رقابت دو قهرمان در ورزش احتمالا قدمتی به اندازه خود ورزش دارد؛ چه تیمی و چه انفرادی. از رقابت سال‌های دور آلن پروست با آیرتون سنا در فرمول یک و محمد علی (کلی) با جو فریزر در بوکس گرفته تا رقابت این روزهای کریستیانو رونالدو و لیونل مسی در فوتبال.
به گزارش بی‌بی‌سی، در چنین مواردی گاه نه تنها ورزشکاران به دشمنان یکدیگر تبدیل می‌شوند، که هواداران آنها هم چشم ندارند قهرمان رقیب را ببینند. اما این قانون هم مثل سایر موارد مشابه استثنا دارد، نمونه حی و حاضر: دو اسطوره تنیس جهان.
مهم نیست عاشق راجر فدرر هستید یا رافائل نادال را می‌ستایید. فرقی نمی‌کند که بازی تهاجمی را می‌پسندید یا تاکتیک مورد علاقه شما ایستادن در خط انتهایی زمین تنیس است. حالا کمتر کسی هست که یکی از دو رقیب قدیمی را دوست داشته باشد و از دیگری متنفر باشد.
شاید بخشی از این موضوع به رفتار این دو فوق ستاره بازگردد و رفاقت و احترام متقابل آنها. وقتی رافائل نادال می‌خواست آکادمی تنیسش را افتتاح کند و در فکر دعوت از مهمان ویژه بود، فدرر شال و کلاه کرد و راهی مایورکا شد.
حالا فدرر و نادال رویایی دارند که آرزوی بیشتر هواداران تنیس جهان هم است: رسیدن به فینال ویمبلدون و احتمالا تکرار نمایش سال ۲۰۰۸؛ مسابقه‌ای که به اعتقاد بسیاری، بزرگ‌ترین دیدار تاریخ تنیس است.
این دو نفر حالا به جایی رسیده‌اند که اعداد و ارقام را هم به بازی گرفته‌اند: پر افتخارترین مرد تنیس جهان کیست؟ راجر فدرر با ۱۸ قهرمانی در گرند‌اسلم‌ها. نفر بعدی؟ رافائل نادال با ۱۵ قهرمانی گرند‌اسلم. تنها کسی که در تنیس مدرن ۱۰ دوره قهرمان یک تورنمنت شده؟ رافائل نادال با ده قهرمانی در بارسلونا، مونت‌کارلو و رولان گاروس. نفر بعدی؟ راجر فدرر که ۹ بار قهرمان تورنمنت هاله در آلمان شده.
اگر فکر می‌کنید با چنین کارنامه‌ای که بیشتر به خواب و خیال می‌ماند، می‌توان سر از کار "فدال" درآورد، اشتباه می‌کنید. این دو نفر در سنی در شیوه بازیشان انقلاب کرده‌اند و بنای تازه‌ای ساخته‌اند که بیشتر ورزشکاران بازنشسته می‌شوند.
نقطه ضعفی که نقطه قوت شد
فدرر ۳۵ ساله یک عمل جراحی روی زانو داشت و نیمی از فصل گذشته را از دست داد. او فصل جاری را با حضور در هاپمن کاپ آغاز کرد. در پرث استرالیا فدرر همان بازیکن استثنایی قبل بود: دید بی‌نظیر، حرکات پای بدون نقص، فورهند‌های عالی و سرویس‌هایی که آن قدر جای خوبی زده می‌شوند که نیازی به قدرت بیش از حد ندارند. اما چیزی که تغییر کرده بود نقطه ضعف فدرر از ابتدای دوران حرفه‌ایش بود: بک‌هند.
او بعدها گفت که پدرش هم در دوران نوجوانی و زمانی که از کنار زمین تمرین او را می‌دید، بارها چیزی با این مضمون گفته بود: "آن بک‌هند لعنتی را محکم بزن"! و او در این شش ماه بک‌هندش را دگرگون کرد. فراموش نکنید ما در مورد یک جوان تازه‌کار حرف نمی‌زنیم، بلکه در مورد مردی حرف می‌زنیم که باید از روی بازیش کتاب آموزش تنیس نوشت. مردی که پت کش، قهرمان ۳۰ سال پیش ویمبلدون، می‌گوید که این روزها بهترین تنیس عمرش را بازی می‌کند.
او بک‌هندش را از نو ساخت. با این بک‌هند‌های جدید دیگر شمشیر نادال به زره او کارگر نبود. نادالی که پیش‌تر از اول تا آخر مسابقه ضربات قوس‌دار با چرخش زیاد (تاپ اسپین) را روانه بک‌هند فدرر می‌کرد، به جای کسب امتیاز، سخت‌تر جواب می‌گرفت؛ او چاره‌ای غیر از باخت در اوپن استرالیا و مسترز میامی نداشت.
