حمیدنجف، عضو شورای حزب اسلامی کار - حدود یک سال از بحث انصراف از یارانهها میگذرد، طرحی که طبق آن قرار بر حذف یارانه دهکهای بالای جامعه بود، طرحی که به دلایل مختلف با عدم همراهی ثروتمندان به شکست انجامید.
این روزها اما کارشناسان اقتصادی دولت و نمایندگان کمیسیون اقتصادی مجلس روزهای سختی را سپری میکنند، تداوم تحریمها بین المللی، کاهش شدید قیمت نفت و موضوع یارانهها، کار بررسی بودجه پیشنهادی دولت برای سال ۹۴ را بسیار دشوار کرده است.
بعضی از دولتمردان محترم از بیم نقایص اطلاعاتی و احتمالا نارضایتی مردم، قطع یارانه حدود ده میلیون افراد شناسایی شده و متمول جامعه را به صلاح نمیدانند.
اینان در حقیقت همان کسانی هستند که در برابر تصمیمات افزایش دستمزد کارگران ایستادگی میکنند، حال سئوال از این حضرات این است که چرا در برابر نارضایتی طبقه اکثریت حداقل بگیرجامعه نگران نمیشوند.
چه ترس و واهمه از طبقه سرمایه دار جامعه وجود دارد؟
چرا اینقدر با این طبقه مماشات میشود؟
چرا نسبت به باز پس گیری حدود۷۰ درصد مطالبات معوقه بانکی در دستان این گروه اقلیت کسی نگران نیست، اما نسبت به مبالغ ناچیز معوقات ۳۰ درصدی نزد اکثریت، مردم درمانده را به دادگاه میکشانیم.
آیا واکنش ثروتمندان پس از دریافت یارانهها را دیدهاید؟
اگر نگرانی نسبت به نبود اطلاعات است، چرا وزیر محترم اقتصاد، سال گذشته از شناسایی حدود ده میلیون یارانه بگیر ثروتمند جامعه سخن گفتند، اگر اینگونه است، پس چرا نسبت به حذف یارانه آنان اقدامی صورت نگرفته و نمیگیرد.
کسری بودجه دولت ناشی از پرداخت یارانه ثروتمندان از چه طریقی جبران میشود؟
از محل فرار مالیاتی آنان یا مطالبات معوقه این قشر فرزانه یا همچنان از میان سفره طبقه محروم جامعه، مدیران با ذکاوت دولت تدبیر و امید و همچنین نمایندگان محترم مجلس باید هرچه سریعتر جلوی این اجحاف بزرگ اقتصادی در کشور را بگیرند، چراکه ادامه این وضعیت در این شرایط خطیر اقتصادی نه به نفع مردم است و نه کشور، پس بسم ا....