بزرگ‌ترین چاله، چاله زنجانی است

روزنامه شرق نوشت: مردمی كه برای خرید یا دیدن فیلم فروشنده به سمت كوروش می‌رفتند، از راه بازماندند. چاله‌ای دهان باز كرده و نه‌تنها خیابان پیامبر مركزی بلكه چند اتوبان منتهی به آن را برای ساعتی مسدود كرد. این اولین‌بار نیست كه آسفالت خیابان‌های تهران، هُری می‌ریزد پایین و لابد آخرین‌بار هم نخواهد بود، چرا‌كه هر بار دلیلی برای آن اعلام كرده‌‌اند؛ از حفاری‌های مترو گرفته تا تأسیسات زیر‌زمینی و آب‌هایی كه لای سطوح مختلف خاك جابه‌جا می‌شوند و گاه زیر سطح یك خیابان را خالی می‌كنند و عبور یك ماشین كافی‌ است تا چاله‌ای پرهزینه با خطرات احتمالی مالی و جانی روی دست شهر باقی بماند؛ اما اگر ابعاد این چاله‌ها را در نظر بگیریم، هنوز چاله‌هایی كه بابك زنجانی بر چهره شهر به یادگار گذاشت، در بالای لیست قرار دارند، ‌‌مثلا هزینه پركردن چاله «ایران‌زمین»، ٥,٥میلیارد تومان برآورد شده است!

وقتی یك خودروي ٢٠٦ به‌راحتی درون گودال خیابان پیامبر می‌افتد، باید قطر دهان باز خیابان در حدود ١٠ متر باشد و... . سؤال اینجاست كه این حفره‌ها، یا فرونشست‌های زمین، چقدر هزینه روی دست تهران می‌گذارند، آن‌هم زمانی كه شهرداری هر ساله، فقط ١٠ میلیون متر مربع آسفالت به جان چاله‌چوله‌های خیابان‌ها می‌ریزد و باز هم یكی از مهم‌ترین دغدغه‌های مردم همین چاله‌های پرنشده است. اگر گودی خیابان ایران‌زمین، با این عمق و قطر، بیش از پنج میلیارد تومان هزینه داشته باشد، مردم تهران تا چه زماني باید براي این چاله‌ها، هزینه بپردازند و باز هم آماده فروریختن خیابان و قطع برق و گاز باشند؟