فدرر با این سلاح حتی دوست قدیمی‌اش استن واورینکا را هم (که یکی از مخوف‌ترین بک‌هند‌های تنیس را دارد) در فینال ایندین ولز شکست داد. با آغاز فصل رُس، فدرر تصمیم گرفت که نیرویش را برای ویمبلدون ذخیره کند. او پیش‌تر گفته بود روی رُس نادال پوستم را می‌کند.
فدرر حالا در حالی وارد ویمبلدون می‌شود که در تورنومنت هاله، ساشا زورف، یکی از آینده‌دارترین بازیکنان جهان را تنها در ۵۳ دقیقه برد و برای شانزدهمین بار روی چمن قهرمان شد.
حریف را شکست بده و وقت را تلف نکن
مصدومیت‌های تمام نشدنی به داستان تکراری نادال در سال‌های گذشته تبدیل شده بود. از سال‌ها قبل هم گفته می‌شد که نادال با این شیوه بازی و فشاری که به بدنش می‌آورد مجبور به بازنشستگی زودهنگام از تنیس خواهد شد.
نادال فصل گذشته به دلیل مصدومیت مچ دست از اوپن فرانسه کنار کشید و در ویمبلدون هم حاضر نشد. در ادامه فصل هم فقط سایه‌ای از او در زمین بود. اما او فصل ۲۰۱۷ تنیس را خوب آغاز کرد هرچند که زورش به فدرر نرسید. اما با شروع مسابقات روی زمین‌های خاک رس، "پادشاه رس" به شیوه‌ای دیگر در قلمروی خود تاجگذاری کرد.
سال‌ها پیش که کارلوس مویا، بهترین بازیکن آن زمان تنیس جهان، به نوجوان آفتاب سوخته گفت، امیدورام روزی مثل من بشوی، احتمالا آخرین جوابی که انتظار داشت این بود: "می‌خواهم از تو هم بهتر بشوم." پسری که روزگاری فقط برای این که برادرزاده میگل آنخل نادال، بازیکن بارسلونا بود، شناخته می‌شد، حالا یکی از برترین ورزشکاران جهان است و عامل تحول او کارلوس مویا.
نادال که از ابتدا فقط با عمویش تونی به عنوان مربی کار می‌کرد، از ابتدای این فصل دوست قدیمی‌اش کارلوس مویا را هم به کادر مربیانش اضافه کرد. نتیجه عالی از کار درآمد. مویا پیش از هر چیز تلاش کرد تا رافائل نادال را که عادت داشت طولانی و سخت تمرین کند، وادار به تمرین‌های کوتاه‌تر اما هدفمند‌تر کند.
تغییر دیگر بازی نادال به فورهند‌های او بازمی‌گردد، فورهند‌هایی که حالا به مراتب تاثیر‌گذارتر شده‌اند. به بیان دیگر مویا کاری کرده که نادال بجای ایستادن در انتهای زمین و بی وقفه ضربه زدن به توپ، خیلی زودتر تکلیف امتیازها را روشن کند؛ معدل تعداد ضربات در رالی‌های نادال و حریفان به مراتب کمتر شده و در نتیجه او خیلی زودتر گیم‌ها را می‌برد و در نتیجه کمتر هم در معرض فرسودگی و مصدومیت قرار می‌گیرد.
در سن و سال او این یعنی عمر دوباره. کافی است به یاد داشته باشیم که او در رولان گاروس تنها ۳۵ گیم به حریفان واگذار کرد.
اگر نیمه اول فصل گذشته متعلق به نواک جوکوویچ بود و نیمه دوم متعلق به اندی ماری، فصل جاری (دست‌کم تا به حال) بدون شک به فدرر و نادال تعلق داشته.
حالا یکبار دیگر موقعیت را تصور کنید: دو نفر از بهترین بازیکنان تنیس جهان در قدیمی‌ترین و معتبرترین تورنمنت این رشته، در حالی که پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در بازی خود ایجاد کرده‌اند.
۲واقعیت ازدواج که روان‌شناسان می‌گویند به نفع‌تان است بپذیرید 
کوری آشپزخانه؛ ۶ نکته در مورد آشپزخانه شما که توجه مهمان‌ها را جلب می‌کند 
متفاوت‌ترین گیاهان آپارتمانی لوکس که با قدشان غوغا می‌کنند 
راهنمای کامل استایل با پلیور زنانه در روزهای سرد 
چطو در جمع «قشنگ و با اعتماد به نفس» حرف بزنیم؟ 
چرا هود مکش ندارد + راه‌های رفع آن 
