۲۰۱۹ به روایت اکونومیست

نشریه اکونومیست طبق روال هر سال با نزدیک شدن به پایان سال میلادی، پیش‌بینی نویسندگان خود و نویسندگان مهمان را از وضعیت جهان در سال آینده منتشر کرده است. در این ویژه‌نامه اکونومیست می‌توان به طیف گوناگونی از نویسندگان همچون جرمی کوربین رهبر حزب کارگر بریتانیا، استیسی کانینگهام رئیس بورس نیویورک و پونی ما رئیس شرکت تنسنت برخورد. بخش ویژه‌ای از این پیش‌بینی‌ها نیز با عنوان آینده باز، به شکل گفت‌وگویی ارائه شده است در مورد اینکه چگونه می‌توان لیبرالیسم را برای قرن بیست و یکم بازآفرینی کرد، موضوعی که به مناسبت صدوهفتاد و پنجمین سالگرد تاسیس اکونومیست مورد بحث قرار گرفته است.

توصیفی از جهان که اکونومیست برای سال ۲۰۱۹ ارائه کرده به این شرح است:

جو اقتصادی جهان متغیر است. تا اواسط سال آینده میلادی، آمریکا موفق خواهد شد رکورد طولانی‌ترین رشد اقتصادی بدون وقفه خود را بشکند، اما تا پایان سال به سمت رکود کشیده خواهد شد. نرخ رشد اقتصادی چین کند خواهد شد در حالی‌که هندوستان افزایش نرخ رشد اقتصادی را تجربه خواهد کرد. سوریه پس از هرج و مرج، موفق خواهد شد به لیگ کشور‌های دارای بالاترین نرخ رشد اقتصادی بپیوندد در سوی دیگر طیف نرخ‌های رشد اقتصادی، اما ونزوئلا و ایران جای خواهند گرفت. در اروپا، ایتالیا با بحران مالی دست و پنجه نرم خواهد کرد.

در سال ۲۰۱۹ بازار‌های سهام دچار همگرایی می‌شوند و به یکسو سوق می‌یابند، اما به کدام سو؟ آیا بازار سهام آمریکا دچار سقوط می‌شود یا بازار‌های دیگر نقاط جهان افزایشی می‌شوند؟ بخش دوم این گزاره یک پیش‌بینی هوشمندانه است. مدیران آمریکایی، اما باید از کوچک‌ترین فرصت به‌وجود آمده برای لذت بردن از وضعیت زندگی استفاده کنند، چون دوران خوش برای شرکت‌های آمریکایی دوامی نخواهد داشت. در حوزه سیاست، پیش‌بینی اکونومیست این است که سال ۲۰۱۹ سالی بزرگ برای دموکراسی خواهد بود. کشور‌هایی که بیش از یک‌سوم جمعیت جهان را در خود جای داده‌اند، از جمله هندوستان، اندونزی و نیجریه، انتخابات سراسری برگزار خواهند کرد. افراد خوش‌بین امیدوارند که این رویداد، برگ جدیدی باشد بر دفتر رویداد‌های چندساله اخیر که در آن افت آزادی‌ها رقم خورده بود. در مورد بریتانیا می‌توان پیش‌بینی کرد که برگزیت (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا)، سرانجام روی خواهد داد و همزمان با خروج بریتانیا از این اتحادیه موج اتهامات متقابل تشدید خواهد شد. در چنین شرایطی اتحادیه اروپا دارای یک کمیسیون جدید، یک پارلمان جدید و یک رئیس جدید برای بانک مرکزی اروپا خواهد شد.

برای چین عدد ۹ نگران‌کننده است. سال‌هایی که عدد آن‌ها به ۹ ختم می‌شود، یادآور خاطرات بدی است که رهبران این کشور را نگران می‌کند. سال ۲۰۱۹ صدمین سالگرد جنبش چهارم مه در چین است، اعتراضی که بعد‌ها بسیار گرامی داشته شد. سال ۲۰۱۹ همچنین سی‌امین سالگرد تظاهرات دانشجویان در میدان تیان‌آن‌من چین خواهد بود. در سال آینده میلادی مشاهیر جهان مورد توجه قرار می‌گیرند که دلیل آن هم سالگرد‌های مربوط به این اشخاص است. سال ۲۰۱۹ مجموعه‌ای از سالگردهاست: صدو پنجاهمین سال تولد ماهاتما گاندی، پانصدمین سال ورود هرنان کورتس به مکزیک و مرگ لئوناردو داوینچی. در سال پیش‌رو، موج جدیدی از ماه‌نوردی‌ها آغاز خواهد شد. ۵۰ سال پس از آنکه نیل آرمسترانگ گام بلند خود را برای بشریت برداشت، سفینه‌های فضایی (که برخی از آن‌ها خصوصی خواهند بود)، بار دیگر به سمت ماه عزیمت خواهند کرد. در چنین شرایطی ناسا نیز موفق خواهد شد به دورترین نقطه‌ای که تاکنون بشر در تاریخ فضانوردی به آن دست‌یافته است برسد.

