مهدی علیمحمدی درگذشت؛ علیمحمدی دوبلور و گوینده رادیو که بود؟

مهدی علیمحمدی، بهزاد فراهانی، منوچهر اسماعیلی، امیر نوری، نصراله مدقالچی، محسن رفیعی، پرویز ربیعی، حسین عرفانی، ابراهیم سرمکی، منوچهر والی‌زاده، ناصر ممدوح، انجوی شیرازی، محسن سلیمانی، هایده حائری، مرتضی جوهری، مریم معترف و سیامک اطلسی ... از جمله هنرمندانی بودند که در این مراسم حضور داشتند.

فراهانی: علیمحمدی را از قصه‌های شب در رادیو شناختم
بهزاد فراهانی، بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینما ضمن ابراز خرسندی از حضور در جمع پیشکسوتان عرصه رادیو و دوبله، خاطرنشان کرد: علیمحمدی را از داستان‌های زن و زندگی، قصه‌های شب در رادیو شناختم.

 

او همیشه در قلب جوانان نفوذ داشت و بنیان‌های دیالوگ را به خوبی می‌شناخت. علیمحمدی همیشه سحرخیز، منظم، آراسته، خوش‌اخلاق و چنته پُر باری برای بهره‌مندی داشت. او به ما یاد داد صداسازی را در رادیو فراموش و به جای آن در انتقال مفهوم حسی به مخاطب تلاش کنیم و به بزرگان و مردم احترام بگذاریم.

مدقالچی: علیمحمدی مرا برای دوبله پسندید
نصراله مدقالچی، دوبلور پیشکسوت نیز از دیگر سخنران‌های مراسم بود که در سخنانی یادآور شد: هنرمند نمی‌میرد، موت زارت، شوپن و باخ نمردند، بلکه آن‌ها تبدیل به موسیقی شدند؛ چرا که هنرمند در جان و قلب مردم می‌ماند. روزی علیمحمدی در بانک مرا دید و صدای مرا برای دوبله پسندید و پیشنهاد کرد در این عرصه موفق می‌شوم و مرا به زنده یاد هوشنگ مرادی، علی کسمایی، علی زرندی و ژاله علو معرفی کرد. از آن زمان تا به امروز در عرصه رادیو و دوبله فعال هستم و همواره برای علیمحمدی آرزوی سلامتی و نشاط دارم.

منوچهر اسماعیلی: علیمحمدی با صدای مخملی خود دل‌ها را تسخیر کرد
منوچهر اسماعیلی، دوبلور پیشکسوت نیز ادامه مراسم، خاطرنشان کرد: آن زمان که تلویزیون نیامده بود و تنها مونس مردم رادیو بود علیمحمدی با صدای مخملی خود سر و گوش و دل‌ها را تسخیر کرده بود وکم کم که افتخار شاگردی او را پیداکردم، به من آموخت برای دوبله فیلم‌ها و سریال‌ها چگونه باید حرف بزنم. علیمحمدی برای من، چون فردوسی و حافظ است.

 

دوستت داریم استاد!
همچنین امیر صمصامی، صداپیشه و از شاگردان علیمحمدی، گفت: افتخار شاگردی استاد را در میان اولین دوره آکادمیک دوبله بعد از انقلاب در محضر استاد علیمحمدی دارم و به خود می‌بالم. استاد با همه مشکلات در کلاس حضور می‌یافتند و زمانی که ما نُت نمی‌دانستیم، آرشه عشق را به تار‌های ما کشیدند.

صمصامی به اتفاق حاضران یکصدا جمله «دوستت داریم استاد» را فریاد زدند.