عادت‌های عجیب ستاره‌های تنیس

ستاره‌های دنیای ورزش همیشه با تمرینات سخت، استعداد بالا و توانایی ارائه نمایشی خوب زیر فشار معرفی می‌شوند. اما شماری از آن‌ها عادت‌های و عجیب و غریبی دارند که گاه حتی برای پرشورترین طرفداران آنها هم غیر قابل فهم است.

مایکل جردن در شش سالی که به همراه شیکاگو بولز قهرمان NBA شد همیشه و در هر بازی زیر لباس رسمی‌اش، شورت دانشگاه کارولینای شمالی را می‌پوشید. جردن سال ۱۹۸۲ به همراه تیم این دانشگاه قهرمان شد و معتقد بود آن لباس برایش شانس می‌آورد.

پاتریک روی که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان برترین دروازه‌بان تاریخ لیگ هاکی آمریکاست در هنگام بازی با تیر دروازه‌هایش حرف می‌زد و از آن‌ها تشکر می‌کرد و لیوتو ماچیدا، قهرمان سابق سبک‌وزن UFC جهان، چنان که از پدرش یاد گرفته بود، ادرار خودش را می‌نوشید.

اما شاید بتوان گفت در میان ورزشکاران مختلف، تنیس‌بازها بیش از سایرین برای کارهای عجیب و غریب مشهور هستند. کارهایی که در نگاه اول مضحک و احمقانه به نظر می‌رسد، اما حقیقت این است که زمین تنیس محلی منطقی برای این کارهای عجیب و غریب است.

در دنیای ورزش مکان‌های زیادی وجود ندارند که یک ورزشکار مجبور باشد برای دو، سه و یا چهار ساعت با تفکراتش تنها باشد. این موقعیت موجب اضطراب ورزشکار می‌شود و یکی از راه‌های کسب آرامش هم انجام مناسکی خاص و تکرار مو به موی آن‌هاست. در واقع تمرکز تنیس بازان روی جزئیاتی که گاه بی اهمیت به نظر می رسد، باعث می شود جلوی هجوم افکار مزاحم و منفی در طول مسابقه گرفته شود.

در این مطلب نگاهی می‌اندازیم به کارهای عجیب و غریب شماری از مشهورترین ستاره‌های تنیس دنیا:

راجر فدرر
پرافتخارترین تنیس‌باز دنیا حساسیت خاصی روی عدد ۸ دارد. هشت حوله با خودش دارد، هشت بطری آب (فقط مارک اِویان) و هشت راکت برای هر مسابقه در ساکش می‌گذارد. البته یکی از بزرگ‌ترین آرزوهایش هم این است که برای بار هشتم قهرمان ویمبلدون شود.

نواک جوکوویچ

رافائل نادال
رافائل نادال برنامه‌ای کاملا دقیق برای شروع هر مسابقه دارد و در این میان بطری‌های آب او نقشی بسیار مهم دارند. این تنیس‌باز اسپانیایی دو بطری آب را درست به موازات هم قرار می‌دهد. جای بطری‌ها هم جلو و سمت چپ صندلی‌اش است. او هر بار از یکی از بطری‌ها آب می‌نوشد و هرگز دوبار پشت سر هم یکی از آنها را بر‌نمی‌دارد. جان لوید، تنیس‌باز سال‌های گذشته بریتانیا یک بار گفت که یکی از حریفان باید با لگد زیر بطری‌های نادال بزند و ببیند او چه واکنشی نشان می‌دهد.

در زمین‌های خاک رس هم، خط انتهایی زمین در هنگام پاسخ‌دادن به سرویس حریف باید کاملا پاک باشد. او قبل از هر سرویس موهای پشت گوشش را مرتب می‌کند و در هنگام عوض کردن زمین هم دقت می‌کند که بعد از حریف از کنار تور رد شود.

