علی کریمی با کش دادن دعوا با کیروش مسئله را به سمتی میبرد که عوارضش میتواند دامن تیم ملی را بگیرد.
علی کریمی با کش دادن دعوا با کیروش مسئله را به سمتی میبرد که عوارضش میتواند دامن تیم ملی را بگیرد.
به گزارش خبرآنلاین، «علی کریمی همیشه به انجام مصاحبهها یا رفتارهای غیر قابل پیشبینی مشهور بوده است. او یک ستاره محبوب است با طغیانهای باورنکردنی. از همان روز اولی که در فوتبال ایران مطرح شد و با داور ژاپنی کتککاری کرد، بگیرید تا وقتی بعد از تعویضش توسط برانکو در بازی با پرتغال به ساک پزشک تیم مقابل دیدگان میلیونها هوادار لگد زد تا روزی که لوگوی برنامه ۹۰ را در نشست خبری به زمین کوبید. برخوردهایی که در اکثر مواقع باعث شده علی کریمی از آنها پشیمان شود و گاه مثل ماجرای برنامه ۹۰ برای آن عصبانیت از بینندگان برنامه عذرخواهی کند.
تازهترین رفتار غیر قابل پیشبینی کریمی، نسبتی بود که او در شوی مهرداد میناوند به کارلوس کیروش داد و سرمربی تیم ملی را به خاطر استفاده از شبکه اجتماعی و ارسال پیامک به عادل فردوسیپور «لات کوچه خلوت» نامید؛ کلید واژهای که بر خلاف کلید واژه «اتهامات بزدلانه» که با تحریف آشکار به «بزدل» تبدیل شد، از سوی بسیاری از رسانهها و افراد نادیده گرفته شده و کسی به کریمی به خاطر استفاده از این واژه عجیب علیه سرمربی تیم ملی انتقادی وارد نکرد. البته این سوال مطرح است که چطور علی کریمی که خود در این مدت بیشترین استفاده را از فرصت شبکههای اجتماعی نظیر تلگرام و اینستاگرام برای انتقاد از بخشهای مختلف اجرایی کشور اعم از دولت، فدراسیون و سرمربی تیم ملی داشته، این گونه کیروش را مورد خطاب قرار میدهد و او را نامحترمانه «لات» معرفی میکند.
یا سوال دیگری که از کریمی مطرح است این که در روزگاری که استفاده از شبکههای اجتماعی به روال معمول و عادی در جهان بدل شده و روسا یا وزاری خارجه کشورها از قابلیت شبکههای اجتماعی برای رساندن حرفهایشان به طرف مقابل استفاده میکنند، چرا کریمی از این ترکیب تند و مشمئزکننده علیه سرمربی فعلی تیم ملی استفاده کرده است؟
کریمی باید بداند اگر یک سری از رفتارهای او در گذشته به دلیل جوانی بازخورد آن چنانی نداشته اما از او در سن چهل سالگی برخی رفتارها دور از انتظار است و شاید جامعه دیگر کریمی را برای تداوم دعوا صد روز تا جام جهانی و به خطر انداختن یک دنیا دل بستن به موفقیت تیم ملی در جام جهانی با یک عذرخواهی ساده نبخشد.»