با توجه به بازیهایی که در مرحله گروهی از عراق و قطر دیده بودیم میشد حدس زد که تقابل این دو تیم باهم، یکی از بازیهای جذاب جام ملتها را رقم بزند.
نقاط قوت هر دو تیم در خط میانی بود، جایی که هافبکهای طراح و دونده هر دوتیم نبض بازی را در اختیار میگرفتند. هر چند عراقیها در ادامه دچار بدشانسی شدند و دو هافبک موثر خود را به دلیل مصدومیت از دست دادند.
بازی با ارزیابی دو تیم از یکدیگر در پانزده دقیقه ابتدایی آغاز شد. هر دو تیم در این دقایق سعی میکرند بازی هوشمندانهای انجام بدهند و از بازی ریسکی پرهیز کنند. مصدومیت بد موقع «طارق همام» در دقیقه ۳۶ تاثیر منفی در روند حرکتی آنها گذاشت. طارق دوندگیهای بی امانی داشت و یکی از طراحان حملات عراق بود. با رفتن او به بیرون از زمین «علی حسنی» جایگزی وی شد. این بازی در نهایت در نیمه اول بدون گل به پایان رسید.
در نیمه دوم قطریها آهنگ حرکت خود را به سمت دروازه عراق تندتر کردند و در دقیقه ۶۲ صاحب یک ضربه ایستگاهی شدند. این توپ را «بسام هشام» به زیبایی وارد دروازه عراق کرد.
در همین دقایق دومین ضربه منفی به خط میانی عراق وارد شد و «علی حسنی» که در نیمه اول به زمین آمده بود مصدوم شد از بازی بیرون رفت. قطر در این دقایق بازی هجومی را در دستور کار خود قرار داد و با مثلث هجومی «اکرم عفیف»، «المعز علی» و «حسن الهیدوس» دفاع عراق را تحت فشار قرار داد. این تاکتیک علاوه بر اینکه شانس آنها را برای رسیدن به گل بیشتر میکرد، مالکیت توپ را هم از عراقیها میگرفت.
کم کم شاگردان «سرکو کاتانچ» با دوندگی بیشتر توپ را از قطریها گرفتند و از کنارهها به سمت دروازه قطر یورش بردند. در ده دقیقه پایانی بازی، عراق سراپا حمله بود، اما نتوانست کاری از پیش ببرد تا با همین نتیجه بازی به پایان برسد و عراق از جام خداحافظی کند.