سرینا ویلیامز
بهترین تنیس‌باز زن جهان، دمپایی‌هایی که زیر دوش به پا دارد را با خودش به زمین می‌آورد. همیشه بند کفش‌هایش را به یک شیوه می‌بندد. سعی می‌کند قبل از سرویس اول، ۵بار و قبل از سرویس دوم، ۲بار توپ را به زمین بزند. سرینا ویلیامز در طول هر تورنمنتی فقط یک جفت جوراب می‌پوشد. او معتقد است دلیل قهرمان نشدنش در برخی از گرند‌اسلم‌ها این است که این برنامه را دقیق انجام نداده است.

آندره آغاسی
این تنیس‌باز آمریکایی در کتاب زندگی‌نامه‌اش، "اوپن"، مطالب زیادی راجع به زندگی‌اش داخل و خارج از زمین نوشته است. از میان آن‌ها یکی از جالب‌ترین داستان‌ها مربوط به اوپن فرانسه ۱۹۹۹ است. در آغاز تورنمنت او متوجه می‌شود که یادش رفته شورت‌هایش را در چمدانش بگذارد. او بازی اول را می‌برد و تا آخر تورنمنت هم حاضر نمی‌شود که زیر شورت ورزشی‌اش، چیزی بپوشد و آخر کار هم قهرمان می‌شود.

بیورن بورگ
بیورن بورگ نه تنها در تالار افتخارات که در انجام کارهای عجیب و غریب هم چهره‌ای شاخص میان تنیس‌بازها است. البته تمام تمرکز این تنیس‌‌باز سوئدی روی ویمبلدون بود، تورنمنتی که از سال ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰، پنج‌بار پیاپی در آن قهرمان شد. او قبل از ویمبلدون ریش می‌گذاشت و در طول مسابقات هم هرگز ریشش را نمی‌زد و همیشه هم لباس مارک "FILA" می‌پوشید.

در ویمبلدون سال ۱۹۷۹ مارگریتا، مادر بیورن بورگ، که میان تماشاگران نشسته بود، حین مسابقه ۵ ستی پسرش با راسکو تانر مشغول جویدن آدامسی بود. او سرانجام خسته شد و آدامس را تف کرد. بورگ لحظاتی بعد یک گیم را باخت و مارگریتا هم بلافاصله آدامس را از زمین برداشت و در دهانش گذاشت. کار وحشتناکی بود البته اگر جواب نمی‌داد؛ اما این کار اثر کرد و بورگ مسابقه را برد و بعد هم از مادرش تشکر کرد.

ریشار گاسکه
ریشار گاسکه وقتی امتیاز می‌گیرد، بازی را با همان توپ‌هایی که برایش شانس آوردند ادامه می‌دهد و وقتی هم که امتیاز از دست می‌دهد حتما توپ‌ها را عوض می‌کند. به بیان دیگر شاید گاسکه تنیس‌بازی بسیار محبوب در فرانسه و جهان باشد، اما بعید است چندان مورد علاقه توپ‌ جمع‌کن‌ها باشد.

مارین چیلیچ
این تنیس‌باز کروات به همراه مربی‌اش گوارن ایوانیسویچ برای جلوگیری از هرگونه بدیمنی تصمیم گرفتند که در مسابقات اوپن آمریکا ۲۰۱۴ ریش‌شان را نزنند. چیلیچ با قهرمانی در آن مسابقات تنها گرند‌اسلم زندگی‌اش را به دست آورد.

ماریا شاراپووا
این تنیس‌باز روس بین امتیازها دوست ندارد رو به زمین بایستد و همیشه پشتش را به زمین می‌کند و بعد‌ بر‌می‌گردد. او در هنگام سرویس زدن این برنامه را مو به مو اجرا می‌کند:
۱- رویش را از حریف برمی‌گرداند و به سیم‌های راکتش تمرکز می‌کند.
۲- گوشه زمین می‌رود و توپ می‌گیرد.
۳- به سمت خط انتهای زمین می‌آید و توپ را یک بار زمین می‌زند.
۴- موهایش را از صورتش کنار می‌زند.
۵- توپ را دو بار به آرامی زمین می‌زند.
۶- و سرانجام سرویس.