هیچ نقطه‌ای از دید تکنولوژی پنهان نخواهد ماند. چه با هوش مصنوعی و چه با شناسایی چهره، تکنولوژی در همه جا به چشم خواهد خورد. شاید، اما سیلیکون ولی (مهد فناوری در آمریکا) به غایت اوج خود رسیده باشد و غول‌های تکنولوژی از نظارت قانون‌گذاران آمریکایی و اروپایی در امان نخواهند ماند. آمار‌های استثنایی در این سال توجه همگان را به خود جلب خواهد کرد. نیمی از جهان، آنلاین خواهند بود. تولید ناخالص داخلی هندوستان از تولید ناخالص داخلی بریتانیا سبقت خواهد گرفت. جمعیت نیجریه به ۲۰۰ میلیون نفر بالغ خواهد شد و در آمریکا جمعیت افرادی که در اوایل قرن ۲۱ به بلوغ رسیدند، از جمعیت نسلی که در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم به دنیا آمدند بیشتر خواهد شد و به پرجمعیت‌ترین نسل آمریکایی بدل خواهند شد.

سال ۲۰۱۹ سال گیاه‌خواری، هویت جنسیتی و شراکت مالی به جای ازدواج در برخی از کشور‌ها خواهد بود. به مدد سازمان ملل متحد، ۲۰۱۹ همچنین سال زبان‌های بومی خواهد بود. کسب‌و‌کار‌ها نیازمند آن خواهند شد که بیش از پیش نسبت به روند‌های اجتماعی و تحولات سیاسی اطرافشان هوشیار باشند؛ و در نهایت اینکه از همین حالا نبرد ۲۰۱۹ آغاز شده است. این نبرد بین دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا و کنگره‌ای است که تحت کنترل دموکرات‌ها در آمده است. این جنگ، جنگی بسیار سخت خواهد بود. نشریه انگلیسی «اکونومیست» سال گذشته نیز با انتشار پیش‌بینی خود از جهان سال ۲۰۱۸ آن را به مثابه سال «اعصاب خردکن» دانسته بود. به گزارش این نهاد سال ۲۰۱۸، سالی «اعصاب خردکن» خواهد بود. بر اساس این گزارش که در نوامبر سال ۲۰۱۷ منتشر شد، اکونومیست تاکید کرد که در سال ۲۰۱۸ شاهد تلاش مردم دنیا در راستای گریز از تنش‌های سیاسی و آشفتگی‌های تکنولوژی خواهیم بود. البته در سال ۲۰۱۸ می‌توان نیم‌نگاهی به رشد اقتصادی قابل قبول و رویداد‌های جهانی شامل المپیک و جام‌جهانی فوتبال داشت.

در گزارش «جهان در ۲۰۱۸» اکونومیست آمده بود: «سال آینده (۲۰۱۸) در بسیاری از جنبه‌ها همچون چالش هسته‌ای کره‌شمالی، گفتگو‌های «برگزیت»، اصلاحات اقتصادی چین، انتخابات میان‌دوره‌ای آمریکا و انتخاب ریاست‌جمهوری در برزیل و مکزیک، حیاتی خواهد بود. در این سال شاهد نبرد‌های جذاب برای اثرگذاری، ایده‌ها و رهبری خواهیم بود.» در گزارش سالانه «اکونومیست»، ۱۲ روند مهم جهانی برای سال ۲۰۱۸ پیش‌بینی شده بود. یکی از مهم‌ترین پیش‌بینی‌های گزارش جهان در ۲۰۱۸، تقابل مکرونیسم در برابر ترامپیسم بود. بر این اساس در سال ۲۰۱۸ شاهد دو نوع جهان‌بینی متفاوت خواهیم بود که در رقابت با یکدیگر قرار دارند. دونالد ترامپ با اولویت قرار دادن آمریکا، شعار «نخست آمریکا» را در دستور کار خود قرار داده است. امانوئل مکرون، اما نوعی از قرارداد‌های اجتماعی را که منطبق با جهانی‌شدن هستند، وعده داده است، قرارداد‌هایی که در کنار افزایش رقابت و کارآفرینی از کارگر‌هایی که شغل‌های خود را از دست داده‌اند، حمایت خواهد کرد. به گزارش «اکونومیست»، مکرون نمونه امروزی شده تدی روزولت است؛ رئیس‌جمهوری اسبق آمریکا که بیشترین سهم را در «عصر ترقی» داشت.

از سوی دیگر این گزارش موضوع گذشت ۱۰ سال از بحران مالی جهان پس از سال ۲۰۰۸ میلادی را مورد توجه قرار داد و با عنوان اقتصاد متوازن شده جهان در سال ۲۰۱۸ نوشت: ۱۰ سال پس از بحران مالی ۲۰۰۸، یک حس خوشایند فراگیر در اقتصاد جهان شروع خواهد شد. گرچه برای بسیاری سال ۲۰۱۸ می‌تواند به معنای آغاز بهبود واقعی اقتصاد باشد، اما در واقعیت ممکن است روند بهبود به انتهای خود رسیده باشد: به عقیده کارشناسان، اقتصاد جهان تمایل دارد هر ۸ تا ۱۰ سال، وارد رکودی عمیق شود. آخرین رکود مربوط به سال ۲۰۰۸ است. پرسشی که مطرح می‌شود این است که دلیل اصلی رکود بعدی چیست؟ اتخاذ سیاست‌های انقباضی شدید و سریع توسط بانک‌های مرکزی.