اوباما ممکن است دربرابر برنامه هسته ای ایران تسلیم شود

مقامات آمريكايي در حال بررسي اين مطلب هستند كه آيا تعقيب غني سازي اورانيوم را توسط ايران كه از سوي سازمان ملل غير قانوني اعلام شده و موجب وحشت از اين است كه ايران به دنبال كسب توانايي تسليحات هسته اي مي باشد، بپذيرند يا نپذيرند.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو ، روزنامه انگلیسی فایننشال تایمز در مقاله ای به قلم خبرنگارش در واشینگتن خبر از احتمال کوتاه آمدن دولت اوباما در برابر برنامه ی غنی سازی هسته ای ایران داده است.
مقاله را در زیر بخوانید:

ديپلمات ها به عنوان بخشي از تجديد نظر در خط مشي كه از سوي رييس جمهور باراك اوباما به آنها ماموريت داده شده، در حال بحث در باره اين مطلب هستند كه آيا ايالات متحده در نهايت مجبور خواهد شد اصرار ايران را براي انجام اين فرآيند كه مي تواند هم سوخت هسته اي توليد كند و هم مواد مورد نياز براي تسليحات، بپذيرد يا خير.

مارك فيتزپتريك ، كارشناس پيشين وزارت خارجه امریکا كه در حال حاضر در "مؤسسه بين المللي براي مطالعات راهبردي" مشغول به كار است گفت "يك بن بست اساسي بين تقاضاي غرب براي نفي غني سازي و تقاضاي ايران براي ادامه به غني سازي وجود دارد. هيچ مصالحه آشكاري بين اين دو موضع وجود ندارد."

ايالات متحده اصرار ورزيده است كه ايران غني سازي را متوقف كند هر چند كه آقاي فيتزجرالد يادآور مي شود كه پيشنهادهاي بين المللي در دوره دوم رياست جمهوري جورج بوش به تهران ارائه شد در را براي از سرگيري احتمالي غني سازي باز گذاشت.

تريتا پارسي ، رييس "شوراي ملي آمريكايي هاي ايراني تبار" مي گويد در واشنگتن "به طور فزاينده اي اين تشخيص وجود دارد كه راه حل (غني سازي) صفر با وجودي كه هنوز مورد توجه است ولي واقعا غير ملموس است. شايد كه ايالات متحده هنوز صفر را به عنوان موضع آغازين خود داشته باشد و در همين حال تصديق كند كه شايد در پايان يك توافق بالقوه ، امور در وضعيت صفر قرار نگيرند."

آقاي اوباما روز جمعه پيام آمريكا را به ايران به اين صورت خلاصه كرد كه "به توسعه سلاح هسته اي نپردازيد" – شكلي از كلمات كه معامله اي را رد نمي كند كه طي آن غني سازي ايران پذيرفته شود. آقاي بوش در دعوت از ايران براي متوقف كردن غني سازي بسيار مشخص تر صحبت مي كرد.

از سال 2006 تا كنون يك رشته قطعنامه هاي شوراي امنيت سازمان ملل ، ايران را از غني سازي اورانيوم منع كرده و اتحاديه اروپا، روسيه و چين از درخواست آمريكا از تهران براي متوقف كردن اين فرايند حمايت كرده اند.

ولي ايران برنامه خود را طي آن مدت سرعت بخشيده و بيش از 5500 سانتريفيوژ براي غني سازي اورانيوم نصب كرده و بيش از 1000 كيلوگرم اورانيوم كم غني شده ولي كافي براي توليد مواد قابل انشقاق جهت ساخت بمب در صورتي كه در سطوح بالاتري غني شود، انبار كرده است. آقاي پارسي گفت "در سراسر طيف سياسي در ايران، غني سازي به عنوان يك حق، به يك موضع غير قابل مذاكره تبديل شده است."

ماه گذشته از رابرت وود، يك سخنگوي وزارت خارجه آمريكا سؤال شد كه آيا دولت آمريكا در حال بررسي اجازه دادن به ايران براي حفظ توانايي غني سازي محدود است و او در پاسخ گفت "نمي دانم . . . اجازه دهيد تا بررسي كامل شود و بعد از آن مي توانيم سياست هاي خود را اعلام كنيم."

برخي از كارشناسان مي گويند بايد به كسب دسترسي بيشتر براي بازرسان سازمان ملل اولويت داده شود تا اطلاعات بيشتري در باره نيروگاه غني سازي ايران در نطنز به دست آورد و خلاء موجود را در كسب آگاهي از فعاليت هاي هسته اي ايران در سراسر كشور پر كرد.

چنين كاري مي تواند نسبت به هر حركتي جهت غني سازي اورانيوم تا سطح توليد تسليحات در نطنز هشدار ايجاد كند و ترس از تاسيسات پنهاني را تسكين بخشد.

مقامات آمريكايي و اسراييلي به طور خصوصي مي گويند كه حتي رژيم بازرسي محدودتر كنوني هم نسبت به هر گونه "نقض" و حركت به سوي بمب هسته اي، هشدار كافي فراهم مي كند. در مقايسه، در خارج از نطنز، كسب اطلاعات در مورد برنامه ايران رو به كاهش است.

خط مشي ايالات متحده مبني بر اين كه ايران به دنبال توانايي توسعه تسليحات هسته اي مي باشد – ولي الزاما به دنبال چنين تسليحاتي نيست – با اصرار آقاي بوش در دوران رياست جمهوري مبني بر اين كه به دنبال تسليحات هسته اي مي باشد، مغايرت دارد.

افراد محرم با رژيم ايران گفته اند كه آنها انتظار دارند مصالحه اي از سوي آمريكا در زمينه غني سازي، صورت پذیرد.