کریمی را به آغوش فوتبال ملی بازگردانیم

 تیم ملی فوتبال ایران برای راهیابی به جام جهانی 2010 و خوشحال کردن میلیونها علاقمند به این رشته پرطرفدار، نیازمند همدلی و اتحاد همه اهالی فوتبال است که باید تلاش کرد از همه پتانسیل موجود برای رسیدن به این هدف استفاده کرد. 

تیم ملی ایران در چهار بازی گذشته خود فقط یک پیروزی مقابل کره شمالی کسب کرده و در حال حاضر پس از تیم های کره جنوبی و کره شمالی در رده سوم گروه دوم رقابت های مقدماتی جام جهانی 2010 قرار دارد. این در حالی است که تیم ملی دیدارهای سختی در تهران مقابل عربستان سعودی و در پیونگ یانگ و سئول مقابل کره شمالی و کره جنوبی در پیش دارد.

با تیمی که ما از آن سراغ داریم بسختی بتوان صعودی ساده را متصور بود. فراموش نکنیم در این گروه تیم های هم خانواده ای چون دو کره و عربستان و امارات حضور دارند که در زمان مقتضی، از یکدیگر حمایت های لازم را به عمل خواهند آورد(خاطره تلخ دیدار ایران بحرین در رقابت های مقدماتی جام جهانی 2002 از یادمان نرود).

علی دایی در این دوره از رقابت ها اقدام به جوانگرایی کرده حال آنکه در حال حاضر نیاز مبرم به بازیکنان کارکشته و آنانکه بتوانند با توسل به تجربه خود، راه تیم ملی را به سوی رقابت های جام جهانی هموار کنند، بشدت احساس می شود.

فابیو کاپلو برای موفقیت تیم ملی انگلستان از هیچ نکته مثبتی چشم پوشی نمی کند. او پس از اینکه موفقیت بکهام در فوتبال باشگاهی را زیر ذره بین گرفت، بی درنگ او را به تیم ملی فراخواند. هاکان شوکور در جام جهانی 2002 کره جنوبی و ژاپن، 31 ساله بود. خود علی دایی در جام جهانی 2006 ، 37 ساله بود. جالب است او زمانی که یک بازیکن بود به اندازه سر سوزنی به جوانگرایی اعتقاد نداشت وگرنه خیلی زودتر از اینها جا را برای جوانان باز می کرد اما امروز آماده ترین بازیکن حال حاضر ایران(علی کریمی) به زعم او و فدراسیون فوتبال ، به دلیل شرایط فنی در تیم ملی حضور ندارد.

کریمی پس از مصاحبه ای که علیه کاستی های فدراسیون فوتبال انجام داد از اردوی اردبیل اخراج شد و این موضوع ثابت می کند که دست اندرکاران فوتبال درایت لازم را برای اداره فوتبال ندارند. تیم های آسیایی از تمام توان خود برای حضور در جام جهانی استفاده می کنند آن وقت ما بهترین نفرات خو را به دلایل واهی کنار می گذاریم و بدین سان آب به آسیاب دشمن می ریزیم.

هافبک تیم فوتبال پرسپولیس چندی قبل در نامه ای نوشت: « بسیار خوشحالم که برهمگان ثابت شده کنار گذاشتن من از تیم ملی کوچک ترین توجیه فنی و انضباطی نداشته و صرفا به سلیقه شخصی گردانندگان تیم ملی مربوط می شود. اینکه عنوان می شود من آسیب دیده ام و در کنار تیم ملی نبوده و از تمرینات دور بوده ام صرفا در جهت مخدوش کردن افکار عمومی است زیرا من با پای آسیب دیده به محض دعوت از سوی کادر فنی تیم ملی همراه با دیگر بازیکنان به اردبیل رفتم و در کنار تیم ملی به مداوای پای آسیب دیده پرداختم.»

کریمی در ادامه این نامه آورده بود:« بعد از پادرمیانی و وساطت بزرگان و خیراندیشان و به زعم سردمداران فدراسیون فوتبال در پی درخواست رئیس جمهور محترم بخشیده شدم اما متعاقب آن هیچ چراغ سبزی را برای ورود به تیم ملی مقابل خود ندیدم و کسی از من برای حضور در اردوی تیم ملی دعوت نکرد.»

دایی پس از آن، شخصا با حضور در ورزشگاه آزادی از کریمی خواست تا به تیم ملی بازگردد اما آن حرکت هم حرکت ناپخته ای بود ضمن اینکه با رفتاری که فدراسیون فوتبال و در راس آن سرمربی تیم ملی انجام داده بودند، باید به کریمی حق داد که دست رد به سینه آنها بزند. تکنیکی ترین بازیکن تاریخ فوتبال آسیا تنها به دلیل انتقاد از وضعیت فوتبال ایران، از تیم ملی کنار گذاشته می شود و نباید انتظار داشت که خیلی زود، همه چیز را به دست فراموشی بسپارد.

حرف آخر اینکه فوتبال ایران شرایط بسیار حساسی دارد و بشدت موضوع بازماندن از صعود به رقابت های جام جهانی 2010 برای این تیم احساس می شود. مسئولان تیم ملی باید به هر لطایف الحیلی که شده کریمی را به آغوش فوتبال ایران بازگردانند. در این راه حتی اگر عذرخواهی رسمی هم صورت بگیرد در نهایت مجموعه فوتبال منتفع خواهد شد. نگذارند این فرصت مطلوب به این سادگی از دست برود.