمونتون ، هم تلخ بود و هم شيرين ، باور نميکني وقتي مي شنوي بعد از المپيک ۱۹۷۲ مونيخ بدستور مقامات ، از فعاليت در همه رشته هاي ورزشي منع ميشود و اجازه خروج از کشور را هم ندارد ، قهرمان از همان روزها دلش شکست ، وقتي پرسيدم مدالهاي زرين جهان و المپيکتان کجاست ؟ با تلخندي مي گويد ۳۸ سال است از کشتي جداهستم ، احتمالا در جعبه کفشهايم در آمريکا ! ، موحد تنها یک چهره ورزشي نيست ، حافظ مي خواند با اشعار فردوسي مانوس است و در طول گفت و گو ، بارها از ابيات سعدي ياد ميکند، مردي که اگر ممنوع الخروجش نمي کردند و بورسهاي تحصيلي اش از دست نمي رفت، امروز او هم پروفسور کشتي ما بود ، قهرمان از سختي روزگار غربت مي گويد زماني را ياد ميکند که دان گيبل قهرمان آمريکايي از او دعوت ميکند مربي تيم کشتي امريکا شود ، موحد گفت :به رغم همه نامهربانيها دلم نيامد در خدمت حريفان کشورم قرار گيرم ، رفتم به همان تعميرگاه کوچکم و با تنظيم موتور و فرمان ماشين و گاهي ۲۴ ساعت بي خوابي ، چرخ زندگي را در غربت چرخاندم....سوال اخرم کليشه هميشگي مصاحبه هاي من است " اگر صحبتي باقي مانده ؟! " ايده هاي قهرمان کم نظير است مي گويد اميدوارم در جهان هيچ فقيري نباشد .... حالا بيا به اين روزگار از قهرمانان بپرس " آقا در همين تهران خودمان ياد فقرا هستي ؟‌ " ... بخشي از اين گفت وگو بزودي از خبر ورزشي شبکه جام جم پخش ميشود و اميدوارم بتوانم از اين گفت وگوي منحصر به فرد مستندي در شان اين قهرمان پر آوازه تهيه کنم و يه جوري دين خودمان را به او ادا کنيم .. انشاالله