امرالله امینی استاد دانشگاه علامه طباطبایی در روزنامه ایران نوشت:
رئیس‌جمهوری امریکا روز جمعه تصمیم خود را در خصوص برجام، اعلام می‌کند با فرض اینکه امریکا از برخام خارج شود 2 فرضیه پیش‌رو داریم و آن دو فرضیه در مورد همراهی کردن یا همراهی نکردن اروپا با این تصمیم امریکا است.
اگر اروپا نخواهد امریکا را در خروج از برجام همراهی کند در مبادلات اقتصادی وضعیت دیگری پیش خواهد آمد. نمی‌توان مشکلات اقتصادی بعد از خروج امریکا از برجام را کتمان کرد چون بسیاری از کشورهای دنیا به عملکرد و رفتار امریکا در روابط اقتصادی با ایران نگاه می‌کنند و بیشترین مشکل مربوط به بانکداری و سرمایه‌گذاری خارجی است. حتی اگر اروپا با امریکا همراهی نکند سرمایه‌گذاری کند می‌شود و سرمایه‌گذاران با تردید به ایران ورود خواهند داشت.
بیشترین هدف امریکا از تمدید تحریم‌های ایران نیز دست گذاشتن روی دو بخش مهم بانکداری و سرمایه‌گذاری است. اما ما نباید منتظر تصمیم‌گیری دیگران بمانیم ما باید تکلیف خودمان را روشن کنیم. ظرفیت و پتانسیل بالایی در اقتصاد داریم اما جهت گیری‌ها چندان کارآمد نیست. دولت باید در گام نخست جهت‌گیری تولید در کشور را اصلاح کند. اصلاح جهت گیری‌ها به سمت اقتصاد مقاومتی البته با برنامه‌ای قوی‌تر و رسمی‌تر. دولت همچنین باید در اجرای برنامه‌ها مشکلات و مسائل را با مردم در میان بگذارد چون با همراهی مردم برنامه‌ها سریعتر پیش می‌رود. هدف‌گیری در تولید صادرات محور باید در رأس برنامه‌های اقتصادی قرار بگیرد.
هر تحریمی ضرباتی را به اقتصاد وارد می‌کند اما اگر مشکلات تولید را در داخل حل کنیم و فضا و محیط را برای تولیدی که بر پایه صادرات باشد آماده کنیم می‌توان فشار ضربات تحریم احتمالی بر اقتصاد را کاهش داد و اثر ضربات را جبران کرد.
یکی از موانع تقویت تولید کندی روند اجرای برنامه‌ها است. برای رفع موانع، سیاست‌های اقتصادی باید تقویت شوند و اجرای آنها با سرعت باشد.
همچنین تقویت روابط با کشورهای منطقه و کشورهای همسایه اثرات تحریم‌های امریکا را کمرنگ خواهد کرد. ما باید از پتانسیل اقتصادی کشورهای روسیه و چین و کشورهای جنوب شرق آسیا برای توسعه اقتصادی در شرایط تحریم بیشترین بهره را ببریم.
با استراتژی‌هایی مانند افزایش سرعت خصوصی‌سازی و رفع موانع تولید تحریم‌ها قدرت خودش را از دست می‌دهد. در هر صورت کشور ما که خواهان خروج از برجام نیست و اگر امریکا از برجام خارج شود شرایط را برای پس از آن مهیا کنیم به آن معنی که ضربه را به فرصت تبدیل کنیم. سرمایه و نقدینگی در کشور ما زیاد است اما سمت و سوی سرمایه به سمت تولید نیست سرمایه‌ها به سمت بازارهای موازی مانند طلا و ارز روانه می‌شود. چرا پول به سمت تولید نمی‌رود؟ چون بازدهی آن کم است.
پس لازم است بازدهی تولید را بالا ببریم. از شاخصه‌های بازدهی تولید یکی خود تولید و دوم تولید قابل تجارت است. تولید داریم اما مشکل ما بعد از تولید است یعنی بازاریابی و صادرات. یکی از مشکلات اساسی ما در بخش بازاریابی مربوط به تولیدات کشاورزی و مواد غذایی است. کشاورز ما فقط می‌تواند بکارد و برداشت کند اما شرایط باید برای او فراهم شود تا محصول خود را صادر کند.
اگر تولید با جهت‌گیری صادراتی انجام شود کیفیت محصولات بالا می‌رود. افزایش کیفیت موجب افزایش تقاضا و کاهش قیمت و در نتیجه افزایش تولید و افزایش رقابت در بازار می‌شود. بنابراین در شرایط تحمیل تحریم احتمالی بر کشور راه بازگشایی اقتصادی فقط تولید و صادرات آن است.
